ปลัดปะทะโจร ๑ ต่อ ๙ โดนไป ๕๓ แผล เลือดออกแค่ยางบอน ด้วยพุทธานุภาพ หลวงพ่อทบ วัดชนแดน.. รอดตายอย่างอัศจรรย์

ศิษย์หลวงพ่อทบ โดนยิง๕๓แผล ไม่เป็นไร!!
ชีวประวัติของท่านปลัดวิโรจน์ พรหมประเสริฐ

ศิษย์เอกของหลวงพ่อทบ วัดชนแดน วีรบุรุษกล้าผู้ท้าดวลกับพญามัจจุราช ชนิด ๑ต่อ๙
ข้าพเจ้านายวิโรจน์ พรหมประเสริฐ เกิดเมื่อวันที่ ๒๙เดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๔๖๘ ตรงกับวันพุธ เดือน ๙ ขึ้น ๙ ค่ำ ปีฉลู ที่บ้านเหนือวัดใหม่ (ตลาดโพธิ์จันทร์ของวัดภูเขาดิน) ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบูรณ์

เมื่อมีอายุครบ ๘ ขวบ ได้เข้าเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ ๑ ที่โรงเรียนศาลาวัดใหม่ จนถึงชั้นประถมศึกษาปีที่๔ จากนั้นได้ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนชายเพชรพิทยาคม ซึ่งตั้งอยู่คนละข้างกับโรงเรียนศาลาวัดใหม่ จนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖ ซึ่งเป็นชั้นสูงสุดรุ่นที่๓ ในปี พ.ศ.๒๔๘๕ รุ่นเดียวกับศึกษาเต็ง แสงวิจิตร ศึกษาสุธน ปิ่นปัก

เมื่อออกจากโรงเรียนแล้ว ก็เข้าทำงานเป็นเสมียนคนต่างด้าว ได้รับเงินเดือนๆละ ๒๐ บาท ทำอยู่ได้ไม่นานลาออกไปเป็นครูประชาบาล ได้รับเงินเดือนๆละ๒๐ บาทเท่ากัน ต่อมาลาออกไปเป็นเสมียนโรงงานเนื้อนม ซึ่งตั้งอยู่ในด่านกักสัตว์สมัยรุ่นนครบาลเพชรบูรณ์ ได้รับเงินเดือนๆละ ๓๐ บาท ทำได้ไม่นานก็ลาออกไปเป็นเสมียนจ้างของกรมทางหลวงแผ่นดิน ซึ่งตั้งอยู่ในวัดทุ่งสะเดียง ได้รับเงินเดือนๆละ๓๐ บาท พอปี พ.ศ.๒๔๘๗ กรมทางหลวงได้ได้ย้ายกลับกรุงเทพ ข้าพเจ้าจึงลาออกสมัครสอบเป็นเสมียนปกครองสอบได้ที่ ๑บรรจุเข้าทำงานตั้งแต่วันที่ ๑๖ธันวาคม พ.ศ.๒๔๘๗ ได้รับเงินเดือนๆละ ๒๔ บาท เป็นเสมียนกรมการปกครองที่อำเภอเมืองเพชรบูรณ์

ปี พ.ศ. ๒๔๘๙ รัฐบาลโอนงานสอบสวนคดีอาญาแผ่นดินให้ฝ่ายอำเภอเป็นผู้สอบสวน ตำรวจมีหน้าที่จับผู้ร้ายอย่างเดียว ข้าพเจ้าบรรจุเข้าทำงานเป็นเสมียนคดี ปี พ.ศ.๒๔๙๐ ข้าพเจ้าสอบปลัดอำเภอได้ที่ ๒ บรรจุเป็นปลัดอำเภอเมืองเพชรบูรณ์ พอถึงปี พ.ศ. ๒๔๙๗ ได้ย้ายไปเป็นปลัดอำเภอชนแดน

วันที่ ๒๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๐๐ ข้าพเจ้ากับ ร.ต.อ.เทียน มงคลการ ได้ไปพบผู้ใหญ่เอ็บที่ตลาดเขาทราย อำเภอตะพานหิน เพื่อขอความร่วมมือให้ไปจับตัวนายเทียน โพธิ์ศรีอาจ ซึ่งเป็นผู้ร้ายฆ่าคนตายที่บ้านกล้วย อำเภอชนแดน ผู้ใหญ่เอ็บ แจ้งว่ารู้จักนายเทียน โพธิ์ศรีอาจดีเพราะว่าตั้งบ้านเรือนอยู่ที่บ้านไคอีเผือก เจ้าตัวจะอยู่หรือไม่ต้องให้สายสืบไปสืบดูก่อน พรุ่งนี้เวลา ๒ โมงเช้าพบกันที่บ้านผู้ใหญ่เอ็บตลาดเขาทราย

