อาคมแก่กล้า! อานุภาพวิชานักรบโบราณ "หมัดธนู" หลวงปูภู วัดอินทรฯ แค่แตะท้องเบาๆ ถึงกับทรุดลงดิน !!

อานุภาพหมัดธนู หลวงปู่ภู วัดอินทรฯ

"โอมตรีเพ็ชรเทพยดา ให้กรรมสิทธิ์แก่ข้าสวาหะ จะฉะสัพพัง มรณังภะเว"

 

 

                 วิชาหมัดธนู เป็นวิชาของนักรบไทย ตั้งแต่สมัยโบราณ วิชานี้จะมีอานุภาพมากหรือน้อย อยู่ทีอำนาจพลังจิต และการฝึกฝน ใครฝึกมากได้มาก ใครฝึกน้อยได้น้อย หรือไม่ได้เลย ยกเว้นมีตัวช่วย แบบวิชา อ.ฉลอง เมืองแก้ว อ.ฉลองท่านจะลงธนูมือให้ลูกศิษย์ แต่ของท่านจะเรียกว่าธนูพราย คือเอาน้ำมันพรายมาลงที่มือ เวลาต่อยคู่ต่อสู้ จะเหมือนมีผีพุ่งไปทั้งตัว ลูกศิษย์ท่านตัวเล็กๆ เคยต่อยคนตัวใหญ่ สลบเหมือดในหมัดเดียว

                   ผู้ที่แสดงนี้ วิชาธนูมือแล้วมีบันทึกไว้ คือหลวงปู่ภู วัดอินทรฯ เกจิผู้เฒ่า ศิษย์สมเด็จโต วัดระฆัง ตามประวัติ หลวงปู่ภูกับพระพี่ชายท่าน หลวงปู่ใหญ่ มาบูรณะวัดอินทรฯนี้ด้วยกัน แต่หลวงปู่ภูท่านชอบธุดงค์ เมื่อสร้างวัดได้พอเจริญขึ้น หลวงปู่ภูก็ปลีกวิเวกออกธุดงค์ ปล่อยให้พระพี่ชายดูแลวัดแต่เพียงผู้เดียว

                   ต่อมาวัดมีความเจริญรุ่งเรืองขึ้น มีพระมาจำพรรษามากมาย หลวงปู่ภูได้แวะมาเยี่ยมหลวงปู่ใหญ่ หลวงปู่ใหญ่จึงชักชวนหลวงปู่ภู ให้มาพักที่วัดนี้ จะได้ช่วยกันบูรณปฏิสังขรณ์วัดด้วยกัน เมื่อหลวงปู่ภูรับคำ หาคิดไม่ว่า จะมีเรื่องกวนใจมาก จนท่านต้องใช้วิชาธนูมือ

                มีพระเจ้าถิ่นอยู่องค์หนึ่ง อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหลวงปู่ภู ว่าหลวงปู่ภูตัวใหญ่แล้ว แต่พระองค์นี้ใหญ่กว่าหลวงปู่ภูอีก พระรูปนี้เขาหมายมั่นปั้นมือ ว่าจะเป็นเจ้าอาวาสต่อจากหลวงปู่ใหญ่ แต่เมื่อหลวงปู่ภูมาจำพรรษาที่นี่ ทำให้รู้สึกเดือดร้อนใจมาก เพราะพรรษาหลวงปู่ภูก็มากกว่า ซ้ำยังเป็นน้องชายแท้ๆหลวงปู่ใหญ่อีก

             พระองค์นี้จึงคอยหาเรื่องหลวงปู่ภูตลอด พูดลอยๆแขวะหลวงปู่ภู คอยจ้องหาเรื่องตลอด หลวงปู่ภูขณะนั้นเพิ่งกับมาอยู่วัด ถึงแม้จะเป็นน้องหลวงปู่ใหญ่ แต่ก็เหมือนหัวเดียวกระเทียม พระลูกวัดส่วนมากก็เป็นพวกพระองค์นี้ หลวงปู่ภูขณะนั้น มีความรู้สึกรำคาญใจมาก บางครั้งถึงกับจะแบกกลดหนีออกไป แต่ด้วยกำลังใจ ที่เป็นคนเด็ดเดี่ยว ไม่เคยย่อท้อต่อสิ่งใด จึงอดทนอยู่

 

               แต่แล้วความอดทนของท่าน ก็ขาดผึงลง เมื่อขณะเสร็จจากทำวัตรเช้าในพระอุโบสถ พระองค์นี้ได้มายืนต่อว่าท่าน ท้าทายท่าน เพราะพระรูปนี้ถือว่าตัวใหญ่กว่าท่านอีก จึงไม่มีความเกรงกลัวหลวงปู่ภู หลวงปู่ภูสุดจะอดกลั้น จึงเดินไปเผชิญหน้ากับพระองค์นั้น ลักษณะตอนนั้น คงเหมือนเวลาเขาโปรโมทนักมวย ที่เอานักมวยทั้งคู่มาเผชิญหน้ากันอย่างไรอย่างนั้น

           แค่ระยะประชิดตัว หลวงปู่ภูยกหมัดขึ้นมาแค่เอวต่อยไปที่ท้องพระองค์นั้นเบาๆ พระองค์นั้นทรุดลงไปชักดิ้นชักงอ น้ำหูน้ำตาไหลออกมาพลั่ก ของที่ฉันเข้าไปอ้วกกระอักออกมาหมด ร้อนจนถึงหลวงปู่ใหญ่ต้องมาขอร้องหลวงปู่ภู ให้แก้ให้ หลวงปู่ภูจึงยอมถอนพระเวทย์ออก แต่พระองค์นั้น ก็ต้องให้พระลูกหาบ หามไปกุฏิ หลังจากนั้นพระองค์นั้นองค์นั้นเข็ดไม่กล้ายุ่งกับหลวงปู่ภูอีกเลย

 

**********นี่แหละมั้งที่เขาเรียกว่า โลภ โกรธ หลง คือเส้นทางสู่ความหายนะ*************

 

ขอขอบคุณข้อมูลจาก  ศิษย์สายวัดสะพานสูง