อุปเท่ห์เหลือประมาณท่วมหลังช้าง..คาถา "อิติปิโสแปดทิศ"ป้องกันคุณไสย วิญญาณ ภูติผีทั้งปวง เสกทรายสาดไล่ภูติผี เสกหินวางไว้๘ ทิศป้องกันภัย

มีชื่อเรียกหลาย ชื่อ เช่น กระทู้ เจ็ดแบก อิติปิโส ๘ทิศเป็น คาถา ที่ข้าพเจ้า ใช้ประจำตัว ได้ผล ดียิ่ง นัก

อิ ระ ชา คะตะ ระสา อิ

ติ หัง จะ โต โร ถิ นัง ติ

ปิ สัม ระโล ปุต สัต พุท ปิ

โส มา นะ กริ ถาโธ โส

ภะ สัม สัม วิ สะ เท ภะ

คะ พุท ปัน ทู ทัม วะ คะ

วา โธ โน อะ มะ มะ วา

อะ วิ สุ นุ สา นุสติ อะ

กัณ หะ เนหะ หะ กัณ เน กัณ

กัน ด้วย นโม พุทธายะ

ป้องกัน คุณไสย วิญญาณ ภูติ ผีทั้ง ปวง

เสก ทราย สาด ไล่ ภูติ ผี

เสก หิน วาง ไว้๘ ทิศ เป็น อาคม ปกป้อง ตัวเรา

เป็น คาถา หลวงปู่ ศุข วัดปากคลองมะขาม เฒ่า ถ่าย ทอดให้ หลวงพ่อทวี ศักดิ์ วัดหนองแขม  ท่านอนุญาตให้เผยแพร่ เพื่อเป็นความรู้ต่อไป

ก่อนจะใช้ นึกถึง บารมีหลวงปู่ศุข แล้วท่านจะคุ้มครอง

เพิ่มเติม..คาถาอิติปิโสถอยหลัง

รากฐานของไสยเวท ก็คือพระคาถาพื้นๆ ที่เรามักลืมกันไป บางคนเสาะแสวงหาพระคาถาวิเศษ แปลกๆ เร้นลับอัศจรรย์ แล้วก็ปกปิดหวงกันสุดชีวิต จนลืมไปว่าพระคาถาวิเศษที่ใครๆ ก็รู้จักนั้น ตัวเราสามารถฝึกให้ใช้ได้ผลจริงครบตามอุปเท่ห์แล้วหรือยัง อิติปิโสคือพระพุทธนาม คือพระพุทธคุณ เป็นของกลางไม่ผูกขาดสำนักไหน แต่ว่าสำเร็จยาก ครูบาอาจารย์ท่านมักบอกว่าคาถานี้ "เป็นยาก" ฝึกนาน แต่เสถียร คือเสื่อมยาก เช่นกัน ถ้าสำเร็จวันใด...ใช้คาถานี้บทเดียวก็ไปได้ทั่วไม่ต้องกลัวใคร

พระอิติปิโสแปดทิศ

อิ ระ ชา คะ ตะ ระ สา ๚ บทนี้ชื่อกระทู้เจ็ดแบก ประจำอยู่ทิศบูรพา

ติ หัง จะ โต โร ถิ นัง ๚ บทนี้ชื่อฝนแสนห่า ประจำอยู่ทิศอาคเนย์

ปิ สัม ระ โล ปุ สัต พุท ๚ บทนี้ชื่อนารายณ์เกลื่อนสมุทร ประจำอยู่ทิศทักษิณ

โส มา ณะ กะ ริ ถา โธ ๚ บทนี้ชื่อนารายณ์ถอดจักร ประจำอยู่ทิศหรดี

ภะ สัม สัม วิ สะ เท ภะ ๚ บทนี้ชื่อนารายณ์ขว้างจักรตรึงไตรภพ ประจำอยู่ทิศประจิม

คะ พุท ปัน ทู ธัม วะ คะ ๚ บทนี้ชื่อนารายณ์พลิกแผ่นดิน ประจำอยู่ทิศพายัพ

วา โธ โน อะ มะ มะ วา ๚ บทนี้ชื่อตวาดฟ้าป่าพระหิมพานต์ ประจำอยู่ทิศอุดร

อะ วิช สุ นุต สา นุส ติ ๚ บทนี้ชื่อนารายณ์แปลงรูป ประจำอยู่ทิศอีสาน

๏ สิทธิการิยะ ฝอยของพระอิติปิโส แปดด้านแปดทิศ มีฤทธิ์อเนกประการ ป้องกันสรรพภัย คุ้มครองได้ดังบัญหาร อุปเท่ห์ของอาจารย์ เหลือประมาณท่วมหลังช้าง แม้นจะยาตราไป ณ ทิศใดทุกถิ่นทาง จงสวดคาถาอ้าง ตามทิศาทางจะครรไล หรือไม่ก็เสกน้ำ คาถาร่ำอย่านอนใจ น้ำมนต์นั่นแลไซร้ ประพรมให้ทั่วกายา ทั้งสัตว์พาหนะ ก็ควรประให้จึงคลา กันเหตุเภทภัยยา ไม่มีมาและผ้องพาน คุ้มได้สารพัด ทั้งสรรพสัตว์แลชนพาล บ่อาจมารุกราน ให้รำคาญแลเคืองใจ ถึงหากถูกผีหลวง สิ้นทั้งปวงไม่เป็นไร ไปค้ามีกำไร คงจะไม่ขาดทุนเอย