วันที่ ๒๔ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๐๐ ซึ่งเป็นวันนัด ร.ต.อ.เทียน มงคลการไม่ไป ข้าพเจ้าแต่ผู้เดียวได้ขึ้นรถเมล์ทรัพย์มงคลปัญญาไป ขณะนั่งรถเมล์ไปนั้นสังเกตคนโดยสารไปด้วย รถวิ่งไปถึงตลาดตำบลดงขุย ได้มีผู้ชายวัยกลางคนจำนวน๓คน ในคราบคนร้ายขึ้นรถเมล์ไปนั่งเบาะหลังข้าพเจ้า ท้ายรถมีการลุกลี้ลุกลนเหลียวซ้ายแลขวา พอรถวิ่งไปถึง ก.ม. ๒๖ ถนนสายเพชรบูรณ์ – ตะพานหิน ห่างจากตลาดเขาทราย ๔ ก.ม. ได้มีคนร้าย ๒ คน ยืนโบกมือให้รถหยุด รถก็หยุดเป็นเวลา๗.๐๐ น. ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นหัวหน้าชักปืนออกจี้คนโดยสารด้านซ้าย อีกคนหนึ่งชักปืนออกจี้คนโดยสารทางข้างขวา พร้อมกับพูดว่าเครื่องประดับมีของอะไรเรียงตัวไปมอบ ขัดขืนตาย และคนร้ายออกจากที่ซ่อนตัวด้านขวาอีก ๔คน วิ่งเอาปืนและเคาะรถไปด้านขวาพูดว่าเอามาให้ดีๆ ขัดขืนตายรวมเป็นผู้ร้าย ๖คน ทุกคนยกมือยอมแพ้จะเอาอะไรก็ยอมขอชีวิตไว้ก่อน

ข้าพเจ้านั่งแถวริมด้านซ้ายติดกับช่องทางเดินปลายสุดลงประตูรถเมล์ เห็นคนร้ายประกาศการปล้นโดยตลอด ข้าพเจ้าจึงภาวนาพระคาถาของหลวงพ่อทบและคุณพ่อคุณแม่ช่วย ข้าพเจ้าขนลุกตั้ง ใจสู้ ข้าพเจ้าจึงทำหน้าที่เพื่อปกป้องคุ้มครองคนโดยสาร เป็นเจ้าพนักงานไม่สู้เสียชื่อเสียงยอมตายดีกว่า จึงชักรีวอลเวอร์ขนาด ๙ ม.ม.ออกจากเอวเป็นเวลาที่คนร้ายที่ขึ้นมาจากตลาดดงขุย ๓คนแสดงตัวเป็นคนร้ายจะเก็บทรัพย์สินของคนโดยสาร

เห็นข้าพเจ้าสู้ชักปืนออกมาแล้วคนร้ายคนหนึ่งพูดว่ามึงสู้มึงตาย เอาปืนจี้หลังแล้วยิงข้าพเจ้าทันที๑ นัดแต่ปืนไม่ดัง ข้าพเจ้าจึงเอี้ยวตัวยิงคนร้าย ๑ นัดดังสนั่น คนร้ายได้โดดรถไปดิ้นตายข้างๆ รถต่อหน้าหัวหน้าทางซ้าย หัวหน้าพูดว่าเสียงปืนดังในรถไม่ใช่ของพวกเรามีคนสู้จัดฆ่าอย่างเดียวพูดเสร็จก็วิ่งขึ้นมาถึงประตูรถเมล์พบกับข้าพเจ้าห่างกันไม่เกิน๒ศอก ต่างคนต่างยกปืนขึ้นยิงต่อสู้กัน ปืนคนร้ายไม่ดังส่วนปืนของข้าพเจ้าดังปังถูกคนร้าย คนร้ายไม่สู้หันหลังวิ่งไปทางหน้ารถ

