"ขำ-อำ-พราง"!! ... พรวิเศษจากหลวงปู่ฝั้น!!

สมัยที่ "หลวงปู่ฝั้น อาจาโร" ยังเป็นพระหนุ่มเที่ยวธุดงค์ไปตามที่ต่างๆ นั้น หลวงปู่มั่นจะแบ่งพระเณรที่ออกธุดงค์เป็นกลุ่มๆ  กลุ่มของหลวงปู่ฝั้นประกอบด้วยหลวงปู่กู่ ธัมมทินโน และหลวงปู่อ่อน ญาณสิริ  ซึ่งเมื่อถึงเวลาออกธุดงค์ก็จะแยกกันไปหาความสงบวิเวกตามป่าเขา และเมื่อครบตามเวลาที่นัดหมายจึงค่อยกลับมารวมตัวกัน

 

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

คราวนั้นหลวงปู่ฝั้นได้แยกธุดงค์ไปปักกลดอยู่แถวๆ เลียบริมฝั่งแม่น้ำโขง เขตอำเภอศรีเชียงใหม่  ท่านได้มาพักค้างแรมอยู่ที่ศาลภูตา (ศาลบูชาผีเจ้าที่) แห่งหนึ่ง ริมฝั่งแม่น้ำ  ศาลแห่งนี้กว้างยาวประมาณวากว่าๆ และสูงเพียงครึ่งเมตรเท่านั้น

หลวงปู่ฝั้นพักและนั่งภาวนาอยู่ที่ศาลภูตาแห่งนี้ตลอดทั้งคืน  จนกระทั่งในเวลาเช้ามืด พระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น มีชายคนหนึ่งพายเรือมาใกล้ๆ กับศาลภูตา  พอถึงศาลก็หยุดเรือแล้วยกมือพนมขึ้นพร้อมทั้งกล่าวอธิษฐานเสียงดังว่า

"ขอให้เจ้าแม่นางอั้วดลบันดาลให้ค้าขายดีๆ ร่ำรวยๆ อยู่เย็นเป็นสุขด้วยเถิด"

หลวงปู่ฝั้นเห็นชายคนนั้น แถมยังได้ยินคำอธิษฐานอย่างนั้น ท่านก็อดขำไม่ได้ ก็เลยพูดแทนเจ้าแม่นางอั้วออกไปว่า

"เออ...เอาซี!!"

ชายคนนั้นได้ยินเสียงตอบกลับมาก็สะดุ้งโหยง รีบคว้าไม้พายพายเรือจ้ำอ้าวหนีสุดชีวิต ... ไม่รับพรที่เจ้าแม่นางอั้วให้ตามที่ขอเลย (ฮาๆๆ)

 

ที่มา : หนังสือ "ด้วยรอยยิ้มอิ่มปัญญา อารมณ์ขันพระอรหันต์" โดย วีระวัฒน์ ชลสวัสดิ์