มหาความกตัญญู!! พระโมคคาลานะ เสด็จโปรดมารดา ด้วยคาถาดับไฟนรก!! ช่วยยกระดับจิต บำเพ็ญกุศล จนมารดาพ้นจากความเป็นเปรต!

ในสมัยหนึ่งเมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่  ณ  เชตวันมหาวิหาร เมืองสาวัตถี  พระโมคคัลลานะเถระ  ผู้บรรลุซึ่งธรรม บารมี  ๖ มีปณิธานอันแรงกล้า  ปรารถนาจักทดแทนพระคุณบุพการีชน

 

ดั่งนี้แล้ว  จึ่งได้เพ่งมองโลกด้วยอภิญญาญาณ  และแจ้งว่า.......

บัดนี้ผู้เป็นมารดาแห่งตนได้ไปถืออุบัติอยู่ ณ ท่ามกลางดวงวิญญาณ หิวกระหาย  ไม่มีทั้งน้ำ  และอาหาร  ทั่วสรรพพางค์กาย ปรากฏเพียงหนังหุ้มกระดูก  ได้รับทุกขเวทนายิ่งนัก

พระโมคคัลลานะ  จึงนำผลาหารบรรจุเต็มบาตรเพื่อนำไปโปรดดวงวิญญาณของมารดา

โดยว่าคาถามหามงคล อันเป็นคาถาดับไฟในนรก ของพระโมคคัลลานะ " เถโร โมคคัลลาโน นะระกัตตัง โลหะกุมพี ทิสาวะ อัคคิปัตติ กัมปะติฯ "

คาถาใช้ภาวนาแหวกเพลิงลงไปในนรก

( โดยพลานุภาพของคาถาบทนี้ คือ เสกเป่าคนที่ถูกน้ำร้อนหรือไฟลวกแก้และถอนพิษไฟหายสิ้นไม่ร้อนไม่พองหากใครถือขลังๆก็จะสามารถเอามือล้วงลงในกาน้ำร้อนเดือดๆได้สบายไม่รู้สึกร้อนเลย)

  ทันทีที่ไฟนรกจาง พระโมคลลานะได้ยื่นบาตรให้แก่มารดา นางรับบาตรไป  ก็ลูบคลำด้วย มืออันอ่อนแรง  มือขวากอบคำข้าวเพื่อหวังจะบริโภค แต่ในบัดดล  ยังมิทันที่อาหารจะล่วงเข้าสู่ปากของนาง  ก็กลับกลาย เป็นถ่านเพลิงเผาไหม้ทุกคราไป  ยังความสลดสังเวชแก่พระโมคคัลลานะ เป็นที่ยิ่ง

ด้วยเหตุนี้แล้ว  พระโมคคัลลานะจึงกลับไปสู่  ณ พระผู้มีพระภาคเจ้า  แล้วกราบทูลถึงการณ์ทั้งปวงให้พระพุทธองค์ทรงทราบ

 

สมเด็จพระศาสดาได้มีพุทธดำรัสว่า.....

"ดูกร  โมคคัลลานะ  โดยเหตุที่มารดาของท่านสั่งสมซึ่งอกุศลกรรม เป็นเนืองนิจ  อาศัยกำลัง(บุญกุศล)แห่งตน(พระโมคคัลลานะ) แต่เพียงลำพัง  มิอาจบรรเทาอกุศลกรรมนั้นได้  ถึงแม้ว่าอำนาจ แห่งความกตัญญูต่อบุพพการีชนของท่านจะสะเทือนถึงสวรรค์ โลกมนุษย์  ปีศาจ  มารร้าย  หรือแม้แต่พรหมโลกและจตุโลกบาลก็ตาม ยังมีแต่พลานุภาพแห่งที่ประชุมพระอริยสงฆ์สาวก  ผู้มาจากทิศทั้งสิบ  จึงสามารถปลดเปลื้องทุกข์แห่งมารดาท่านได้  บัดนี้พระตถาคตจักแสดง ธรรมอันเป็นเครื่องปลดเปลื้อง  ความขัดข้อง  ความทุกข์  และอกุศลมูลทั้งหลาย

