หูทิพย์ของเจ้าคุณนรฯ ที่ทำให้ผู้นิทาว่าร้ายในที่ลับถึงเข็ดหลาบไม่กล้าจาบจ้วงไปตลอดชีวิต!!!

หูทิพย์ของเจ้าคุณนรฯ  ที่ทำให้ผู้นิทาว่าร้ายในที่ลับถึงเข็ดหลาบไม่กล้าจาบจ้วงไปตลอดชีวิต!!!

เรื่องเล่านี้เกิดขึ้นในระหว่างปี ๒๕๐๓-๒๕๐๔ เมื่อนายพิทักษ์ พยุงธรรม หลานชายท่านเจ้าคุณธรรมธัชมุนี เลขาธิการสภาการศึกษามหามกุฎราชวิทยาลัย ซึ่งขณะนั้นยังมีสมณศักดิ์เป็นพระเทพกวี เวลานั้นกำลังเรียนหนังสืออยู่ชั้น ม.ศ. ๓ ของโรงเรียนมัธยมวัดเทพศิรินทร์ โดยปรกติเป็นเด็กแก่นเอาการอยู่

ค่ำวันหนึ่งที่หน้ากุฏิท่านเจ้าคุณธรรมธัชมุนี ซึ่งอยู่ห่างจากกุฏิท่านธมฺมวิตกโกไกลโข ไม่มีทางที่จะได้ยินการสนทนาใด ๆ ถึงกันอย่างปรกติธรรมดาได้ วันนั้นนายพิทักษ์ ได้ตั้งวงนินทาท่านธมฺมวิตกโกกับหมู่บรรดาเพื่อนฝูงศิษย์วัดด้วยกัน ซึ่งเป็นคำกล่าวหานินทาที่ออกจะฉกรรจ์อยู่ว่า “กูว่าพระองค์นี้บ้าแน่ ๆ ว่ะ…..” แล้วเขาก็เล่าต่อไปว่า ท่านธมฺมวิตกโกได้ถ่ายปัสสาวะใส่ตุ่มไว้ แล้วเอามาอาบเพื่อใช้เป็นยารักษาโรค หรือแก้ “เคล็ด” ทางไสยศาสตร์บางอย่าง ซึ่งตัวเขาไม่อาจจะทราบได้ สภาพการณ์ความเป็นไปในวัดเทพศิรินทร์ขณะนั้นก็ชวนให้น่าเชื่อตามคำกล่าวหา เพราะขณะนั้นน้ำประปาในวัดขัดข้องจึงเกิดขาดแคลน ไม่มีน้ำจะใช้อาบกินอย่างปรกติธรรมดาได้ แต่ท่านธมฺมวิตกโกกลับมีน้ำสรงน้ำอาบได้เช่นปรกติ บรรดาเพื่อนนายพิทักษ์ จึงเชื่อตามคำบอกเล่ากล่าวหาโดยสนิทใจว่า ท่านธมฺมวิตกโกจะต้องมีจริตไม่ปรกติเป็นแน่ ถึงกับเอาปัสสาวะของท่านเองมาสรงต่างน้ำ

พอวันรุ่งขึ้นตอนสาย นายพิทักษ์มีเหตุจะต้องเดินผ่านไปทางกุฏิท่านเพื่อไปโรงเรียนตามปรกติ ทันทีที่ท่านเห็นหน้านายพิทักษ์ ท่านก็กวักมือเรียกให้เข้าไปหาท่าน ท่านพาเข้าไปในกุฏิให้นั่งลงแล้วท่านก็กล่าวขึ้นว่า

“ที่เธอนินทาฉันเมื่อคืนนี้น่ะ ไม่จริงหรอกนะ เธอเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น…”

ทำเอานายพิทักษ์ถึงกับสะดุ้งและงุนงงอย่างที่สุด จนด้วยเกล้าจริง ๆ ไม่รู้ว่าท่านทราบเรื่องได้อย่างได้จากนั้นท่านก็สั่งสอนหลักธรรมที่มีคติเตือนใจหลายประการ เสร็จแล้วจึงให้เขากลับออกมา

นับแต่วันนั้นมานายพิทักษ์ ก็บังเกิดความกลัวเกรงในท่านธมฺมวิตกโกเป็นที่สุด เพราะตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเจออภินิหารพระดี แสดงทีเด็ด ให้เขาต้องเข็ดขยาดหลาบจำเป็นครั้งแรกนี่แหละ ทำให้เขาไม่กล้าจาบจ้วงล่วงเกินใด ๆ ต่อท่านธมฺมวิตกโกตลอดไปจนชั่วชีวิต และมักบอกว่า

“พระองค์นี้เอ็งอย่าไปทำเล่น ๆ กับท่านนะ…..”

โดยเขาเตือนเพื่อนฝูงเช่นนี้อยู่เสมอ และทุกครั้งที่เล่าเรื่องนี้ นายพิทักษ์ จะมีอาการขนลุกขนพองอย่างเห็นได้ชัด เขาเชื่อตลอดมาว่าท่านธมฺมวิตกโกนี้ ต้องมีหูทิพย์หรือตาทิพย์อย่างเด็ดขาด จึงสามารถล่วงรู้คำนินทากล่าวหาของเขาในครั้งนั้นได้

จากพฤติการณ์ที่เกิดขึ้นดังกล่าว และประสบการณ์ต่าง ๆ จากที่อื่นอีกหลายครั้ง หลายบุคคล จึงทำให้เชื่อแน่ว่าท่านธมฺมวิตกโกนี้จะต้องมีญาณวิเศษ มีทิพยจักขุญานหรือทิพยโสต สามารถหยั่งรู้เหตุการณ์ต่าง ๆ ได้หมดสิ้น

ที่มา : https://www.facebook.com/Legendknowledge888/posts/1588260068136199:0