ปิดประเทศปล้น!! อ้างอาวุธทำลายล้างสูง "สหรัฐฯ" ปิดประเทศ "อิรัก" ปล้นเอาทองคำ และ น้ำมัน ถึงเวลาอิรักทวงคืน กลับทำเฉย

การบุกครองอิรัก พ.ศ. 2546 (19 มีนาคม – 1 พฤษภาคม 2546) เป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้งที่เรียกว่าสงครามอิรัก หรือปฏิบัติการเสรีภาพอิรัก ซึ่งกำลังผสมอันประกอบด้วยทหารจากสหรัฐอเมริกา สหราชอาณาจักรออสเตรเลียและโปแลนด์บุกครองอิรักและโค่นรัฐบาลซัดดัม ฮุสเซนภายในปฏิบัติการรบหลักนาน 21 วัน ระยะบุกครองประกอบด้วยสงครามรบตามแบบซึ่งจบลงด้วยการยึดครองกรุงแบกแดด เมืองหลวงของอิรัก โดยกำลังผสม

สี่ประเทศที่สนับสนุนกำลังพลระหว่างระยะบุกครองเริ่มต้น ซึ่งกินเวลาตั้งแต่วันที่ 19 มีนาคมถึง 9 เมษายน 2546 ประกอบด้วย สหรัฐอเมริกา (148,000), สหราชอาณาจักร (45,000), ออสเตรเลีย (2,000) และโปแลนด์ (194) อีก 36 ประเทศเข้าร่วมในผลตามหลัง ในการเตรียมการบุกครอง ทหารสหรัฐ 100,000 นายประชุมกันในคูเวตจนถึงวันที่ 18 กุมภาพันธ์  สหรัฐอเมริกาเป็นกำลังบุกครองส่วนใหญ่ แต่ยังได้รับการสนับสนุนจากทหารนอกประจำการชาวเคิร์ดในเคอร์ดิสถานอิรัก

ประธานาธิบดีสหรัฐ จอร์จ ดับเบิลยู. บุช และนายกรัฐมนตรีอังกฤษ โทนี แบลร์ กล่าวถึงเหตุผลสำหรับการบุกครองว่า "เพื่อปลดอาวุธอานุภาพทำลายล้างสูงของอิรัก, เพื่อยุติการสนับสนุนการก่อการร้ายของซัดดัม ฮุสเซนตามที่มีการกล่าวหา และเพื่อปลดปล่อยชาวอิรัก"^[  อย่างไรก็ดี อดีตหัวหน้าที่ปรึกษาต่อต้านการก่อการร้ายต่อสภาความมั่นคงแห่งชาติ ริชาร์ด เอ. คลาร์กเชื่อว่าบุชเข้าดำรงตำแหน่งพร้อมแผนการบุกครองอิรัก  ส่วนแบลร์ระบุว่า สาเหตุคือ ความล้มเหลวของอิรักในการฉวย "โอกาสสุดท้าย" ในการปลดอาวุธนิวเคลียร์ เคมีและชีวภาพของตนเองตามที่ถูกกล่าวหา ซึ่งทางการสหรัฐและอังกฤษเรียกว่าเป็น ภัยคุกคามทันด่วนและทนไม่ได้ต่อสันติภาพโลก^[  ในปี 2548 หน่วยสืบราชการลับกลางแห่งสหรัฐอเมริกาออกรายงานระบุว่า ไม่พบอาวุธอานุภาพทำลายล้างสูงในอิรัก

 

ในเดือนมกราคม 2546 การสำรวจความคิดเห็นของซีบีเอสพบว่า ชาวอเมริกัน 64% สนับสนุนการปฏิบัติทางทหารต่ออิรัก อย่างไรก็ดี 63% ต้องการให้บุชหาทางออกทางการทูตมากกว่าการทำสงคราม และ 62% เชื่อว่าภัยคุกคามอันเนื่องมาจากการก่อการร้ายต่อสหรัฐจะเพิ่มขึ้นเพราะสงคราม การบุกครองอิรักได้รับการคัดค้านอย่างแข็งขันจากพันธมิตรดั้งเดิมของสหรัฐ รวมทั้งรัฐบาลฝรั่งเศสเยอรมนี นิวซีแลนด์และแคนาดา  ผู้นำของชาติเหล่านี้แย้งว่าไม่มีหลักฐานอาวุธอานุภาพทำลายล้างสูงในอิรัก และการบุกครองอิรักจะไม่ได้รับความชอบธรรมในบริบทของรายงานคณะตรวจสอบอาวุธทั้งในส่วนของคณะผู้ตรวจสอบอาวุธเคมี ชีวภาพและพาหะนำส่งของสหประชาชาติ (UNMOVIC) เมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2546 วันที่ 15 กุมภาพันธ์ หนึ่งเดือนก่อนการบุกครอง มีการประท้วงทั่วโลกต่อต้านสงครามอิรัก รวมทั้งการชุมนุมกว่าสามล้านคนในกรุงโรม ซึ่งบันทึกสถิติโลกกินเนสส์บันทึกไว้ว่าเป็นการชุมนุมต่อต้านสงครามที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมี นักวิชาการฝรั่งเศส Dominique Reynié ระบุว่า ระหว่างวันที่ 3 มกราคมถึง 12 เมษายน 2546 มีประชาชน 36 ล้านคนทั่วโลกเข้าร่วมการประท้วงต่อต้านสงครามอิรักเกือบ 3,000 ครั้ง