 

ลำดับนั้น  พระผู้มีพระภาคทรงมีดำรัสต่อพระมหาโมคคัลลานะว่า

 

"ในวันเพ็ญ  กลางเดือนเจ็ด  อันเป็นวาระแห่งวันปวารณาของพระสงฆ์ ทั่วทั้งทศทิศ  เพื่ออานิสงค์อันพึงจักสำเร็จแก่บุพพการีชน ทั่วถึง  ๗  ชั่วอายุ โมคคัลลานะ  !!  เธอจงจัดเตรียมภาชนะอันบริสุทธิ์อุดมด้วยผลาหาร ภักษาหารทั้ง  ๑๐๐  อย่าง  ผลไม้ทั้ง  ๕  กับสิ่งสักการะบรรดามี ประทีป  ธูปเทียน  ชวาลา  อันเป็นเลิศทั้งปวง  ถวายแด่หมู่สงฆ์ ผู้มาจากทิศทั้ง  ๑๐ หากสาธุชนใดพึงได้ถวายทานดั่งนี้แล้ว  แด่ที่ประชุมมหาปวารณาสงฆ์ อานิสงค์อันประมาณมิได้  ย่อมบังเกิดแด่บุพพการีชนทั้งในปัจจุบัน

ตลอดจนถึง  ๗  ชั่วอายุ  แม้กระทั่งผู้อยู่ในคติทั้ง  ๖  (สวรรค์  มนุษย์  เปรต  อสุรกาย  เดรัจฉาน  สัตว์นรก) ท่านเหล่านั้นจักพ้นจากทุคติภูมิ  ได้บังเกิด  ณ  สุคติภพ โภชนาหารกับทั้งพัสตราภรณ์อันปราณีต  จักบังเกิดแด่ท่านเหล่านั้น แม้ผู้ยังชนม์อยู่ย่อมจักเป็นผู้มั่งคั่ง  จักเป็นผู้มีอายุยืน"

 

แลบัดนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้า  ทรงมีพุทธบรรหารแก่หมู่พระภิกษุสงฆ์ ทั้งหลายให้ดำรงจิตแห่งตน  มั่นคงอยู่ในสมาธิภาวะ  แล้วจึงสังวัธยายมนตร์  อุทิศให้บุพพการีชนทั้งหลาย  ครั้นแล้วหมู่สงฆ์ทั้งนั้น พึงรับ มตกภัตต่อเบื้องหน้าพุทธานุสติเจดีย์ในท่ามกลางหมู่สงฆ์

 

ทันใดนั้น  มารดาแห่งพระมหาโมคคัลลานะก็ได้พ้นจากกัลป์แห่งเปรตภูมิ ด้วยกุศลนั้น  พระมหาโมคคัลลานะ  อีกทั้งพระมหาโพธิสัตว์เจ้า ก็บังเกิดปีติในผลแห่งกุศลเป็นอันมาก

 

พระมหาโมคคัลลานะ  ได้ประคองหัตถ์อัญชุลีต่อเบื้องพระพักตร์ พระผู้มีพระภาค  แล้วกราบทูลว่า.......

 

"บัดนี้  มารดาของข้าพระองค์  ได้รับอานิสงค์อันไม่มีประมาณ  ก็ด้วย อาศัยอานุภาพแห่งพระรัตนตรัย  หากในกาลภายหน้า  บรรดาพุทธสาวกทั้งหลายปรารถนาจักบำเพ็ญกุศลทานอุทิศให้แก่บุพพการีชน ดั่งนี้บ้าง  บรรพชนทั้งหลายกับผู้ล่วงลับทั้ง  ๗  ชั่วอายุนั้นจักได้รับอานิสงค์ดุจเช่นนี้หรือไม่พระพุทธเจ้าข้า"

            

 

พระผู้เป็นที่พึ่งแห่งโลก  จึงมีพุทธดำรัสตอบว่า... 

