ใต้ร่มพระบารมี พ่อหลวง ร.๙ !! พระราชา..ผู้มีโต๊ะทรงงานและโต๊ะเสวยกลางป่า กษัตริย์ผู้ทรงงานหนักเพื่อพสกนิกร เทวดาฟ้าประทานของปวงชนชาวไทย !!

          พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ที่ทรงงานหนักที่สุดในโลก พระราชกรณียกิจของพระองค์มีครบทุกด้าน ทั้งในด้านการอนุรักษ์ฟื้นฟูทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ด้านการแพทย์และสาธารณสุข ด้านการศึกษา ด้านศาสนา ด้านความมั่นคงภายในประเทศ ด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ด้านศิลปะวัฒนธรรม และด้านการกีฬา เป็นต้น

         แต่พระราชกรณียกิจหลักของพระองค์คือ การยกระดับสภาพความเป็นอยู่ และพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน พระองค์จะเสด็จพระราชดำเนินไปยังท้องที่ต่างๆ พร้อมทอดพระเนตรสภาพปัญหาในท้องที่เหล่านั้นด้วยพระองค์เอง
พระองค์จะใช้เวลาส่วนใหญ่ในแต่ละปี เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปประทับแรม ณ พระตำหนักตามภูมิภาคต่างๆ และจะทรงหาโอกาสเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมเยียนราษฎรในพื้นที่ใกล้เคียงอยู่เสมอ จนอาจกล่าวได้ว่า...ไม่มีพื้นที่แห่งใดในประเทศไทย ที่พระองค์ไม่เคยเสด็จพระราชดำเนินไปถึง 

 

       พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงตระหนักว่าประชาชนส่วนใหญ่ของประเทศซึ่งอาศัยอยู่ในชนบท โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวนา ชาวไร่ ยังประสบปัญหานานัปการในการดำรงชีวิต นับตั้งแต่การขาดแคลนที่ทำกินหรือที่ทำกินประสบภัยพิบัติ ตลอดจนปัญหาในด้านการศึกษา การสาธารณสุข

ทั้งสองพระองค์ จึงทรงอุทิศเวลาส่วนใหญ่ ปีละประมาณ ๗ เดือน เสด็จพระราชดำเนินแปรพระราชฐานไปประทับแรม ณ พระตำหนักต่างๆ ในแต่ละภาคตามลำดับตั้งแต่ต้นปี ดังนี้...

พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ จังหวัดเชียงใหม่ 
พระราชวังไกลกังวล จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ 
พระตำหนักทักษิณราชนิเวศน์ จังหวัดนราธิวาส 
พระตำหนักภูพานราชนิเวศน์ จังหวัดสกลนคร

           นอกจากนั้นยังมีบ่อยครั้งที่เสด็จพระราชดำเนินไปประทับแรม ณ ที่ประทับชั่วคราวตามจังหวัดต่างๆ ของทุกภาค ซึ่งอยู่ในเขตโครงการพัฒนาอันเนื่องมาจากพระราชดำริ หรือที่ทำการของส่วนราชการและรัฐวิสาหกิจต่างๆ ทั้งนี้เพื่อจะได้ทรงมีโอกาสเยี่ยมเยียนทุกข์สุขของราษฎรได้ทั่วถึงยิ่งขึ้น

 

          การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรทั่วประเทศ ในหลวง พัฒนาถิ่นทุรกันดารพระองค์เสด็จเยี่ยมราษฎรในทุกท้องถิ่น ทุกจังหวัด ทุกภาคของประเทศ ในปี พ.ศ. ๒๔๙๘ เสด็จพระราชดำเนินทรงเยี่ยมราษฎรภาคกลางเป็นภาคแรก และเสด็จเยี่ยมภาคตะวันออกเฉียงเหนือเป็นเวลานาน ถึง ๑๙ วัน ประชาชนในท้องถิ่นจังหวัดต่างๆ เฝ้ารอรับเสด็จด้วยความปิติยินดี บางคนรับเสด็จที่จังหวัดหนึ่งแล้วตามไปเฝ้ารอรับเสด็จอีกจังหวัด

         ใน ปี ๒๕๐๑ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินทรงเยี่ยมราษฎรภาคเหนือครบทุกจังหวัด และเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรในภาคใต้ ในปีต่อมา พ.ศ. ๒๕๐๒ การเสด็จเยี่ยมราษฎรทุกภาคของประเทศ ได้ทอดพระเนตรชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน โดยเฉพาะท้องถิ่นทุรกันดาร ทรงสอบถามข้อมูล รับทราบความทุกข์ยากของราษฎรอย่างใกล้ชิด ทำให้พระองค์ได้ทรงทราบปัญหาของราษฎรด้วยพระองค์เอง  การเสด็จแปรพระราชฐานไปประทับแรมที่พระตำหนักตามภูมิภาคต่างๆ พระราชประสงค์ที่สำคัญ คือ เยี่ยมราษฎรในท้องถิ่นทุรกันดาร แทบจะไม่มีพื้นที่ใดในประเทศไทยที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวไม่ทรงรู้จัก การเสด็จพระราชดำเนินไปทรงรับรู้ทุกข์สุขของราษฎรทำให้มีพระราโชบายว่า

