เปรียบประเทศ เหมือน นักกีฬา !?!? "พล.อ.ประยุทธ์" ให้ข้อคิดจาก "โปรเม" ประยุกต์ฝ่าฟันอุปสรรค ...เพราะไทย ป่วยกาย ป่วยใจ ป่วยความคิด ไม่ได้ร

ในรายการศาสตร์พระราชา พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรีและหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ  ได้กล่าวถึงความสำเร็จของโปรเม ระบุว่า เป็นตัวแทนพี่น้องประชาชนชาวไทย ในการแสดงความยินดีกับความสำเร็จในครั้งนี้ และขอขอบคุณ โปรเม ที่นำ ความสุข มาสู่คนไทย อีกครั้ง ข้อคิดจาก โปรเม ที่ผมเห็นว่าน่าสนใจ โดยผมขอให้นำมาประยุกต์ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับทุกๆ คน ในการฝ่าฟันอุปสรรค ทั้งในการดำรงชีวิตและการทำงาน 

ได้แก่ การเป็นอันดับ 1 ไม่สำคัญเท่าความสุขหมายถึง การทำในที่ตนรัก – ชอบ โดยมี ความฝัน หรือเป้าหมายในอนาคตที่ชัดเจน ไม่ล่องลอยไปเรื่อย หรือไม่รู้ว่าทำไปทำไม ก็จะแรงผลักดันในการทำงาน อย่างมีระบบ แผนงาน และขั้นตอน ไม่ไร้ทิศทาง และไม่ละความเพียรพยายาม เพื่อมุ่งไปสู่ความสำเร็จได้ในที่สุด อย่างมีความสุข

จาก เส้นทางสู่ความสำเร็จ ของโปรเมฯ ดังกล่าว ผมอยากให้เราทุกคนลองมองในเชิงเปรียบเทียบดูว่า ถ้าเปรียบประเทศชาติเป็นเหมือน นักกีฬาภายในโลกปัจจุบันที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน แล้วเราจะร่วมกันนำพาประเทศไปสู่ความสำเร็จบ้าง ได้อย่างไร ประเทศไทยในปัจจุบันมีปัญหาอะไรบ้างที่รอการแก้ไข  เราต้องปฏิรูป ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง หรือลงทุนอะไรบ้าง เพื่อวางรากฐานในอนาคต และเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน/ สุดท้าย คือ เราจะมียุทธศาสตร์อย่างไร ในการพัฒนาตนเอง เพื่อมุ่งไปสู่เป้าหมาย หรือวิสัยทัศน์ มั่นคง มั่งคั่ง อย่างยั่งยืน ให้ได้ 

ส่วนตัวผมแล้ว เห็นว่าที่ผ่านมา ประเทศไทยเปรียบเสมือน นักกีฬาป่วย ที่ต้องการการรักษาตามอาการ 3 ประการกล่าวคือ 

(1) ป่วยกายเช่น โครงสร้างระบบราชการที่ยังไม่สามารถให้บริการประชาชนอย่างทั่วถึงและลดความเหลื่อมล้ำ รวมทั้งยังมีปัญหาการทุจริตคอร์รัปชั่นอยู่/ ทั้งที่รัฐบาลพยายามอย่างเต็มที่ / เราต้องแก้ทั้งผู้ให้ – ผู้รับ - กระบวนการยุติธรรม - การตรวจสอบ - การประมูล และหลักฐาน / โครงสร้างทางเศรษฐกิจ ที่ยังไม่มีการเชื่อมโยง – เกื้อกูลกันได้ ในทุกระดับ เป็นห่วงโซ่เดียวกัน / และโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่สามารถรองรับการแข่งขันของโลกในปัจจุบัน เป็นต้น

 (2) ป่วยใจ ได้แก่ ความขัดแย้ง แตกแยก ไม่ปรองดองกัน ของคนภายในประเทศ ทำให้ไม่มีความเป็น น้ำหนึ่งใจเดียวกัน ตามความหมายในพระราชดำรัสของในหลวง รัชกาลที่ 9 ที่ว่า รู้ รัก สามัคคี รวมทั้งขาดการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน จึงขาดแรงผลักดัน – ขับเคลื่อนประเทศ / และที่สำคัญ 

(3) ป่วยความคิด คือ ความไม่เข้าใจหลักการ หรือสำคัญผิด ทั้งในเรื่องประชาธิปไตย – สิทธิมนุษยชน – เสรีภาพ – หรือ หน้าที่พลเมือง เป็นต้น รวมทั้งขาด ฐานคิด ที่เป็นระบบ คิดวิเคราะห์ คิดอย่างมีเหตุมีผล เป็นต้น / เป็นเหตุให้ อาการ “ป่วยกาย – ป่วยใจ” ไม่ได้รับการรักษาที่ถูกต้อง หรืออาจปฏิเสธเข้ารับการรักษาไปเลย