ข้าพเจ้าคิดถึงผู้โดยสาร ถ้าสู้กันในรถจะต้องมีการตายกันขึ้นจึงตัดสินใจยอมตายให้สมศักดิ์ศรีที่เป็นเจ้าพนักงานให้ความคุ้มครองประชาชน จึงประโดดลงจากรถวิ่งไปไล่ขับหัวหน้าคนร้ายทันบนถนนหน้ารถเมล์แล้วยิงซ้ำอีกนัดหนึ่ง หัวหน้าคนร้ายดิ้นตายต่อหน้าคนร้ายที่อยู่ข้างรถ ข้าพเจ้ายิงคนร้ายตายไป ๒ คนแล้ว คนร้าย ๒ คนที่อยู่บนรถได้ลงรถมาช่วยคนร้ายข้างล่างรวมเป็น๗คนช่วยกันยิงข้าพเจ้า แต่ปืนไม่ดังข้าพเจ้าจึงยิงคนร้ายบาดเจ็บไป ๑ คนจนกระสุนหมด ๖ ลูก คลำหากระสุนในกระเป๋ากางเกงไม่มี ปรากฏว่าไม่ได้เอาลูกปืนอะไหล่มา กำลังใจของข้าพเจ้าตกวูบวิ่งหนีคนร้ายไปขออาวุธปืนจากนายเหลียง โคศุพ นายละมุดหรือยุทธ์ ตันอุดม นายกเทศมนตรีเมืองหล่มสักไม่ได้และไม่มีผู้ใดยิงตอบโต้ช่วย

ข้าพเจ้าคิดว่าวันตายของข้าพเจ้าคือวันนี้ คนร้ายได้ระดมยิงข้าพเจ้าเสียงปืนดังสนั่นเป็นประทัดแตก ไม่ทราบว่ากี่นัดต่อกี่นัด กระสุนถูกตัวข้าพเจ้าตั้งแต่ปลีน่องจนถึงศีรษะ แต่กระสุนปืนไม่เข้า เพียงแต่มีเลือดออกเป็นยางบอนเท่านั้น เพราะพระคาถาบุญบารมีหลวงพ่อทบและคุณพ่อแม่ช่วยคุ้มครองอยู่

แต่ข้าพเจ้ายังวิ่งหนีคนร้ายได้อยู่ ได้กระโดดเกาะหน้ารถด้านขวา และสั่งให้คนขับรถหนีไปอย่างเร็ว คนร้ายได้ยิงรถโดยสารด้านหลังอีก ๑ นัด เป็นรู ๙รู และยิงขึ้นบนหลังคาอีก ๑ นัด ถูกไม้แตกฉีก คนโดยสารปลอดภัยและไม่ได้ทรัพย์สินของคนร้ายเลย จากนั้นข้าพเจ้าได้นำรถวิ่งมาถึงบ้านผู้ใหญ่เอ็บตลาดเขาทราย อำเภอตะพานหิน ซึ่งห่างจากที่เกิดเหตุประมาณ๔ กิโลเมตร ข้าพเจ้าได้เล่าเหตุการณ์ให้ผู้ใหญ่เอ็บและตอนประเทือง ตอนการทางฟัง และให้ช่วยจับคนร้ายด้วย ผู้ใหญ่เอ็บได้นำลูกบ้าน ๑๐ กว่าคนขึ้นรถไปจับคนร้ายในที่เกิดเหตุ แต่คนร้ายได้หลบหนีไปแล้ว สรุปแล้วข้าพเจ้าต่อสู้กับคนร้าย๙ คน มีกระสุน๖นัด ยิงคนร้ายตายไป ๒ คน บาดเจ็บ๑ คน แต่ข้าพเจ้าถูกคนร้ายยิงบาดเจ็บเป็นแผล ๕๓ แผล

ผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบูรณ์ได้รายงานการต่อสู้คนร้ายปล้นรถเมล์ทรัพย์ปัญญาให้ ท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยทราบและพิจารณาความดีความชอบให้ข้าพเจ้า ๒ ขั้น พลตำรวจเอกเผ่า ศรียานนท์ ซึ่งเป็นอธิบดีกรมตำรวจและเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยได้สั่งการให้ข้าพเจ้าไปพบ ขอดูบาดแผลและเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ข้าพเจ้าจึงไปพบพลตำรวจเอกเผ่า ศรียานนท์ ให้ดูบาดแผลและได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ท่านสั่งให้ข้าพเจ้าไปเล่าเหตุการณ์ให้อธิบดีกรมการปกครองฟังและดูบาดแผลอีก อธิบดีกรมการปกครองสั่งให้ข้าพเจ้าไปรายงานเล่าเหตุการณ์ในที่ประชุมของคณะกรรมการศูนย์อาชญากรรมกองปราบปรามสามยอดฟัง มีท่านรองอธิบดีกรมตำรวจฝ่ายปราบปรามได้สอบถามข้าพเจ้าว่า