ก่อนหน้าการบุกครองมีการโจมตีทางอากาศต่อทำเนียบประธานาธิบดีในกรุงแบกแดดเมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2546 วันรุ่งขึ้น กำลังผสมได้เริ่มบุกครองเข้าสู่จังหวัดบาสราจากจุดระดมพลใกล้กับพรมแดนอิรัก-คูเวต ขณะที่กองกำลังพิเศษโจมตีแบบสะเทินน้ำสะเทินบกจากอ่าวเปอร์เซียเพื่อยึดบาสรา และบ่อปิโตรเลียมที่อยู่โดยรอบ กองทัพบุกครองหลักเคลื่อนเข้าไปในอิรักตอนใต้ ยึดครองพื้นที่นั้นและรบในยุทธการนาซิริยาห์เมื่อวันที่ 23 มีนาคม การโจมตีทางอากาศขนานใหญ่ทั่วประเทศและต่อระบบบัญชาการและควบคุมของอิรักทำให้กองทัพฝ่ายป้องกันโกลาหลและไม่อาจต้านทานได้อย่างมีประสิทธิภาพ วันที่ 26 มีนาคม กองพลน้อยพลร่มที่ 173 โดดร่มลงใกล้กับนครคีร์คูกทางเหนือ ซึ่งพวกเขาเข้าร่วมกับกำลังกบฏชาวเคิร์ดและดำเนินการปฏิบัติหลายครั้งต่อกองทัพอิรักเพื่อยึดครองส่วนเหนือของประเทศ

ทัพผสมหลักเคลื่อนตัวต่อไปยังใจกลางอิรักและพบกับการต้านทานเพียงเล็กน้อย ทหารอิรักส่วนใหญ่พ่ายแพ้อย่างรวดเร็วและกรุงแบกแดดถูกยึดครองเมื่อวันที่ 9 เมษายน ปฏิบัติการอื่นเกิดขึ้นต่อวงล้อมกองทัพอิรักรวมทั้งการยึดคีร์คูกเมื่อวันที่ 10 เมษายน และการโจมตีและยึดทิกริตเมื่อวันที่ 15 เมษายน ประธานาธิบดีอิรัก ซัดดัม ฮุสเซน และผู้นำส่วนกลางหลบซ่อนตัวหลังกำลังผสมสำเร็จการยึดครองประเทศ เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม มีการประกาศยุติปฏิบัติการรบหลัก อันเป็นการยุติของขั้นบุกครองและการเริ่มต้นของขั้นการยึดครองทางทหาร จนถึงเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2546 มีรายงานว่า ยอดพลเรือนเสียชีวิตอยู่ที่ 36,533 คน และการศึกษาดังกล่าวศึกษาเฉพาะพื้นที่อิรักส่วนที่มิใช่ของชาวเคิร์ด









 

เว็บไซต์ข่าว awdnews.com   นำเสนอข่าว อิรักเรียกร้องขอทองคำจำนวน สี่หมื่นล้านดอลล่าร์หรัฐฯ  โดยทองเหล่านั้น ถูกสหรัฐฯ ทำการขโมยในการบุกยึดอิรักในปี  2546  โดยทางอิรักได้ส่งจดหมายไปยังสหประชาชาติ โดยทางรัฐสภาอิรัก ขอให้ สหประชาชาติ ช่วยเหลือค้นหาทองคำ มูลค่ามหาศาล จากกองทุนเพื่อการพัฒนาของอิรัก

ข้อมูลที่ทางอิรัก ส่งให้กับประชาชาตินั้นระบุว่า ทองคำทั้งหมดนั้น ถูกสหรัฐฯ กระทำการทุจริต หรือว่า ขโมยไปจากอิรักนั่นเอง ดังนั้นอิรัก จึงต้องการอุทธรณ์ไปยังสหประชาชาติจะช่วยอิรักติดตามทองคำเหล่านั้นกลับคืนมา เนื่องจากว่า ทางอิรักไม่สามารถที่จะฟ้องสหรัฐฯ ได้ เนื่องกฎหมายไม่อนุญาตให้ทำอย่างนั้น ทั้งหมดที่เราต้องการคือการให้สหประชาชาติ ช่วยดูแลเรื่องนี้ให้กับอิรักด้วย

 

กองทุนเพื่อการพัฒนาของอิรัก (DFI) ก่อตั้งขึ้นในปี 2003 ตามคำร้องขอของรัฐบาลเฉพาะกาลแห่ง (CPA) ร่างกายของสหรัฐอเมริกานำโดยพอลเบรที่ควบคุมอิรักหลังจากการบุกรุก ปรากฎว่า ทองคำ และ เงินจำนวนมาก ที่เพื่อไว้จ่ายเงินเดือนเและเงินบำนาญของข้าราชการในรัฐบาลอิรักได้สูญหายไป

 

สหรัฐฯนำกองกำลังบุกอิรักมีนาคม 2546 โดยกล่าวหาว่าผู้นำอิรัก ซัดดัม ฮุสเซน สะสมอาวุธทำลายล้างสูง
แต่เมื่อเข้าไปแล้วไม่พบ อย่างที่ได้กล่าวอ้าง แล้วก็ตั้งคนของตัวเองรักษาการ ซึ่งเวลานั้น ก็ได้ขนเอาสมบัติ ของมีค่า ของอิรักกลับประเทศ รวมถึงอาวุธปืนประจำกายของ ผู้นำอิรักในขณะนั้น จำนวนมาก เป็นอาวุธปืนที่ทำด้วยทองคำทั้งสิ้น  ถึงเวลานี้ มีหลายครั้งที่ทางอิรัก ออกมาขอทวงคืน แต่ เรื่องกลับเงียบหาย สหรัฐฯ บ่ายเบี่ยง ที่จะตอบ และ คืนของมีค่าเหล่านั้น แบบนี้ ก็เท่ากับว่า สหรัฐฯ ปิดประเทศ ปล้นอิรัก นะซิครับ

 

เรียบเรียงโดย สถาพร สำนักข่าวทีนิวส์