ลากทุกขดไส้!! "วิมล ไทรนิ่มนวล" ฉีกหน้ากาก "ธรรมกาย" พร่ำหลักธรรมแต่มุสาทุกวัน อ้างสู้ปกป้องพุทธศาสนาก็เพื่อผลประโยชน์ล้วนๆ??

กลายเป็นความคาราคาซังที่ยังไม่รู้ว่าจะจบลงแบบไหน กับสิ่งที่เกิดขึ้นกับวัดธรรมกายและการปฏิบัติหน้าที่ของดีเอสไอ เพื่อให้เป็นไปตามคำสั่งศาลในการเข้าค้นและติดตามจับกุมตัวพระธัมมชโยมาดำเนินคดีในหลายข้อหา เนื่องจากพระลูกศิษย์ใช้วิธีการปลุกระดมมวลชนรวมถึงพระสงฆ์และเณรมาต่อต้านการทำงานของเจ้าหน้าที่ในทุกรูปแบบ ตั้งแต่วันที่ 16 ก.พ. ที่ผ่านมา

 

 

อย่างไรก็ตาม เป็นระยะเวลากว่า 22 วันแล้ว หลังจากเจ้าหน้าที่กรมสอบสวนคดีพิเศษ (ดีเอสไอ) เจ้าหน้าที่ทหาร และเจ้าหน้าที่ตำรวจ บุกปิดล้อมวัดพระธรรมกายเพื่อจับกุมพระธัมมชโย อดีตเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ท่ามกลางการต่อต้านของบรรดาศิษยานุศิษย์และพระสงฆ์ที่ต่างสกัดกั้นไม่ให้เจ้าหน้าที่เข้าไปภายในบริเวรวัดพระธรรมกาย จวบจนวันนี้ต่างก็ยังคงมุ่งมั่นประท้วงขอให้รัฐบาลยกเลิก ม.44

 

 

ล่าสุด เกี่ยวกับกรณีดังกล่าว นายวิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนเจ้าของซีไรต์ จากผลงาน "อมตะ" และยังเป็นผู้มีผลงานสร้างสรรค์ด้านวรรณกรรม ทั้งประเภทนวนิยาย และเรื่องสั้นอีกมากมาย ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว "วิมล ไทรนิ่มนวล" แสดงความความคิดเห็นในเรื่อง "สัจจะ อหิงสา" กล่าวว่า ธรรมกายประกาศฝ่ายตนขอต่อสู้เพื่อปกป้องพุทธศาสนา ด้วยสันติวิธีหรืออหิงสา แต่การกระทำกลับไม่เป็นอย่างที่พูด เพราะมีแต่เรื่องมุสา เบี่ยงเบนประเด็น สร้างเรื่องเท็จ แถ อีกทั้งยังปลุกระดม ข่มขู่ หมิ่นประมาท ต่อต้าน ทำการต่อรองเพื่อจะอยู่เหนือกฎหมายและเป้าหมายการต่อสู้ของธรรมกาย ซึ่งการกระทำทั้งหมดนั้นไม่ใช่เพื่อพุทธศาสนา แต่เพื่อตนเองและผู้มีประโยชน์ร่วมกัน

 

 

 

 

โดยนายวิมล ได้ระบุข้อความทั้งหมดว่า...

“สัจจะ –อหิงสา”

“ธรรมกาย” ป่าวประกาศว่าฝ่ายตนต่อสู้กับอำนาจรัฐโดยมีเป้าหมาย...เพื่อปกป้องพุทธศาสนา ซึ่งหมายความว่า อำนาจรัฐหรือรัฐบาลกำลังทำลายพุทธศาสนาและรังแกฝ่ายตน รวมทั้งคนที่ไม่เห็นดีเห็นงามกับธรรมกายด้วย

