ด่าจนเหนื่อยไม่ยอมออก!! ต้องเผาทิ้ง..เมื่อผีดื้อเข้าสิง "หลวงปู่แหวน"แม้ หลวงปู่ตื้อจะด่ายังไง ก็ไม่ยอมออก จนเกือบใช้วิธีสุดท้าย.. #ผีสิง

เรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องเล่าจากหลวงปู่บุญเพ็ง กปฺปโก สมัยที่เพิ่งจะมาปฏิบัติภาวนากับหลวงปู่ตื้อใหม่ มีอยู่วันหนึ่งด้วยความสงสัยจึงถามหลวงปู่ตื้อว่า “หลวงปู่ ครับ มีผีจริงหรือเปล่า?”
หลวงปู่ตื้อตอบแบบฟันธงว่า “อ้าว...มีซิ ถ้าสงสัยไปถามท่านแหวนดูก็ได้ ผีมีจริงนะ...”
วาสนาทางธรรมสำคัญอย่างหนึ่งของหลวงปู่ตื้อนึ่ง คือ ชอบรู้สิ่งต่างๆ สิ่งเร้นลับ เช่น ภูติผีวิญญาณ เปรต กายทิพย์ เทวดา ต่างๆเป็นต้น ซึ่งเรื่องเล่านี้ไม่ใช่เรื่องน่าสงสัยในหมู่นักปฏิบัติ เพราะเราล้วนอยู่ในภพภูมิของการเวียนว่ายตายเกิดล้วนเต็มไปด้วยสรรพสัตว์ที่เร่าร้อนแห่งกองทุกข์อยู่ในทุกภพภูมิ

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

 

เวลาพระเถระผู้ใหญ่เล่าเรื่องนี้ที่ไหน บรรดาลูกศิษย์ที่ฟังจะตาสว่างลุกโพล่งด้วยความอยากรู้อยากเห็น บางคนก็อยากจะได้วิชาเห็นของเหล่านี้ หลวงปู่ตื้อมักจะบอกว่า
“เกี่ยวกับพวกกายทิพย์นี้ ล้วนแต่น่าอัศจรรย์ เพราะเป็นเรื่องที่นอกเหนือที่มนุษย์ธรรมดาสามัญจะรู้ได้ แต่สำหรับผู้สนใจใฝ่รู้ในด้านการปฏิบัติตามแนวทางพระพุทธศาสนาแล้วก็เชื่อมั่นว่าเป็นความจริง เช่นพวกกายทิพย์ เทวดา ผีสางนางไม้ สัตว์นรกและเปรตต่างๆ นั้นเป็นสิ่งที่มีจริง สามารถสัมผัสรู้เห็นได้ ถ้าเรามีการฝึกฝนด้านจิตใจจนมีความละเอียดเพียงพอ”

 

 

หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม

 

 

ผี

 

 

หนึ่งในเรื่องปราบและอบรมผีที่โด่งดัง คือเรื่องสมัยแรกๆที่หลวงปู่ตื้อและหลวงปู่แหวนเพิ่งจะออกธุดงค์ใหม่ๆพร้อมๆกัน ตอนั้นหลวงปู่ทั้งสองท่านยังไม่ได้พบหลวงปู่มั่น เดินธุดงค์ อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก เพื่อไปพม่า แล้ววกกลับทางกอกะเรกอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ระหว่างทางขากลับไปเจอศาลาเก่าๆหลังหนึ่งกลางป่า ไม่มีคนอยู่อาศัย พอเดินธุดงค์จนถึงที่นี้จึงหยุดพักเพราะเหนื่อยจากการเดินทาง จึงต่างแยกย้าย แขวนกลดคนละมุมศาลา

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

 

คืนนั้นหลวงปู่ตื้อเข้านอนในกลดคนละมุมกับหลงปู่แหวนท่านเล่าว่า “เรานอนอยู่มุมหนึ่ง ท่านแหวนก็นอนอยู่มุมหนึ่ง คืนแรกสบายดี จนรุ่งเช้าก็ออกบิณฑบาต ได้อาหารมาแล้วก็กลับมาฉันที่ศาลา”
พอรุ่งเช้าหลวงปู่ตื้อและหลวงปู่แหวนตื่นตามปกติ และออกไปบิณฑบาตได้อาหารกลับมายังศาลา ทั้งสองท่านได้วางข้าวของและบาตรลง ทันทีทันใดปรากฏว่าหลวงปู่แหวน เอามือยันไปข้างหน้ากับพื้นกระดาน ขากรรไกรแข็งหมด ท้องแข็งหมด น้ำลายไหลไม่หยุด

