“เป่าหัวให้ข่อยหน่อย”  เรื่องเล่าของเด็กน้อยกับเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของในหลวง ร.9  “อ่านไปยิ้มไปคิดถึงสุดหัวใจ”

“เป่าหัวให้ข่อยหน่อย” เรื่องเล่าของเด็กน้อยกับเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของในหลวง ร.9 “อ่านไปยิ้มไปคิดถึงสุดหัวใจ”

ใน.....หนังสือเย็นศิระเพราะพระบริบาล ใกล้เบื้องพระยุคลบาทได้มีเรื่องราวความประทับใจมากมายของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร โดยเฉพาะพระบารมีที่ทรงเมตตาต่อประชาชน หนึ่งในเรื่องราวมากมายที่คนไทยประจำมีชื่อเรื่องว่า “เป่าหัวให้ข้อยหน่อย”  ใจความว่า 

เป็นที่ทราบกันว่า เมื่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จพระราชดำเนินไปที่ใด พระองค์ท่านจะพาคณะแพทย์ติดตามไปด้วยเพื่อที่จะไปรักษาพสกนิกรของท่านในพื้นที่ห่างไกล ทั้งนี้ ประชาชนไม่ว่าจะสบายดีหรือเจ็บไข้ได้ป่วยก็ต่างพร้อมใจหอบลูกจูงหลานพากันมารับเสด็จพระองค์ท่านอย่างเนืองแน่นเสมอ

วันหนึ่งพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมประชาชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เด็กผู้ชายคนหนึ่งกำลังป่วยอยู่ แต่ก็มารอเฝ้ารับเสด็จด้วยใจจดใจจ่อด้วยเช่นกัน ครั้นพระองค์พระราชดำเนินผ่านมา เด็กน้อยก็รวบรวมความกล้ากราบบังคมทูลขอพระกรุณาอย่างซื่อๆ ว่า ...”เป่าหัวให้ข้อยหน่อย” เมื่อพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ ๙ ได้ยินที่เด็กน้อยพูด ก็ทรงหยุดลงตรงหน้าเด็กน้อยผู้นั้น โน้มพระวรกายและก้มลงเป่าหัวให้เด็กน้อยอย่างแผ่วเบาด้วยพระเมตตา ถึงแม้เด็กน้อยผู้นั้นจะทูลขอถึง ๓ ครั้ง พระองค์ท่านก็ทรงพระกรุณาทั้ง ๓ ครั้ง ก่อนที่จะให้แพทย์ที่ตามเสด็จช่วยตรวจดูอาการในภายหลัง

พระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช รัชกาลที่ ๙ ได้ปัดเป่าทุกข์โศกโรคภัยให้พ้นไปจากเด็กน้อยผู้นั้น คงไว้แต่ความปลื้มปิติที่ท่วมท้นในใจแก่เด็กผู้นั้นตลอดไป พระองค์ท่านทรงใกล้ชิดประชาชนอย่างไม่ถือพระองค์แต่อย่างใด

หนึ่งในล้านเรื่องเล่าไม่รู้ลืมของในหลวงในดวงใจ พระมหากษัตริย์ในใจคนไทยตลอดกาล 

“เป่าหัวให้ข่อยหน่อย”  เรื่องเล่าของเด็กน้อยกับเมตตาที่ยิ่งใหญ่ของในหลวง ร.9  “อ่านไปยิ้มไปคิดถึงสุดหัวใจ”

///////