ส่วน “วิธีการ” ต่อสู้นั้นคือ “สันติวิธี – อหิงสา”
การต่อสู้ด้วยวิธีนี้มี 2 แบบ คือ แบบสังคมวิทยา(ขอไม่กล่าวถึง) และแบบศาสนาในอินเดีย คือ ฮินดู พุทธ เชน เป็นการนำหลักธรรมของศาสนามาต่อสู้กับฝ่ายตรงข้าม...กล่าวให้สั้นก็คือ ต่อสู้ด้วยความเมตตากรุณาต่อกัน หรือสู้ด้วยเชื่อมั่นและศรัทธาในความดีงามของมนุษย์ ทั้งของฝ่ายตนและฝ่ายตรงข้าม และต่อสู้ด้วยสัจจะ

“สัจจะ” ในอหิงสานั้นเน้นตั้งแต่เรื่อง “ไม่มุสา” จนกระทั่งเป็นสิ่งเดียวกับ “พระเจ้า” ผู้ที่นำหลักคิดนี้มาใช้และโลกรู้จักกันดีก็คือมหาตมะ คานธี ท่านกล่าวไว้ว่า “ When there is ahimsa there is truth and truth is God ”

เมื่อมองมาที่ธรรมกาย... ที่ประกาศว่าฝ่ายตนต่อสู้เพื่อปกป้องพุทธศาสนา และต่อสู้ด้วยสันติวิธีหรืออหิงสา แต่ทำไมแต่ละวันจึงมีแต่เรื่อง “มุสา” ซึ่งรวมถึงการเบี่ยงเบนประเด็น สร้างเรื่องเท็จ แถ ปลุกระดม ข่มขู่ หมิ่นประมาท ต่อต้าน ต่อรองเพื่อจะอยู่เหนือกฎหมาย ซ้ำยังสร้างสิ่งที่ใกล้เคียงกับ “ค่าย คู ประตู หอรบ” หรือที่ฝ่ายตนบอกว่า “เพื่อรักษาความปลอดภัยและป้องกันมือที่สาม”

ฝ่ายเดียวกันนั้นเชื่อทุกอย่างว่าเป็นเช่นนั้นแน่ๆ แต่คนที่มีสติมีปัญญาเขาไม่เชื่อด้วย เขาเห็นว่าธรรมกายไม่เคารพกติกาของสังคมหรือกฎหมายของรัฐ ตั้งตนเป็นรัฐอิสระ เป็นรัฐซ้อนรัฐ แน่นอนว่าถ้าตีความก็เข้าขั้น “กบฏ”

ดังนั้น เป้าหมายการต่อสู้ของธรรมกายจึงไม่ใช่เพื่อพุทธศาสนา แต่เพื่อตัวเองและคนที่มีผลประโยชน์มหาศาลร่วมกัน และสู้เพื่อจะคงอำนาจของฝ่ายตนไว้ต่อไป
ส่วน “วิธีการต่อสู้” ที่ป่าวประกาศว่าสันติวิธี – อหิงสา ก็เห็นแต่อารมณ์โกรธแค้นอยู่ในรอยยิ้มและดวงตา และมุสาเป็นรายวันราวกับสมาทานเอาไว้

ธรรมกายจึงอยู่คนละขั้วกับการต่อสู้ด้วยความเชื่อมั่นและศรัทธาต่อความดีงามของมนุษย์ ทั้งฝ่ายตนและฝ่ายตรงข้าม และยิ่งอยู่ห่างชั้นกับการ "ต่อสู้ด้วยสัจจะ" และเป็นสิ่งเดียวกับ “พระเจ้า” ราวกับนรกกับสวรรค์

ด้านธรรมวินัย จึงเป็น “โมฆบุรุษ”
ด้านนิติรัฐ จึงเป็น “อาชญากรรม”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรียบเรียงโดย กำพลาภร สำนักข่าวทีนิวส์

ขอบคุณ เฟซบุ๊ก วิมล ไทรนิ่มนวล