คุณมีความรู้สึกอย่างไรตอนที่คนร้ายเอาปืนจี้หลังคุณ ข้าพเจ้าได้ตอบทันทีว่า คนซึ่งเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่ปราบปรามและปกป้องคุ้มครองประชาชน กลัวคนร้ายควรลาออกจาตำแหน่งไปเป็นครูประชาบาล ซึ่งไม่มีหน้าที่จับคนร้าย พฤติการณ์ต่างๆซึ่งข้าพเจ้ายิงสู้กับคนร้ายในรถแล้วกระโดดจากรถวิ่งไล่ขับยิงกันรอบรถ ท่านว่าผมกลัวตายหรือไม่ ข้าพเจ้าตอบท่านว่าไม่กลัว ในที่ประชุมไม่มีคณะกรรมการท่านใดสอบถามอีก คณะกรรมการศูนย์อาชญากรรมกองปราบปรามสามยอดได้พิจารณาได้ให้เงินเดือน ๔ขั้น เงินรางวัลเกี่ยวกับการปราบปรามผู้ร้าย เงิน ๕,๐๐๐ บาท พร้อมด้วยเงินรักษาพยาบาล และให้แหวนอัศวินทองคำ ๑ วง นอกจากนี้ให้สำนักงานปลัดกระทรวงมหาดไทยดำเนินการขอพระราชทานเครื่องอิสริยาภรณ์ให้อีกนำเสนอรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยพิจารณาเห็นชอบด้วย

เรื่องการต่อสู้ยิงกับผู้ร้ายปล้นรถเมล์ทรัพย์ปัญญาของข้าพเจ้านี้นักข่าวหนังสือพิมพ์ทุกฉบับลงข่าวในการต่อสู้กันอย่าง เกรียวกราวหลายวัน นอกจากนี้ยังได้มีหนังสือของทางราชการลงข่าวอีก เช่นหนังสืออาชญากรรมของกรมตำรวจ หนังสือเทศาภิบาลของกรมการปกครอง หนังสือวารสารกำนันผู้ใหญ่บ้านกรมการปกครองอีก หนังสือทั้ง ๓ เล่มนี้ข้าพเจ้าเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ แต่มีเหตุสุดวิสัยเก็บไว้ไม่ได้ เนื่องจากโรงสีเพชรเจริญเผาเอาเงินประกัน ปี พ.ศ. ๒๕๒๓ บ้านของข้าพเจ้าปลูกติดอยู่กับโรงสีเพชรเจริญได้ถูกไฟไหม้บ้านไปด้วย ทรัพย์สินเสียหายเก็บไม่ทัน เพราะเหตุเกิดกลางคืน ตอนตีหนึ่ง ตีสอง หนังสือทั้ง ๓เล่มถูกไฟไหม้หมด

 