 

"ประเสริฐแล้ว  สิ่งที่เธอกล่าวนั้นชอบแล้ว  หากในภายภาคเบื้องหน้า สาธุชนทั้งหลายอันมีภิกษุ  ภิกษุณี  กษัตริย์  พระบรมวงศานุวงศ์ ข้าราชบริพารทุกชนชั้นกับทั้งสามัญชนทั้งปวงปรารถนาที่จักบำเพ็ญ กุศลทานอุทิศแด่บุพพการีชน  ผู้ให้กำเนิดแล้วไซร้ ในวันเพ็ญกลางเดือน  ๗  อันเป็นวันมหาปวารณาสงฆ์ 

เธอทั้งหลายพึงถวายโภชนาหาร กับทั้งของบริวารทั้งปวงแด่หมู่สงฆ์ผู้มาทิศทั้ง  ๑๐ แล้วตั้งใจอุทิศส่วนแห่งบุญนั้น  แด่บุพพการีชน  ผู้ให้กำเนิดกับทั้งผู้ล่วงลับทั้ง  ๗  ชั่วอายุ  ให้ได้รับอานิสงส์เขาทั้งหลายเหล่านั้น ย่อมจักเป็นผู้พ้นจากทุคติภพ  ได้บังเกิดในท่ามกลางสุคติภูมิ ได้เสวยผลบุญอย่างไม่มีที่สิ้นสุด  พุทธสาวกทั้งหลาย  ผู้มีมนสิการมั่นคงอยู่ในกตัญญุตธรรมระลึกถึง  คุณแห่งบุพพการีชน  มีคุณบิดา  มารดา  เป็นต้น 

ในวันขึ้น  ๑๕  ค่ำของเดือน  ๗  ทุกปี  พึงประกอบกุศลกรรม ถวาย  อุลลัมพนมตกภัต  แด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพร้อมด้วยพระสงฆ์ทั้ง  ๑๐  ทิศ  เพื่อแสดงซึ่งกตัญญุตาในผู้ให้กำเนิด  แลผู้มีพระคุณที่ได้บำรุงเลี้ยงดูมา"

 

เมื่อได้สดับฟังพระธรรมของพระธรรมของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นแล้ว พระมหาโมคัลลานะพร้อมด้วยพุทธบริษัท  ๔  ต่างปีติยินดีในธรรม และน้อมรับไปปฏิบัติโดยทั่วกัน

พระสูตร  อันเป็นสัจพจน์ที่ว่าด้วยธรรมอันเป็นกตัญญุตกตเวทิตธรรม ต่อบุพพาการีชน  ก็ยุติลงด้วยประการฉะนี้ ขอกุศลผลทานที่ทุกท่านร่วมใจกันจะถวาย  อุลลัมพนมตกภัต  นี้จงพึงบังเกิดแด่  บุรพชนต้นตระกูล  บรรพกษัตริย์  ผู้รักษาประเทศชาติ

บุพพการีชน  เหล่าญาติมิตรผู้ล่วงลับไปแล้วของทุก ๆ ท่าน เป็นผู้พ้นจากทุคติภูมิ  ได้บังเกิดในสุขคติภูมิ   ผู้ใดได้รับทุกข์  ก็จงพ้นจากความทุกข์ ผู้ใดมีสุข  ก็จงมีสุขยิ่ง ๆ  ขึ้นไป  เสวยผลบุญอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ผู้มีจิตศรัทธาร่วมบุญกุศลนี้จงพ้นจากความทุกข์  ความขัดข้องทั้งหลาย

จงมีความสุข  ความเจริญ  ไม่มีที่สิ้นสุด  เป็นผู้มั่งคั่ง  อายุยืน ดุจดังอานิสงส์แห่ง  "พระพุทธวจนะอุลลัมพนสูตร"  ตลอดกาลทุกเมื่อเทอญ.

 

 

ที่มา : bp.or.th