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

ตอนแรกเลย หลวงปู่ตื้อคิดว่าสหธรรมิกของท่านไม่สบายเป็นลม จึงเรียกหลวงปู่แหวน “เอ...ท่านแหวนๆ เออ...ก็ไปบิณฑบาตกลับมาดีๆ อยู่นี่นะ เอาแล้วซี”
แต่พอจิตของหลวงปู่ตื้อเข้าที่ ทำจิตดูก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลวงปู่แหวน “นี่มันผีนี่นะ”
พอรู้ว่าเป็นฝีมือของผี แต่หลวงปู่ตื้อไม่กลัวผี แม้ท่านจะเห็นผี แต่ยังมือใหม่ด้านการปฏิบัติทางจิต ไม่รู้วิธีจัดการกับผี หรือคาถาปราบผีใดๆ สิ่งแรกที่ทำคือ “ด่าผีให้สำนึกเลยว่า แต่ผีมันไม่กลัวคำด่า”
หลวงปู่ตื้อเห็นว่าผีไม่กลัว เลยต้องหาอุบายใหม่ ไปหยิบเอาใบไม้แห้งๆมาเป็นฟืนมากองแล้วจุดไฟ อาดินแห้งๆ ก้อนโตๆ มาเผา เผาจนแดง แล้วก็เอาไม้มาคีบ ทำเป็นเหมือนคีมหนีบยื่นเข้ามา พร้อมขู่ว่า “เอาละ ถ้าไม่ออกจากร่างพระสงฆ์องคเจ้า ไม่เกรงกลัวบาปกรรมละก็ เราจะเผาให้ตายจริงๆเอาละ ถ้าหากไม่ไปนะ จะเอาดุ้นฟืนที่ติดไฟแดงๆ นี่เผาเสียเลย ผีมันไม่กลัวไฟให้มันรู้ไปซี ”

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

ระหว่างที่ขู่ผี หลวงปู่ตื้อยื่นดินเผาร้อนไปเบื้องหน้าผี ผีเจอพระนักเลง พูดจริงทำจริง ด่าจริง “เอาละนะ วันนี้ถ้าเจ้าไม่ออกไป ข้าจะเอาตายเลยวันนี้ว่ะ..มาเล่นกับตาตื้อหรือไง เอาละ...”
พอเอื้อมดินจะจี้ลงบนหัวของหลวงปู่แหวนจริงๆ เท่านั้น ผีแผ่นออกจากร่างหลวงปู่แหวนเลย พอหลวงปู่แหวนขยับตัวได้ ท่านบอกว่า “บ๊ะผีนี่ มันจะเอาตายจริงๆ นะ ท่านตื้อ!”

 

 

วันนั้น พอฉันอาหารและล้างบาตรเรียบร้อย หลวงปู่แหวน เก็บกลด ห่มผ้า แล้วออกธุดงค์เดินต่อไปไม่ค้างต่อที่นี้อีกคืน แต่ทว่าหลวงปู่ตื้อไม่ยอมไป กลับบอกเพื่อนสหธรรมิกว่า “ไปรอข้างหน้านะ ผมจะจัดการกับผีตัวนี้ให้ได้”
หลวงปู่แหวนจึงตอบว่า “ท่านตื้อ จะอยู่ก็อยู่ไปเถิด ผมไปก่อน”
หลวงปู่ตื้อตอบว่า “เอาเถิดๆ ไปรอข้างหน้าก่อน ผมจะพิสูจน์กับผีสักหน่อย แล้วจะตามไป”

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

 

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ

 

 

ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของภาพ เจ้าของบทความ และที่มาเนื้อหาข้อความมา ณ ที่นี้

 จากหนังสือ ลีลาพระอรหันต์ สำนักพิมพ์ กรีน ปัญญาญาณ

FB: เพจพระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

เพื่อเผยแผ่กิตติคุณเป็นสังฆบูชา