“...การที่จะแจกสิ่งของหรือเงินแก่ราษฎรนั้นเป็นการช่วยเหลือชั่วคราว ไม่ยั่งยืน การที่จะช่วยประชาชนอยู่รอดได้ก็คือการให้อาชีพ...”  บูรพกษัตริย์นักคิด นักพัฒนา พระองค์ทรงวางแนวทาง สร้างงาน สร้างอาชีพ ทรงจัดหาที่ทำกินให้แก่ราษฎร ทรงทำงานหนักยิ่งกว่ารัฐบาลทุกชุด

           เมื่อครั้งหนึ่งเคยได้มีโอกาสพูดคุยกับอดีตข้าราชการทหาร ที่เคยถวายงานใต้เบื้องพระยุคลบาท ลุงจิมท่านเล่าให้ผมฟังว่า  "พระองค์ทรงเดินเร็วมาก หากพื้นที่ไหนที่พระองค์สนพระทัยมากๆ จะเสด็จเดี๋ยวนั้น เวลานั้น แม้ราชองครักษ์ที่ติดตามจะกราบทูลทัดทาน ว่าหนทางลำบากและอันตราย พระองค์ไม่ทรงสนพระทัยเลย บางทีทหารที่ถูกฝึกมาอย่างหนัก ยังเดินตุปัดตุเป๋ แต่พระองค์ท่านก้าวท้าวเร็วมาก บางครั้งขนาดเราวิ่งนะ ยังแทบจะไม่ทัน "

           ถามว่าพระองค์ท่านดุมั๊ย ไม่นะ ! ข้าราชบริพารที่ใกล้ชิดพระองค์มากๆ จะทราบข้อนี้ดี อย่างท่านปราโมทย์ ( อาจารย์ปราโมทย์ ไม้กลัด) ท่านสุเมธ (ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล) และท่านวสิษฐ์ (พล.ต.อ.วสิษฐ์ เดชกุญชร) ทั้งสามท่านนี้นะ ในหลวงทรงไว้วางพระราชหฤทัยมากๆ เรียกได้ว่า สามารทำงานแทนพระองค์ท่านได้เลย

            ท่านวสิษฐ์ เคยบอกว่าเวลาเข้าเฝ้าฯ ถวายงาน แล้วงานผิดพลาด พระองค์ก็จะทรงแนะนำวิธีแก้ไขให้ดำเนินการใหม่ ไม่เคยดุเลย

 

            ยิ่งเรื่องเสวยนี่ ยอมเลย (ลุงจิม พนมมือขึ้นเหนือหัว) พระองค์เสวยอะไรก็ได้ ข้าวก้นหม้อ ไข่ดาวก้นกะทะ น้ำแกงก้นถ้วย พูดก็พูดเถอะนะ ขนาดคนมีตังค์ รวยๆ เขายังไม่กินกันเลย นี่พระองค์ทรงเป็นถึงพระเจ้าแผ่นดิน ทรงเสวยได้หมด

......หลานเคยเห็นมั๊ยหละ เจ้าหน้าที่บ้านเมืองระดับสูง เคยเห็นใครมานอนกลางดินกินกลางทรายมั๊ยหละ เคยเห็นเขายกน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ดื่มมั๊ยหละ ลุงบอกเลย ไม่มี (เสียงสูงปริ๊ดดด !!)  ......ในหลวงของเรา พระองค์ไม่ทรงถือพระองค์เลย นั่งตรงไหนก็ได้ เสวยตรงไหนก็ได้ เสวยอะไรก็ได้ อะไรที่เรียบง่าย สบายๆ พระองค์จะทรงโปรดมาก

 จะเห็นได้ว่า ทุกคนที่มาร่วมโต๊ะเสวย จะพนมมือ พระองค์ท่านก็จะพนมมือ เคยเข้าค่ายลูกเสือใช่มั๊ย ก่อนกินข้าวเราจะพูดคำว่า...

"ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง  อย่ากินทั้งขว้าง เป็นของมีค่า  หลายคนเหนื่อยยาก ลำบากหนักหนา  กว่าจะได้มา เปลืองแรงเปลืองทุน  ขอบคุณทุกท่าน ปรานีเกื้อหนุน
ทดแทนพระคุณ ด้วยการทำดี" ...นี่หละในหลวงของเราหละ ประหยัดมัธยัสถ์ เห็นคุณค่าทุกสิ่งทุกอย่าง เม็ดข้าวทุกเม็ดยังทรงให้ความสำคัญเลย

........เวลาพระองค์เสด็จลงพื้นที่ ที่ไม่ใช่หมายกำหนดการ พื้นที่โครงการพระราชดำริ บางครั้งมืดค่ำ พระองค์ก็จะประทับพักแรมที่นั่นเลย เป็นบุญของลุงที่ครั้งนึงในชีวิตเคยถวายงานอารักขา เคยตามเสด็จรับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาท แม้จะไม่ใกล้ชิด แต่ก็เป็นบุญนักหนาแล้ว

 

 

ที่มาจาก : เพจ รูปที่มีทุกบ้าน