บทหนึ่งชื่อกระทู้เจ็ดแบก อาจารย์จำแนกไว้บูชา เสกข้าวกินทุกวัน อาจป้องกันเครื่องศาสตรา อนึ่งเล่าภาวนา แล้วหันหน้าสู่คชสาร อาจเข้าหักงวงคชา ด้วยพลาอันห้าวหาญ มีกำลังเหลือประมาณ ยิ่งช้างสารอันตกมัน พระฤๅษีทั้งเจ็ดองค์ ท่านดำรงอยู่ทิศนั้น เมื่อจักอภิวันท์ หันพักตร์นั้นทางทิศบูรพา

อาคเนย์ฝนแสนห่า ใช้ภาวนาคราเดินทาง ถึงเดินสิ้นทั้งวัน เรื่องน้ำนั้นอย่าระคาง เสกหมากกินไปพลาง สิบห้าคำอ้างกินเรื่อยไป แม้นใคร่ให้มีฝน อย่าร้อนรนจงเย็นใจ ให้เสกไส้เทียนชัย เสกให้ได้แสนเก้าพัน แล้วให้นึกถึงเทเวศร์ ผู้เรืองเดชในสวรรค์ อินทร์พรหมสิ้นด้วยกัน ตลอดถึงชั้นอกนิษฐ์ ฝนก็จะตกหนัก เพราะอารักษ์อันศักดิ์สิทธิ์ แม้นเกิดโรคอันวิปริต จงพินิจภาวนา เอาน้ำทำน้ำมนต์ แล้วพร่ำบ่นพระคาถา เสกพ่นสักเจ็ดครา มิทันช้าก็จักหาย อาคเนย์นามทิศา จงหันหน้าไปโดยหมาย เคารพครูบรรยาย แล้วจึงร่ายคาถาเอย

นารายณ์กลืนสมุทร ฤทธิรุธทิศทักษิณ เรื่องฝีเกลื่อนหายสิ้น ไม่ต้องกินเสกพริกไทย เจ็ดเม็ดเสกเจ็ดหน แล้วจงพ่นลงทันใด สามคราก็จักหาย สมดังใจที่จำนง อนึ่งใช้เสกปูน สำหรับสูญหัวฝีลง มิช้าฝีก็คง ยุบย่อลงในทันใด ภาวนาลงกระดาษ อย่าประมาทจงตั้งใจ ฟั่นเทียนเอาทำไส้ เทียนนั้นไซร้บาทหนึ่งหนา ลงคาถาล้อมให้รอบ ตามระบอบอย่ากังขา เท่ากำลังเทวดา ตามชันษาผู้เป็นไข้ แล้วจุดบูชาพระ อย่าได้ละภาวนาไป มิช้าไข้นั้นไซร้ จักเสื่อมคลายสูญหายเอย

หรดีพึงสำเหนียก มีชื่อเรียกเป็นสองอย่าง คือนารายณ์คลายจักรอ้าง กับอีกอย่างพลิกแผ่นดิน มีฤทธิ์และศักดา ทั้งเดชาดังโกสินทร์ ภาวนาเป็นอาจิณ ยำเกรงสิ้นเหล่าศัตรู รำลึกแต่ในใจ ข้าศึกไซร้ไม่ขืนสู้ หย่อนกำลังพรั่งพรู ไม่คิดสู้เราต่อไป มาตรแม้นคนใจกล้า พอเห็นหน้าก็อ่อนไป ครูเฒ่าท่านสอนไว้ แม้สิ่งใดมีประสงค์ สิ่งนั้นพลันต้องได้ สมดังใจคิดจำนง เพราะคาถาเป็นมั่นคง อย่างวยงงจงบูชา คุณครูผู้บรรยาย ท่านเร่ย้ายหรดีทิศา เมื่อจะภาวนา จงหันหน้าทิศนั้นเอย

ทิศประจิมนามประหลาด ชื่อตวาดหิมพานต์ มีเดชอันห้าวหาญ ดุจช้างสารไม่กลัวตาย พบช้างแลปะเสือ ที่ดุเหลือทั้งโคควาย อีกทั้งโจรดุร้าย ก็อย่าได้นึกกลัวมัน จงนิ่งภาวนา พระคาถาไปฉับพลัน เปนมหาจังงังอัน วิเศษยิ่งอย่ากริ่งใจ สัตว์ร้ายแลคนพาล มิอาจหาญเข้ามาใกล้ ให้แคล้วให้คลาดไป จงท่องไว้ทั้งเช้าค่ำ อนึ่งเมื่อภาวนา จงหันหน้าอย่าถลำ ทิศประจิมจงกระทำ เคารพคำทิศนั้นเอย

