ครั้งแรกที่สมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ ๒๐ ได้พบกับ หลวงปู่ฝั้น ก่อนเข้าฝากตัวเป็นลูกศิษย์หลวงปู่!!!

ครั้งแรกที่สมเด็จพระสังฆราช องค์ที่ ๒๐ ได้พบกับ หลวงปู่ฝั้น ก่อนเข้าฝากตัวเป็นลูกศิษย์หลวงปู่!!!

เมื่อสมัยที่ผม (ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน) อายุสิบหก ( ประมาณเดือน เมษายน ปี พ.ศ. ๒๕๐๘ )ยังไม่มีใบขับขี่เลย แต่ก็ต้องเป็นสารถีจำเป็นขับรถพาแม่และครอบครัวของน้าไปถึงอุดร โดยมีท่านเจ้าคุณจินดาภรณ์มุนีวัดราชบพิธ ผู้เป็นพระอุปปัชฌาย์ของผมและพี่ๆตอนบวชสามเณรภาคฤดูร้อน สนใจร่วมเดินทางไปด้วยพร้อมกับท่านมหาอัมพร ท่านสุจินต์ และพระลูกชายของน้า ผมขับตามรถของคุณลุงหมออวย เกตุสิงห์ไปถึงวัดป่าบ้านตาด กราบท่านอาจารย์มหาบัวแล้วก็นอนที่วัด คณะที่ไปได้นั่งฟังธรรมและฝึกนั่งกรรมฐานต่อจนดึกแค่ไหนผมไม่ทราบ เพราะผล็อยหลับไปบนศาลาตั้งแต่หัวค่ำ

ครูบาอาจารย์วัดราชบพิธที่ไปด้วยกันในครั้งนั้น ต่อมาท่านได้สมณศักดิ์เป็นสมเด็จพระราชาคณะถึงสององค์ ท่านเจ้าคุณจินดาภรณ์มุนี(ทองเจือ จินฺตากโร)นั้น คือสมเด็จพระพุทธปาพจนบดี อดีตเจ้าอาวาสวัดราชบพิธองค์ที่ ๕ อีกองค์หนึ่งก็คือท่านมหาอัมพร (อัมพร อมฺพโร) เป็นสมเด็จพระมหามุนีวงศ์ เจ้าอาวาสวัดราชบพิธองค์ที่ ๖ ในปัจจุบันและได้รับการสถาปนาเป็น สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายกสมเด็จพระสังฆราชพระองค์ที่ ๒๐ ส่วนท่านอาจารย์มหาบัว ซึ่งชาววัดชาวบ้านทุกคนเรียกท่านด้วยความเคารพอย่างนั้น ต่อมาท่านมีสมณศักดิ์เป็นพระธรรมวิสุทธิมงคล แต่ไม่ยักมีใครเรียกว่าท่านเจ้าคุณ ไพล่ไปเรียกหลวงตาบัวแทน พระฝรั่งที่นั่งมากับรถของคุณลุงหมออวย เป็นชาวอังกฤษ มีนามเดิมว่า ปีเตอร์ จอห์น มอร์แกน (Peter J. Morgan) ฉายาบาลีว่า “ปัญญาวัฑโฒ” ชาววัดเรียกท่านปัญญา เป็นพระฝรั่งรูปแรกที่ฝากตัวเป็นศิษย์ของท่านอาจารย์มหาบัว จำพรรษาอยู่ที่วัดป่าบ้านตาด ผมฟังสุ้มเสียงท่านแล้วทั้งนุ่มทั้งค่อย จับใจความไม่ได้เลย ทั้งอาจารย์และศิษย์จึงสื่อกันด้วยภาษามนุษย์ลึกซึ้งมากไม่ได้ ต้องใช้ภาษาใจถึงใจแทน จวบจนท่านปัญญาศึกษาภาษาไทยจนแตกฉาน ขนาดแปลคำเทศนาของท่านอาจารย์มหาบัวเป็นภาษาอังกฤษไว้หลายเล่ม

ท่านปัญญาวัฑโฒเป็นผู้ที่ท่านอาจารย์มหาบัวยกย่องมากว่าฉลาดเป็นเลิศ จากวันที่ไปพร้อมกับคณะของเรานั้น ท่านได้พำนักอยู่ ณ วัดป่าบ้านตาดต่อมาเป็นเวลาถึง ๔๑ ปีโดยไม่ย้ายไปไหนอีกเลย ยามชราท่านอาพาธด้วยโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่ แล้วปฏิเสธการรักษาของแพทย์จนโรคจึงลุกลามไปถึงตับ ท่านเฝ้ารู้เฝ้าดูความเปลี่ยนแปลงของร่างกายด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง เมื่อถึงที่สุดของมันแล้วก็ละสังขารตามลำพังภายในกุฏิน้อย ที่ติดป้ายห้ามรบกวนไว้หน้าห้อง

การไปเจริญธรรมครั้งนั้น คณะของเรายังได้ไปหาท่านอาจารย์ฝั้น (อาจาโร) ที่วัดถ้ำขาม จังหวัดสกลนคร และพำนักค้างคืนที่นั่นเพื่อเรียนธรรมะจากท่านด้วย ภาพทั้งหมดที่นำมาให้ชมชุดนี้ ผมเป็นตากล้องนะครับ ขอบอก

และจากการสอบถาม ท่าน ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน พอได้ใจความได้ว่าครั้งนั้นน่าจะเป็นครั้งแรกที่ ท่านมหาอัมพร (อัมพร อมฺพโร)  หรือ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (อัมพร อมฺพโร) สมเด็จพระสังฆราช องค์ปัจจุบัน ได้พบกับหลวงปู่ฝั้น อาจาโร ซึ่งได้ทราบภายหลังว่าสมเด็จพระมหามุนีวงศ์ท่านได้ฝากตนเป็นศิษย์ของท่านอาจารย์ฝั้น และปัจจุบันยังเป็นประธานมูลนิธิพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร ว่างครั้งใดท่านจะไปเยือนวัดป่าในภาคอิสานเพื่อพบปะกับพระ หรือไปร่วมงานงานบุญงานศพของครูบาอาจารย์วัดป่ากรรมฐานทั้งธรรมยุติและมหานิกาย คนยกย่องกันมากว่าท่านไม่ถือตัวว่าเป็นสมเด็จ เวลากราบพระเถระพรรษามากกว่าท่านจะกระทำอย่างงดงาม

ที่มา : FB ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน และ FBศิษย์พระอาจารย์หลวงปู่ฝั้น อาจาโร  

          ภาพโดย ม.ล.ชัยนิมิตร นวรัตน

ข่าวโดย :  กิตติ ทีนิวส์  / สำนักพิมพ์ กรีนปัญญาญาณ/ ทีมข่าวปัญญาญาณ – ทีนิวส์