โยนเงินสี่หมื่นลงข้างทาง.. "หลวงปู่สรวง เทวดาเดินดิน" ช่วยชีวิตหนุ่มคิดสั้น จะผูกคอตายได้ทันพอดี เอาเงินไปไถ่บ้าน ก่อนโดนยึด..ท่านรู้ได้ไง?

หลวงปู่สรวง ช่วยคนคิดสั้นจะฆ่าตัวตาย

คุณบุญเลิศเล่าว่าลูกศิษย์เมืองจันทบุรีชื่อคุณนก มารับเอาตัวหลวงปู่สรวงไปพักที่บ้านของเธอ ใกล้ชายแดนเขมร คลับคล้ายว่าอยู่ในเขตคลองลึก จำชื่อหมู่บ้านไม่ได้

โดยรับเอาตัวหลวงตาไปก่อนหวยออกไม่กี่วัน

คือมีแผนจะเอาหวยจากหลวงตานั่นเอง

หลวงปู่ ก็ได้ให้หวยจนคุณนกและชาวบ้านถูกกันถ้วนทุกคน

หลังถูกหวยแล้ว คุณนกยังคงรั้งตัวหลวงปู่ไว้ไม่ปล่อยให้กลับ ตั้งใจให้อยู่บอกหวยงวดต่อไปอีกงวด ทั้งยังขัดกระแสต้องการให้หลวงปู่อยู่ต่อไปจากชาวบ้านไม่ได้

งวดต่อมาหลวงปู่ให้หวยถูกอีก

คนรวยหวยมากกว่างวดที่แล้ว หลายคนที่เชื่อมั่นทุ่มแทงได้เงินมากมายกันทั้งหมู่บ้าน

คุณนกทำท่าจะรั้งตัวหลวงปู่ไว้อีก ไม่ยอมให้หนีกลับศรีสะเกษ

ร้อนถึงคุณบุญเลิศซึ่งพักอยู่บ้านในเมืองอุบล

ผมฝันครับ ฝันว่าหลวงปู่ มาหา บอกให้ช่วยไปรับที อยากกลับแล้ว..เรื่องฝันเห็นหลวงปู่ มาบอกให้ไปรับ ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก คือก่อนหน้านั้นก็ฝันมาหลายหน

ทุกหนก็เป็นเรื่องจริงๆคือหลวงปู่ ต้องการให้ไปรับ จึงรีบขับรถออกจากบ้านไปเมืองจันทน์ทันที

พอไปถึงหลวงปู่ วิ่งมาหาที่ประตู แสดงอาการดีใจ จะขึ้นรถกลับ ใครก็ทัดทานไม่อยู่

ชาวบ้านแห่กันมาล้อมรถ ต้องเจรจากันนิดหน่อย เขาจึงยอมให้พาหลวงปู่กลับ

ก่อนกลับชาวบ้านทุกคนพากันมาถวายเงิน

รวมๆแล้วได้๔๐,๐๐๐บาทถ้วนพอดี

ปกติหลวงปู่สรวง ไม่รับเงิน ใครถวายจะส่งคืน ถ้าเซ้าซี้จะให้รับไว้ หลวงปู่ จะเผาเงินนั้นทิ้งต่อหน้าต่อตา

ท่านว่า

ของไม่ดี คนตีกัน ฆ่ากัน แย่งชิงกันก็เพราะสิ่งนี้ เงินเป็นของไม่ดี

แต่ว่าคราวนี้แปลกท่านรับเงินทั้งหมดไว้แล้วใส่เก็บลงย่ามต้องเข้าใจธรรมชาติของหลวงปู่ กับคนขับรถ(คุณบุญเลิศ) เมื่อหลวงปู่ ขึ้นรถแล้ว จะไปที่ไหนจะไปหนใด ก็สุดแต่หลวงปู่ จะชี้นิ้วให้ขับไป ท่านให้ขับเลาะไปตามถนนเลียบชายแดน ผ่านหมู่บ้านแปลกๆไปเรื่อย จนกระทั่งผ่านหมู่บ้านเล็กๆ(จำชื่อไม่ได้) หมู่บ้านนี้อยู่ใกล้อรัญประเทศ คือห่างจากอรัญฯราว๑๕-๒๐กม.เท่านั้น

