สุดเวทนา!! "ลุงแก่ๆ" หาบขนมปลากริมฯ ขายตั้งแต่หนุ่มจนแก่ ส่งเสียลูกจนได้ดี สุดท้ายหัวใจพ่อสุดช้ำ ถูกทอดทิ้ง ไร้คนเหลียวแล!!

ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ที่ www.tnews.co.th

จากกรณีเฟซบุ๊ก Worranan Sarasalin  เล่าเรื่องราวสู้ชีวิตของคุณลุงท่านหนึ่ง ซึ่งขายขนมปลากริมไข่เต่ามาตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มจนอายุเยอะแล้วยังคงขายอยู่เช่นเดิม 

โดยระบุข้อความว่า คุณลุงคนนี้ขายขนมปลากริมไข่เต่าสูตรโบราณมาตั้งแต่ผมยังเด็กราวๆสิบขวบ สมัยก่อนนานๆครั้งคุณลุงจะคอนหาบ เดินเข้ามาในซอยบ้านผม พลางตะโกนเสียงดังสนั่นได้ยินจากต้นซอยไปท้ายซอยว่า "ขนมปลากริมอร่อยน๊าาาา หวานมันจ้าาาา" แทบทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคุณลุง ผมต้องรีบวิ่งไปหยิบชามใบโตๆ หยิบเงิน แล้ววิ่งไปดักคุณลุงที่หน้าบ้าน หลายครั้งที่ไปไม่ทันและคุณลุงหายไปอย่างไร้ร่องรอยเพราะคุณลุงเดินเร็วมากๆ หลังๆจึงต้องออกไปเรียกคุณลุงให้รอก่อนแล้วค่อยไปหยิบชามกับเงิน
 

ในหาบของคุณลุงซึ่งเป็นตะกร้าไม้ไผ่สานอย่างดีมีผ้าขาวบางคลุมกันฝุ่นจะมีหม้อขนมปลากริมใบใหญ่มากกกก 2 ใบ หม้อใบหนึ่งเป็นขนมปลากริมตัวสีขาวหอมเค็มมันด้วยกะทิข้นๆ หม้ออีกใบหนึ่งเป็นขนมปลากริมตัวสีน้ำตาลที่นอกจากหวานหอมน้ำตาลโตนดแล้ว ยังหอมกลิ่นไข่เต่าที่คุณลุงใส่ไว้ขายคนที่ชอบสั่งแบบใส่ไข่ ไข่เต่าของคุณลุงทำจากไข่เป็ดซึ่งผมเดาว่าคุณลุงคงตอกใส่ในหม้อตอนขนมใกล้สุก ไข่ขาวจะกลายเป็นสีน้ำตาลและค่อนข้างรัดตัวหนึบๆอาจจะเนื่องด้วยการเคี่ยวในน้ำตาลโตนด ส่วนไข่แดงจะสุกพอดีไม่แห้งแข็งเกินไปและไม่เหลวจนเป็นยางมะตูม ซึ่งผมไม่เคยเห็นขนมปลากริมที่มีไข่เต่าอย่างนี้ที่ไหนอีกเลย

 

สุดเวทนา!! "ลุงแก่ๆ" หาบขนมปลากริมฯ ขายตั้งแต่หนุ่มจนแก่ ส่งเสียลูกจนได้ดี สุดท้ายหัวใจพ่อสุดช้ำ ถูกทอดทิ้ง ไร้คนเหลียวแล!!


เมื่อผมเอาชามให้แล้วสั่งขนม คุณลุงจะตักขนมปลากริมสีน้ำตาลใส่ในชามพร้อมไข่เต่าซึ่งเป็นของโปรดของผม จากนั้นจึงราดด้วยขนมปลากริมสีขาว เราสามารถสั่งได้ว่าเอาเค็มมากเค็มน้อย วันใดที่ได้กินขนมปลากริมไข่เต่าหอมหวานเค็มมันเช่นนี้ วันนั้นดูจะเป็นวันที่แสนพิเศษสำหรับเด็กน้อยวัยสิบกว่าขวบจริงๆ

พอผมโตขึ้นมา คุณลุงจะห่างหายไปจากการคอนหาบเข้ามาขายขนมในซอยบ้าน คุณแม่ผมเจอคุณลุงบ้างเวลาท่านไปจ่ายตลาดก็จะอุดหนุนด้วยการซื้อขนมปลากริมไข่เต่าของโปรดเข้ามาฝากผม พร้อมกับอัพเดทชีวิตคุณลุงให้ฟังว่าคุณลุงอาศัยอยู่ย่านคลองเตย ทำขนมปลากริมไข่เต่าขายตั้งแต่หนุ่มๆ เลี้ยงลูกมาจนโต ตอนนี้ลูกแยกย้ายกันไปหมดไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดู คุณลุงจึงยังต้องทำขนมปลากริมไข่เต่าขายเลี้ยงชีวิต แต่ก่อนเคยหาบไปขายได้ไกลๆถึงละแวกซอยบ้านผม แต่เดี๋ยวนี้เรี่ยวแรงถดถอยลงไม่สามารถหาบไปไกลๆต้องจ้างคนแถวนั้นช่วยหาบมาขายประจำที่ตลาดคลองเตย (สาเหตุที่ไม่ใช้รถเข็นเพราะคุณลุงบอกว่ามันกระเทือนขนมจะเสียเร็ว ส่วนไม้คอนที่หาบมันจะยืดหยุ่นตัวได้เล็กน้อยขนมจึงไม่กระเทือนมาก) ทุกวันนี้ก็ได้อาศัยลูกค้าประจำและคนเก่าคนแก่อุดหนุนเพราะขนมของคุณลุงใช้วัตถุดิบคุณภาพดีราคาจึงค่อนข้างสูง ส่วนคนที่ไม่รู้ว่าขนมปลากริมไข่เต่าสูตรโบราณขนานแท้ของคุณลุงแตกต่างจากขนมปลากริมทั่วไปอย่างไรก็จะมองว่าขนมของคุณลุงนั้นแพง


ผมได้ฟังเรื่องราวการสู้ชีวิตอย่างทระนงของคุณลุงแล้วก็นึกอยากหาทางช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ จึงนำเรื่องราวของคุณลุงมาเล่าไว้ ณ ที่นี้ หากท่านใดมีโอกาสผ่านไปบริเวณ ถ.รัชดาภิเษกตัดกับ ถ.พระรามสี่ ตรงทางเข้าตลาดคลองเตยก็เชิญอุดหนุนคุณลุงกันนะครับ หรือท่านใดจะลองติดต่อขอซื้อสูตรไปทำขายเป็นอาชีพ ขนมปลากริมไข่เต่าสูตรโบราณ อร่อย หอม หวาน มัน แบบนี้สมควรอย่างยิ่งที่จะอนุรักษ์ไว้ไม่ให้สูญครับ

ป.ล.เรื่องและรูปนี้ผมขออุทิศให้คุณลุง ทุกท่านสามารถแชร์ต่อไปได้โดยไม่ต้องขออนุญาตใดๆ ถือเป็นกุศลที่ได้ช่วยเหลือคุณลุงร่วมกันอีกทางหนึ่งครับ

 

ขอบคุณข้อมูล  Worranan Sarasalin 

เรียบเรียง รัตติยา เสสันเทียะ