ตอนนั้นข้าพเจ้าไปปฏิบัติราชการเป็นปลัดอำเภอเมืองจังหวัดอุตรดิตถ์ ปล่อยให้ลูก ๔ คนเฝ้าบ้านภรรยาข้าพเจ้าก็ตายไปแล้ว หาญาติพี่น้องช่วยไม่ทันเพราะเป็นเวลานอนหลับกัน ข้าพเจ้าและบุตร๔ คนเดือดร้อนมาก ข้าพเจ้าได้นำบุตรทั้ง ๔ คนไปให้นางทัศนีย์ น้องสาวเลี้ยงและให้กำลังใจ ข้าพเจ้าวิ่งเต้นขอย้ายเข้าบ้าน เพื่อมาเลี้ยงลูกและให้กำลังใจลูก กรมการปกครองได้เมตตาสั่งย้ายข้าพเจ้าไปเป็นปลัดอำเภอเมืองเพชรบูรณ์ ข้าพเจ้าเดินทางมารับตำแหน่งได้เพียง๕ วัน ถูกผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบูรณ์สั่งย้ายไปเป็นปลัดอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ ข้าพเจ้าเดือดร้อนจึงเข้าพบปลัดจังหวัดว่าอย่าย้ายข้าพเจ้าอีกเลย ข้าพเจ้ามีความผิดอะไรนึกถึงความดีของข้าพเจ้าบ้าง ปลัดจังหวัดเพชรบูรณ์ไม่ยอมต้องย้ายคุณไม่เหมาะสมอยู่อำเภอเมือง เหมาะสมอยู่อำเภอหล่มสักตอนนั้นข้าพเจ้าอายุได้ ๕๒ปี เหลือเวลาครบเกษียนอีก๘ ปี เมื่อท่านไม่เห็นความเดือดร้อนของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจำใจต้องลาออกปลัดจังหวัดได้สั่งให้ข้าพเจ้ายื่นใบลามา ข้าพเจ้าจึงยื่นใบลาออกในปี พ.ศ. ๒๕๒๓มาเลี้ยงลูก ให้ขวัญและกำลังใจกับลูกทั้ง ๔ คน ซึ่งยังไม่มีครอบครัว

เรียบเรียงโดย อาจารย์ วีรวัฒน์ วงศ์วาน

คำสัมภาษณ์ปลัดวิโรจน์ เมื่อ ๘กรกฏาคม ๒๕๕๐ เวลา ๑๒.๑๕
สัมภาษณ์โดย อาจารย์เสริม หงษ์มณี และอาจารย์วีรวัฒน์ วงศ์วาน ที่ร้านตัดผมในตลาดเพชรบูรณ์

