อ่านแล้วน้ำตาคลอ...เหตุการณ์ที่จะทำให้รับทราบ ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  นั้นควรค่าแก่การเคารพกราบไหว้มากมายจนเกินสุดประมาณ

อ่านแล้วน้ำตาคลอ...เหตุการณ์ที่จะทำให้รับทราบ ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นั้นควรค่าแก่การเคารพกราบไหว้มากมายจนเกินสุดประมาณ

อ่านแล้วน้ำตาคลอ...เหตุการณ์ที่จะทำให้รับทราบ ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  นั้นควรค่าแก่การเคารพกราบไหว้มากมายจนเกินสุดประมาณ

เป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่อยากจะเล่าขานให้รับทราบ ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นั้นควรค่าแก่การเคารพกราบไหว้มากมายจนเกินสุดประมาณ

 

ในตอนเช้าของวันที่ ๑๐ พฤศจิกายนพ.ศ. ๒๕๕๒ องค์หลวงตา ได้สั่งกำชับพระเณรในวัดว่า...วันนี้จะมีบุคคลสำคัญเข้ามาพวกท่านทั้งหลายจงพากันทำความสะอาดวัดวาอาวาสให้เรียบร้อยอย่าให้ บกพร่อง
     พระทั้งหลายเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ไม่ได้เอะใจอะไรต่างก็ทำข้อวัตรปฏิบัติไปตามปกติ
    ในบ่ายวันนั้นเองชาวนาคนหนึ่งเดินสะพายแหเพื่อออกไปทอดแหหาปลามาเป็นอาหาร  มีรถยนต์คันงามคันหนึ่งวิ่งบึ่งมาจอดเทียบแล้วเรียกถามด้วยเสียงอันนุ่มนวลว่า.. ลุงๆรู้ทางที่จะไปวัดหลวงตาบัวไปทางไหน?
      ไปทางนี้เด้อ! เขากล่าวห้วนๆ แบบสำนวนชาวบ้านพร้อมทั้งชี้มือและแหงนหน้าดูผู้ที่ถามไถ่
    เมื่อเขาเพ่งมองดูใบหน้าบุคคลที่ถามทางอย่างพินิจพิจารณา ภาพแห่งบุคคลผู้สง่ายิ่งใหญ่เทียมฟ้าในสมองเริ่มปรากฏในห้วงลึกเค้าเริ่มเขาอ่อนและทรุดตัวนั่งลงกับพื้นดินพร้อมกับพนมมือขึ้นเหนือเศียรเกล้ากล่าวถ้อยคำแสดงความปลาบปลื้มใจเป็นล้นพ้นล้นเกล้าล้นกระหม่อมที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้สัมผัสสมมุติเทพ ด้วยตาเนื้อใกล้ๆเพียงแค่เอื้อม
     โอ! ในหลวง...สาธุเด้อในหลวง...สาธุสาธุ ทางไปวัดป่าบ้านตาดของหลวงตาตรงไปทางนี้  เขาอุทานเสียงดังน้ำตาคลอเบาๆด้วยความตื้นตันใจอยากหยุดห่วงเวลานั้นเอาไว้
     หลังจากนั้น พระองค์ท่าน จึงเสด็จไปที่วัดป่าบ้านตาดเพื่อกราบนมัสการ องค์หลวงตา

เมื่อถามไทยสนทนากันทราบว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จมากับพระบรมวงศานุวงค์จากตำหนักภูพานราชนิเวศน์เป็นการส่วนพระองค์ไม่ได้บอกแม้กระทั่วทั้งทหารใกล้ชิด ทหารทั้งหลายต่างสืบข่าวเป็นการโกลาหล ว่าเวลาบ่ายโมง"พระองค์ท่าน"ทรงขับรถออกจาก พระตำหนักไม่รู้ว่าเสด็จไป ณ ที่ใดถ้าบอกข่าวการเสด็จมาล่วงหน้ากลัวเป็นการเอิกเกริกรบกวนต้องการเสด็จมาเป็นการส่วนพระองค์
      หลวงตา จึงให้โอวาสว่า... มหาบพิตรพระองค์เป็นถึงพระเจ้าอยู่หัวเป็นเจ้าชีวิตของชนทั้งชาติหากพระองค์เสด็จมาโดยลำพังมีอันตรายอย่างใดอย่างหนึ่งเกิดขึ้นจะเป็นความเสียหายแก่ชาติบ้านเมืองอย่างใหญ่หลวงถ้าพระองค์เป็นอะไรขึ้นมาคนต่างชาติจะไม่เหยียบหลวงตาบัวมิดแผ่นดินละหรือ?
      กลัวจะเป็นการรบกวนองค์หลวงตา" พระองค์กล่าวพร้อมพนมพระหัตถ์ด้วยความศรัทธาเลื่อมใส
       รบกวนไม่รบกวนจะเป็นไรแผ่นดินนี้เป็นของพระองค์พระองค์พึงมาได้ทุกเมื่อ
       ที่องค์หลวงตาเป็นห่วงมากเช่นนั้นเพราะในสมัยนั้นคอมมิวนิสต์มีอยู่ทั่วไปหลังจากนั้นอีกไม่นานเสียงรถทหารตำรวจที่สืบทราบว่า"พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว" เสด็จมาวัดป่าบ้านตาดจึงติดตามมาอารักขาเป็นทิวแถวชาวบ้านบางคนไม่รู้เรื่องเห็นรถทหารตำรวจบึงมาเป็นทางยาวบางคนวิ่งหนีเข้าบ้านนึกว่าเกิดศึกสงคราม!!
   

 

คัดจากหนังสือ  ญาณสัมปันนธัมมานุสรณ์

สนธิญาณ ชื่นฤทัยในธรรม.    ๑๙ ตุลาคม. ๒๕๕๙