กลุ่มอยากเลือกตั้ง เหิมเกริมหนัก รู้หรือไม่? การตราพระราชกฤษฎีกา...คือพระราชอำนาจ

จากการที่สำนักงานพระราชวังออกประกาศว่า ระหว่างวันที่ 4-6 พฤษภาคม 2562 จะมีการประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษกตามพระราชประเพณี  ซึ่งถือเป็นวาระอันเป็นมหามงคลยิ่งสำหรับประชาชนคนไทย แต่ขณะเดียวกันก็มีประเด็นเกี่ยวเนื่องกับการเตรียมความพร้อมจัดพระราชพิธี เนื่องจากก่อนหน้านั้นเคยมีการพูดถึงกำหนดเลือกตั้งตามโรดแมปในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2562

 

 

จากการที่สำนักงานพระราชวังออกประกาศว่า ระหว่างวันที่ 4-6 พฤษภาคม 2562 จะมีการประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษกตามพระราชประเพณี  ซึ่งถือเป็นวาระอันเป็นมหามงคลยิ่งสำหรับประชาชนคนไทย แต่ขณะเดียวกันก็มีประเด็นเกี่ยวเนื่องกับการเตรียมความพร้อมจัดพระราชพิธี เนื่องจากก่อนหน้านั้นเคยมีการพูดถึงกำหนดเลือกตั้งตามโรดแมปในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ 2562

และนี่คือสิ่งที่ปรากฏให้เห็นจากภาพการเคลื่อนไหวของกลุ่มคนอยากเลือกตั้งซึ่งประกอบด้วยกลุ่มบุคคลที่ต่อต้านรัฐบาลคสช.มาโดยตลอด จนล่าสุดมีการแสดงเจตนาผ่านข้อความ และคำพูดสื่อนัยยะในทำนองที่มิบังควรหลายต่อหลายครั้ง

 

 

“หากภายในวันที่ 18 ม.ค.ไม่มีการประกาศ พ.ร.ฎ.เลือกตั้ง เพื่อเปิดทางให้ กกต.กำหนดวันเลือกตั้ง มวลชนจะยกระดับการชุมนุมสู่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เวลา 17.00 น. วันที่ 19 ม.ค.2562”

 

 

ภายในวันศุกร์ที่ 18 มกราคม 2562 หากยังไม่มีการประกาศพระราชกฤษฎีกาในราชกิจจานุเบกษา เพื่อเปิดทางให้ กกต. กำหนดวันเลือกตั้งได้ เราจะถือว่ารัฐบาลคสช. ได้แสดงออกอย่างชัดเจนที่สุดถึงความไม่จริงใจในการคืนอำนาจให้ประชาชน และเราจะยกระดับการชุมนุมสู่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย วันเสาร์ที่ 19 มกราคม 2562 เวลา 17.00 น. พบกันที่ถนนราชดำเนิน

 

ประเด็นที่สำคัญที่สังคมไทยต้องร่วมกันพิจารณามากขึ้น  ก็คือการรับรู้พร้อมกันว่าการเคลื่อนไหวของกลุ่มคนอยากเลือกตั้ง ดังกล่าว มีเจตนาใดแอบแฝงหรือไม่

 

ทั้งนี้เมื่อวันที่ 12 ก.ย. 2561 เว็บไซต์ราชกิจจานุกเบกษา เผยแพร่ พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญ ว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พ.ศ. 2561

 

สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมหาวชิราลงกรณ บดินทรเทพยวรางกูร มีพระราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศว่า โดยที่เป็นการสมควรมีกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนี้มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและ เสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา 26 ประกอบกับมาตรา 27 มาตรา 33 มาตรา 34 และมาตรา 37 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย

 

บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย เหตุผลและความจำเป็นในการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลตามพระราชบัญญัติประกอบ รัฐธรรมนูญนี้ เพื่อให้การดำเนินการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเป็นไปโดยสุจริตและเที่ยงธรรม จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติทำหน้าที่รัฐสภา

พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนี้ระบุไว้ใน บทเฉพาะกาล

 

มาตรา 171 ในวาระเริ่มแรก ให้ตราพระราชกฤษฎีกากําหนดให้มีการเลือกตั้งทั่วไปภายในเก้าสิบวันนับแต่วันที่พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนี้และกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยการได้มาซึ่งสมาชิกวุฒิสภามีผลใช้บังคับและให้คณะกรรมการการเลือกตั้งกําหนดวันเลือกตั้งซึ่งต้องไม่ช้ากว่า หนึ่งร้อยห้าสิบวันนับแต่วันที่พระราชบัญญัติประกอบรัฐธรรมนูญนี้และกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญดังกล่าวมีผลใช้บังคับ

 

สำหรับ “พระราชกฤษฎีกา” คือ บทบัญญัติแห่งกฎหมายที่พระมหากษัตริย์ทรงตราขึ้นโดยอาศัยอำนาจตามรัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติ หรือพระราชกำหนด เพื่อใช้ในการบริหารราชการแผ่นดิน โดยคำแนะนำของคณะรัฐมนตรี มีศักดิ์ต่ำกว่ารัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติ ประมวลกฎหมาย และพระราชกำหนด

 

โดยในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับปัจจุบัน ได้บัญญัติไว้อย่างชัดเจนว่าการตราพระราชกฤษฎีกา เป็นพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ โดยระบุว่า...มาตรา 175 พระมหากษัตริย์ทรงไว้ซึ่งพระราชอํานาจในการตราพระราชกฤษฎีกาโดยไม่ขัดต่อกฎหมาย

 

ทั้งสำหรับขั้นตอนการตราพระราชกฤษฎีกา เริ่มจากการรัฐมนตรีซึ่งมีหน้าที่เกี่ยวข้องจะอาศัยอำนาจตามรัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติ หรือพระราชกำหนดนั้นๆ เสนอร่างพระราชกฤษฎีกาต่อคณะรัฐมนตรีให้พิจารณา โดยร่างพระราชกฤษฎีกานั้น จะต้องไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ พระราชบัญญัติ หรือพระราชกำหนดที่เกี่ยวข้อง

 

เมื่อคณะรัฐมนตรีพิจารณาแล้ว จะต้องนำร่างพระราชกฤษฎีกา ขึ้นทูลเกล้าฯ ถวายพระมหากษัตริย์เพื่อทรงตราพระราชกฤษฎีกานั้นๆ นายกรัฐมนตรี จะเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ จากนั้นจึงนำไปประกาศในราชกิจจานุเบกษา บังคับใช้ต่อไป

 

ทั้งหมดทั้งมวลคือสิ่งที่ต้องนำมาพิจารณา สำหรับการเคลื่อนไหวของกลุ่มการเมืองกลุ่มนี้ที่นับวันจะเหิมเกริมมากขึ้นเรื่อย ๆ เนื่องจากการตราพระราชกฤษฎีกา ถือเป็นพระราชอำนาจของเบื้องสูงที่จะทรงใคร่ครวญ ความถูกต้อง ชอบธรรม ภายใต้บทบัญญัติกฎหมาย ซึ่งผู้ใดไม่อาจก้าวล่วงได้ โดยเฉพาะขบวนการทางการเมืองต่าง ๆ ที่ใช้เรื่องประชาธิปไตยมาเป็นเครื่องมือสร้างความชอบธรรม