๑. ข้อมูลต่างๆที่เอามาลงตรงกับความเป็นจริงหรือไม่ ตอบ ก็ตรงบ้าง
๒. ท่านดำรงค์ตำแหน่งปลัดอำเภอชนแดนระหว่างปีไหน ตอบ ปี๒๔๙๗-ปี ๒๕๐๐
๓ เคยเห็นหลวงพ่อทบครั้งแรกที่ไหน ตอบ วัดยางหัวลม
๔. หลวงพ่อมีศีลาจารวัฒรเป็นอย่างไร ตอบ อ่อนโยน สุภาพ เรียบร้อย
๕. หลวงพ่อใจดี ดุ ชอบด่า ไม่ค่อยพูด ตอบ ไม่ดุ ไม่ด่า ไม่ค่อยพูด
๖. ลูกศิษย์พระเท่าที่มี อาจารย์เพ็ง อาจารย์เครือ อาจารย์สุรชัย หลวงตาเปลี่ยน หลวงตาตอง แล้วยังมีใครอีก ตอบ อาจารย์ทองสุข วัดบ้านพี้
๗. ลูกศิษย์ฆราวาส มัคทายกที่ใกล้ชิดนอกจากกำนันปั่นแล้วมีใครอีก ตอบ ผู้ใหญ่แฉล้ม
๘. ค่าบูชาวัตถุมงคลแพงไหม หรือแล้วแต่จะบูชา ตอบ แล้วแต่จะบูชา
๙ . ตะกรุดธงชาติในปี ๒๕๐๐มีแล้วหรือยัง ตอบ มีแล้วแขวนด้วย
๑๐. ตะกรุดทุกชนิดที่ออกจากวัดต้องมีเชือกพันทุกดอกหรือไม่ ตอบ ไม่มีก็มี
๑๑. เคยเห็นอภินิหาริย์แปลกๆของหลวงพ่อหรือไม่ เช่นหายตัว ตอบ ตอนนั้นผู้ช่วยเฉลียว ขาวสะอาด อยู่ด้วย ดับไฟ โบกผ้ายันต์ไล่ฝน หยุดลมพายุ
๑๒. วันที่ท่านต่อสู้กับคนร้ายนั้นวันที่๒๔ มีนาคม ๒๕๐๐ ใช่หรือไม่ ท่านมีวัตถุมงคลของหลวงพ่อรุ่นใดติดตัว ตอบ ลูกอมหลวงพ่อทบส่วนมากตะกรุด ที่ใช้ตะกรุดทองคำ ตะกรุดสามกษัตริย์
๑๓. อยากจะดูแหวนอัศวินที่ได้รับมาจากท่านอธิบดีเผ่าว่าเป็นอย่างไร ตอบ เป็นหน้าโล่ลงยาสีแดง
๑๔. สถานที่เกิดเหตุเป็นตำบลเขาทรายเหนือใช่หรือไม่ ตอบ ห่างจากตลาดเขาทราย ๔ กิโล
๑๕. ท่านบาดเจ็บมากน้อยเพียงใด ตอบ ไม่มากแค่บางบอน
๑๖. ในปี ๒๕๐๐ ใครเป็นผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบูรณ์ ตอบ ขุนบำรุงรัตนบุรี ท่านศรศักดิ์ สุวรรณเทศ เป็นปลัดจังหวัด
๑๗. ท่านได้เลื่อนเงินเดือนกี่ขั้น ตอบ ตอนแรกให้สองขั้นต่อมาเพิ่มเป็นสี่ขั้น
๑๘. ปัจจุบันท่านเก็บวัตถุมงคลของหลวงพ่อไว้มากน้อยเพียงไร ตอบ ไม่มีให้ลูกหลานไปหมด
๑๙. พวกตะกรุดหลวงพ่อจารเองหรือให้ลูกศิษย์จาร ตอบ ทั้งสองแบบ แรกๆท่านจารเอง
๒๐. หลวงพ่อทบเรื่องพุทธคุณท่านว่ารุ่นไหนเป็นอันดับหนึ่ง ตอบ แคล้วคลาด ยิงไม่ออก
๒๑. หลวงพ่อทบถูกปล้น ปี ๒๕๑๓ ท่านอยู่ที่ชนแดนหรือไม่ ตอบ ออกไปแล้ว
๒๒. รูปหล่อรุ่นโดดร่มออกปี ๒๕๐๐ ตอนที่ทหารมาโดดร่มใช่ไหม ตอบ ใช่
๒๓. ปี ๒๕๐๐ สภาพถนนเพชรบูรณ์ ชนแดน ตะพานหิน เป็นอย่างไร ตอบ ลูกรัง
๒๔. ปี ๒๕๐๐ มีรถโดยสารผ่านหน้าวัดชนแดนกี่เทียว ตอบ ปลัดไม่ตอบ
๒๕. แต่ละวันมีคนมาหาหลวงพ่อมากน้อยเพียงใดจะบูชาอะไรมากที่สุด ตอบ ปลัดไม่ตอบ
๒๖. ตะกรุดหลวงพ่อทำเป็นคราวๆ หรือทำเรื่อยๆ ตอบ ทำเรื่อยปลุกเสกสามเดือน
๒๗. ลูกอมชานหมากและสีผึ้งดีทางด้านใด ตอบ มหานิยม
๒๘. ที่ตลาดชนแดนมีศาลเจ้าของคนจีนหรือไม่ ตอบ มี
๒๙. วัตถุมงคลวัดภูเขาดิน มีอะไรบ้าง รูปหล่อสร้าง ๑๗๐ องค์ใช่หรือไม่ ตอบ เล็ก ใหญ่ รวมกัน ๑๐๐กว่าองค์

…………ขอขอบคุณเอกสารและข้อมูลจากอาจารย์เสริม หงษ์มณีครับที่มอบให้มาเป็นวิทยาทานกับสมาชิกเปิดตำนานหลวงพ่อทบ และเป็นข้อมูลการสัมภาษณ์ท่านปลัดวิโรจน์ พรหมประเสริฐ ที่ไม่เคยเปิดเผยมาก่อน ทีมงานเปิดตำนานหลวงพ่อทบของร่วมประกาศเกียรติคุณของท่านปลัดวิโรจน์ พรหมประเสริฐ ผู้เป็น ๑ ในตำนานหลวงพ่อทบที่เรามาร่วมเปิดตำนานของท่านในวันนี้ ท่านคือบุคคลที่น่ายกย่องที่สุดท่านหนึ่งในประวัติศาสตร์วงการพระเครื่อง หลวงพ่อทบ ขอให้ดวงวิญญาณของท่านจงไปสู่สุขติด้วยเทอญ

ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาเนื้อหาข้อมูลมา ณ ที่นี้

แอพเกจิ – AppGeji

เพื่อเผยแผ่บารมีเป็นสังฆบูชา และเทิดทูนเกียรติคุณครูบาอาจารย์