หวิดไม่รอด!!!ทหารโพสต์เล่านาทีชีวิตช่วยน้ำท่วม"ความรู้สึกที่แบกชีวิตคนทั้งเรือไว้ช่างกดดันเหลือเกิน ทุกคนปลอดภัยมีแค่ใบพัดเรือที่สึกหรอแต่แลกมากับศรัทธาของประชาชนคุ้มค่าซะยิ่งกว่า"

เฟซบุ๊ก "มัลลิกา บุญมีตระกูล มหาสุข" โพสต์ข้อความของ " จ.ส.อ.กิติศักดิ์ ทัพเมือง " ซึ่งเล่าถึงนาทีชีวิต ขณะเข้าให้การช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัยน้ำท่วมที่ จ.นครศรีธรรมราช โดยข้อความระบุว่า  ....

 

CR จ.ส.อ.กิติศักดิ์ ทัพเมือง
"ปกติผมไม่ค่อยจะโพสอะไร วันนี้ขอเล่าเนื่องนาทีชีวิตของเมื่อวานสักหน่อยครับ
เช้าวันที่ 5 มกรา 60 รับภารกิจเป็นชุดเรือท้องแบนช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม อ.จุฬาภรณ์ จ.นครศรีธรรมราช
เตรียมของเสร็จก็ออกเดินทาง ระหว่างทางน้ำท่วมสูงมากบางจุดเกือบท่วมราวสะพานทั้งหมด เมื่อเดินทางถึง ต.ที่วัง อ.ทุ่งสง ก็มีตำรวจและชาวบ้านเข้ามาโบกรถขอความช่วยเหลือ
" มีคนแก่กับเด็กติดอยู่ในบ้านสามคน คนแก่ก็เป็นอัมพฤกษ์ด้วย น้ำท่วมจะถึงคอแล้วครับ ขอช่วยหน่อยครับทหารพื้นที่นี้ยังไม่มีเรือเลย " ต่างพื้นที่แต่มีความเร่งด่วนมากเราก็เลยต้องลงไปช่วย ทั้งๆที่ผมมองเห็นกระแสน้ำแล้วขนลุกเลย "
เอาวะ!! ช่วยที่ไหนก็คือช่วย " แล้วที่นี่ก็เดือดร้อนมากด้วย พอดีได้คุยกับพี่คนนึง
"พ่อกับแม่และก็หลานผมติดอยู่ในบ้านครับ"
ก็เลยได้เอาเรือลงไปช่วย เครื่องเรือ 25 แรงกับ เรือยาง ผมนี่หวั่นๆเลย ความแรงกระแสน้ำน่าจะ3-4ฟุต/วินาที ขับเรือเข้าไปรอบแรก ไม่สามารถเข้าถึงบ้านได้กระแสน้ำแรงมากช่วงหน้าบ้านซึ่งเป็นช่องเล็ก พัดเรือกระแทกต้นไม้บ้างเสาไฟบ้าง ต้องเอาเรือกลับฝั่ง ข้ามกลับมาด้วยความทุลักทุเลเลยตัดสินใจขอเครื่องเรือตัวใหม่มาขนาด 40 แรง เพราะคิดแล้วว่าปล่อยไว้อันตรายแน่ครับถ้าช่วยแล้วต้องช่วยให้สำเร็จ
พอเครื่องเรือมาถึงก็รีบประกอบแล้วออกไปช่วยใหม่กว่าจะเข้าถึงบ้านได้ต้องเข้าซอกเข้าซอยหันเรือขวางกระแสน้ำ ซอยก็กว้างกว่าเรือไม่มาก ด้านข้างเป็นรั้วแบบเหล็กแหลม ต้องกระโดดลงน้ำไปช่วยประคองเรือ พอเข้าไปถึงบ้านผมนี่ตกใจเลยครับ กระแสน้ำก็แรง ระดับน้ำก็ประมานราวนม มีคนเป็นอัมพฤกษ์ อีกคนเป็นหญิงชรารูปร่างท้วม กับเด็กน้อยอายุ 2 ขวบ ตอนนั้นเด็กอยู่ในห่วงยางแล้วครับ แล้วก็ไปรับน้องผู้หญิงอีกคน รวมทั้งหมดบนเรือ 8 คน
ขับเรือมาปกติจนถึงกลับน้ำเชี่ยวกำลังจะข้ามรางรถไฟ ปรากฏว่าเครื่องกระตุกแล้วดับ สตาร์ทติดแต่เข้าเกียร์ไม่ได้ โดนกระแสน้ำพัดไปเรื่อย กระแทกต้นไม้บ้าง เสาบ้าง แท่งปูนบ้าง เรากระโดดลงไปพยายามดึงเรือเข้าหาฝั่ง หรือหาที่ยึด แต่น้ำแรงมากเราสามคนเอาไม่อยู่เลยกลับขึ้นเรือ " น่าจะเชือกพันใบพัดพี่" น้องรนต์ตะโกนบอกผม อัสมิงรีบกระโดดน้ำลงไปแกะเชือกออก แต่ไม่เป็นผล " ใครมีมีดบ้าง ตัดเลย " หมวดเกล้าบอก.. โชคดีที่น้องรนต์พกมีดพับมาด้วย อัสมิงตัดเชือกออกแต่ยังไม่หลุดอีก ผมเลยลงไปแกะเอง เชือกหลุดแต่ยังมีลวดหนามพันอยู่อีก พยายามแกะต่อไประหว่างนั้นน้ำก็พัดเรือลอยเข้าหาสะพาน
"ตายห่าแล้ว"ผมคิดในใจ ต้องแกะให้ได้ไม่งั้นตายยกลำแน่ อีกไม่ถึง30เมตรจะถึงสะพาน เดชะบุญอันใดที่ผมเคยสร้าง ผมแกะลวดหนามออกอย่างเหลือเชื่อ รีบสตาร์ทเครื่องเข้าเกียร์เร่งเต็มกำลังข้ามน้ำเชี่ยวกลับเข้าฝั่งอย่างเหลือเชื่อ กลับถึงฝั่งผมล้มตัวลงนอนในน้ำเลย หมดแรงจริงๆ โชคดีที่ทุกคนมีสติ โชคดีที่มีมีด และโชคดีที่เราเลือกคนขึ้นเรือไม่ผิด ขอบคุณทุกคนที่เชื่อใจผม ตอนมีปัญหาไม่มีใครแสดงท่าทีด้านลบออกมาเลย ขอบคุณทีมงานทุกคน ที่ทำให้ผมรอดกลับมา ความรู้สึกที่แบกชีวิตคนทั้งเรือไว้ช่างกดดันซะเหลือเกิน ทุกคนปลอดภัย มีแค่ใบพัดเรือที่สึกหรอจากการโดนถนนและรางรถไฟ แต่แลกมากับศรัทธาของประชาชนผมว่าคุ้มค่าซะยิ่งกว่า" เราคือทหารของพระราชา ทหารของประชาชน "......
จ.ส.อ.กิติศักดิ์ ทัพเมือง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เรียบเรียงโดย  นาตยา  เอนกธนะเศรษฐ์   สำนักข่าวทีนิวส์

ที่มา  เฟซบุ๊ก  "มัลลิกา บุญมีตระกูล มหาสุข"