พายัพอีกนามทิศ มหิทธิฤทธินั้นมากหลาย ชื่อนารายณ์กลืนจักร มีฤทธิ์ศักดิ์นั้นย้อนยอก ครูเฒ่าท่านกล่าวมา หากแม้นลูกไม่ออก เอาน้ำใส่ขันจอก แล้วเปล่งออกซึ่งวาจา เสกน้ำทำน้ำมนต์ ร้อยแปดหนด้วยคาถา ให้กินอย่ารอช้า พรมกายาตลอดศีรษ์ บุตรน้อยจะค่อยเคลื่อน ขยับเขยื้อนเคลื่อนอินทรีย์ สะเดาะเสกวารี หากไม่มีน้ำกระสาย จงเป่าด้วยคาถา ไม่ทันช้าหลุดกระจาย ครูประสิทธิบรรยาย ท่านเร่ย้ายอยู่พายัพ เพื่อเป็นการคำนับ ตามตำรับอาจารย์เอย

นารายณ์ขว้างจักรเลิศลบ อีกนามหนึ่งตรึงไตรภพ สองชื่อย่อมลือจบ ทั่วพิภพเรืองเดชา ภาวนาสูดลมไซร้ ว่าให้ได้สักสามครา คอยดูที่ฉายา ถ้าเห็นว่าเงาหายไป ครานั้นจงชื่นชม ทั่วนิคมหาเห็นไม่ บังตาหายตัวไป ครูกล่าวไว้เร่งบูชา ตามบทพระคาถา ที่กล่าวมาแต่ต้นเอย

อีสานนามแถลง นารายณ์แปลงรูปโดยหมาย ภาวนาอย่าระคาย ศัตรูร้ายแปลกเราไป เมื่อจะสะเดาะแล้วไซร้ เสกให้ได้ร้อยแปดคาบ ตั้งใจให้แน่วแน่ ครั้นถ้วนแท้เป่ากระหนาบ ต้องหลุดอย่างราบคาบ ได้เคยปราบเห็นประจักษ์ ถ้าชอบทางเสน่ห์ ทำเป็นเล่ห์ให้เขารัก น้ำหอมอย่างหอมนัก จงรู้จักที่อย่างดี แล้วเสกให้บ่อย ๆ อย่างน้อย ๆ ร้อยแปดที แล้วเก็บไว้ให้ดี ถึงคราวที่จะต้องใช้ เสกอีกสักเจ็ดหน ประกายตนแล้วจึงไป เป็นเสน่หาอาลัย ทั้งหญิงชายทุกภาษา ไม่ว่าชนชั้นใด แต่พอได้เห็นพักตรา ให้รักด้วยเมตตา ประหนึ่งว่าเปนลูกหลาน แคล้วคลาดเหล่าศัตรู สิ้นทั้งหมู่อันธพาล ครูอยู่ทิศอีสาน จงนมัสการแลบูชา อนึ่งจงตั้งใจ หันหน้าไปสู่ทิศา อีสานแล้วภาวนา พระคาถาบทนี้เอย ๚

ผมเคยได้ต้นฉบับพระคาถานี้มา โดยเป็นบันทึกของพระยากสิการบัญชา ท่านว่าตระกูลท่านเป็นนักรบมาหลายชั่วคน และพระคาถานี้ได้สั่งสอนสืบทอดกันมาในตระกูลของท่าน แต่จากการค้นคว้าเพิ่มเติม พบว่า ผู้ที่คิดปริศนาพระคาถาอิติปิโสแปดทิศนี้คือพระอาจารย์วัดพนัญเชิง กรุงเก่า ผู้เป็นอาจารย์ของพระเจ้าสายน้ำผึ้ง แห่งอาณาจักรศรีรามเทพนคร ซึ่งเกิดก่อนอาณาจักรกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุธยาหลายศตวรรษ พระอาจารย์องค์นี้แหละที่ในพงศาวดารฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติกล่าวว่า พระเจ้าสายน้ำผึ้งจะยกพลไปขุดบางเตย พระอาจารย์ห้ามไว้ว่าน้ำเค็มนัก ยังไม่ถึงพุทธทำนายสร้างไม่ได้... โดยส่วนตัวผมจึงเชื่อว่าพระคาถาบทนี้เกิดขึ้นที่วัดพนัญเชิง ก่อนการสร้างกรุงศรีอยุธยา

ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของภาพ เจ้าของบทความ และที่มาเนื้อหาบทความมา ณ ที่นี้

เครดิตเนื้อหา อิติปิโส ๘ทิศ โดยคุณ พลปฺปตฺโต

http://www.bp.or.th/

เพื่อเผยแผ่เป็นธรรมทาน