เพียงแค่ผ่านเลยหมู่บ้านมาไม่ไกลเท่าไหร่

หลวงปู่สรวง ล้วงเงิน ๔๐,๐๐๐ บาทโยนออกหน้าต่างทิ้งตรงข้างทาง

ผมเบรคตัวโก่งเลยครับจะถอยรถกลับไปเก็บเงินหลวงปู่ บอกไม่เอาๆเงินของเขา ทิ้งไปๆ

คุณบุญเลิศนึกเสียดายจนร้อนรนอยู่ในใจ

เงินตั้ง๔๐,๐๐๐นะ ใครไม่เสียดาย แทนที่จะโยนทิ้ง ยกให้เราก็ยังจะดีกว่า ทีนี้ใจมันก็คิดแต่เรื่องเงิน จะหาทางกลับไปเอาเงินนั้นให้ได้ พอดีมองเห็นวัดอยู่ริมทาง เลี้ยวเข้าไป ส่งหลวงปู่ ขึ้นไปบนศาลา บอกว่าหลวงปู่ คอยอยู่นี่ก่อน ผมมีธุระ ขอไปทำธุระเดี๋ยวเดียวจะกลับมา

หลวงปู่ หัวเราะหยุมๆไม่ว่าอะไร

ย้อนรถกลับมาบริเวณที่หลวงปู่ โยนเงินทิ้ง จอดรถหาอย่างไรก็ไม่เจอ

แน่ใจว่าจำไม่ผิด ตรงนี้แน่นอน แต่หาไม่พบ ฉุกใจคิดได้ว่าอาจมีใครเก็บเอาไป จึงขับรถไปที่หมู่บ้านใกล้ๆที่เพิ่งผ่านมา เห็นคนออกันอยู่ศาลากลางบ้านเป็นกลุ่มใหญ่ จอดรถเดินเข้าไปถาม มีใครเห็นถุงเงิน๔๐,๐๐๐บ้างไหม เป็นเงินหลวงปู่ ท่านลงไปถ่ายอุจาระตรงข้างทางแล้วลืมไว้

คุณบุญเลิศโกหกไปตามเรื่อง

ผมนี่แหละครับเก็บไปได้ ชายผู้หนึ่งออกมารับเรื่องนี้อย่างองอาจผึ่งผาย

โอ๊ย ดีหลาย นึกว่าจะสูญเงินไปแล้ว ว่าแต่ไปเห็นเงินนี้ได้ยังไง

ผมจะไปผูกคอตายแถวนั้น เห็นถุงเงิน เปิดมานับดู มี4หมื่นพอดีเลย

อ้าวจะฆ่าตัวตายทำไม แล้วสี่หมื่นน่ะพอดีอะไร

ผมเอาที่เอาบ้านไปจำนองเขาไว้สี่หมื่น ไม่มีเงินไถ่ เขากำลังจะมายึด พ่อแม่พี่น้องผมจะไม่มีที่อยู่ พากันลำบากเพราะผม กลุ้มใจคิดหาทางออกไม่เจอ เป็นความผิดของผมที่ทำให้พ่อแม่พี่น้องเดือดร้อนเงินค่าไถ่ก็หาไม่ได้เลยคิดอยากตาย

ผมเอาเงินที่เก็บได้มาที่นี่ บอกผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านให้มาเป็นพยาน ว่าเงินนี้ผมเก็บได้ สงสัยว่าจะเป็นเงินของพระอยู่เหมือนกัน รอว่าถ้าไม่มีใครมาขอรับเงินคืน ผมจะเอาเงินนี้ไปไถ่บ้าน เมื่อพ่อลุงมาบอกว่าเป็นเงินพระลืมไว้ ผมก็จะคืนให้

คุณบุญเลิศถึงกับซึม

เดินกลับมาที่รถ สตาร์ทเครื่องไม่พูดไม่จา

ชาวบ้านมองตามงงๆ

ก่อนออกรถจึงกล่าวว่า

เงินนี่หลวงปู่ ไม่ได้ลืมไว้หรอก หลวงปู่ ท่านให้เจ้านั่นแหละ เอาไปไถ่บ้านเถอะ

เดี๋ยวก่อนครับหลวงปู่ ที่ไหน

เจ้าไม่รู้จักหรอก รีบไปซะ เอาไปไถ่บ้านเร็วๆก่อนจะถูกยึดนะ

ว่าแล้วก็ออกรถไปด้วยหัวใจเบิกบานเป็นสุข

นึกเคารพรักหลวงปู่ มากกว่าเก่าอีกไม่รู้กี่เท่า

ส่วนชายชาวบ้านผู้คิดสั้น มองตามรถจนหายลับไปจากสายตา

เขาไม่มีทางเข้าใจอะไรได้เลยไม่มีวันเข้าใจ

ขอขอบคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาเนื้อหาข้อมูล ศิษย์มีครู