เผยบันทึกบทสนทนาระหว่าง "หลวงปู่ดู่" กับ "หลวงปู่บุดดา"!! ... สายใยแห่งความผูกพันของพระอริยเจ้า!!!

บทสนทนาธรรม (ถอดเทป) บางช่วงบางตอนที่สำคัญ

เมื่อครั้งที่ "หลวงปู่บุดดา ถาวโร" มาเยี่ยมอาการอาพาธของ "หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ"

ณ วัดสะแก จังหวัดอยุธยา

 

หลวงปู่บุดดา :  เออ... หายซะ...หายใจไว้  ธรรมะไม่ป่วย ป่วยแต่ร่างกาย  ธรรมะไม่ป่วยหรอก

พระผู้ติดตามหลวงปู่บุดดา :  พอบ่ายหน่อย หลวงปู่ชวนมาเยี่ยมหลวงปู่ครับ

หลวงปู่ดู่ :  ให้หายซะที

หลวงปู่บุดดา :  หาย...หายซะ

หลวงปู่ดู่ :  อยากให้มามากๆ มันจะได้ตายไวๆ

หลวงปู่บุดดา :  พระรุ่นเก่าหายหมดแล้ว ไม่มีใครป่วยแล้ว หายป่วยแล้ว

หลวงปู่ดู่ :  เมื่อวานนี้หลวงพ่อโง่นมา...มาเยี่ยม

หลวงปู่บุดดา :  หายป่วย...หายไข้ซะ

หลวงปู่ดู่ :  ให้สมองดีๆ หน่อย จะได้ไปเกาะผ้าเหลืองพระพุทธเจ้า ... ไม่อยากอยู่แล้วเต็มที

หลวงปู่ดู่บอกกับญาติโยม :  นั่นไง...น้ำร้อน น้ำแร้นน่ะ  เอ้า! ใครยังไม่ได้ (แป้ง) เรียงเข้ามานะ  เอ้า! ให้ท่านจับหัวเถอะ ไม่เป็นไรหรอก เหลือแต่แก่นแล้ว กระพี้หล่น

โยมท่านหนึ่งที่อยู่ใกล้วัดพูดขึ้นขณะทาแป้งเสกของหลวงปู่บุดดา :  หมดโรคภัยไข้เจ็บ...หมดทุกอย่างเลย

หลวงปู่ดู่ :  ข้าไม่เอาให้หมดโรคภัยไข้เจ็บ  ข้าเอาให้หมดกิเลส  โลกเอาไว้หน่อย... เดี๋ยวบ้านเขาพัง เขาจะขับตีเอาเข้า

หลวงปู่บุดดา :  พระพุทธ พระโสดา สกิทาคา อนาคา อรหันต์น่ะ พ้นได้ (ครับ...ครับ... ยัง...ยังไปไม่ได้)  มัจจุราชมันตามไม่ทัน (ครับ)  ตามพระโสดาไม่ได้ ตามพระสกิทาคาไม่ได้ ตามพระอนาคาไม่ได้ ตามพระอรหันต์ก็ไม่ได้  มันหายตัวไปหมด  ธรรมะก็พ้นได้

หลวงปู่ดู่ถามพระผู้ติดตามหลวงปู่บุดดา :  นี่ไปไหนมาด้วยรึ ... หรือมานี่?

หลวงปู่บุดดา :  มาจากวัดนั่นล่ะ  พระทำงานอยู่ เณรทำงานอยู่ รถมันว่างก็เลยมาได้ ... งานประจำวันไม่ว่างหรอก

หลวงปู่ดู่กล่าวขึ้นขณะญาติโยมกำลังจะประเคนของถวายหลวงปู่บุดดา :  ท่าน (หลวงปู่บุดดา) ทอดสะพานไปสวรรค์ให้

พระผู้ติดตาม :  วันนี้ว่าง...ไม่ได้ไปไหน หลวงปู่ (บุดดา) ชวนมาวัดสะแกกัน มาเยี่ยมพระป่วยหน่อย ... (หลวงปู่บุดดาบอก) หายๆ

หลวงปู่ดู่ :  หลวงพ่อโง่นมาเมื่อวานนี้ บอกไม่มีอะไรแล้วล่ะ...เอาไปทิ้งเขา

พระผู้ติดตาม :  หลวงปู่เอาไปทิ้งคลองสิครับ

หลวงปู่ดู่ :  ไม่ไปคลองนี่ ... ผมก็อยู่แค่เนี้ย ไม่เดินไปโน่นหรอก ... เหนื่อย

หลวงปู่ดู่กล่าวกับหลวงปู่บุดดา :  ที่ถวายนี่...เขาเอามาทำบุญด้วย  สังฆทานมั่ง อะไรมั่ง  รวมๆ ไว้ เอาไว้สร้างวัด  ท่านมาโปรดผม ... ก็เลยจ่ายไปโน่นก่อน มันไกล  ที่ใกล้ๆ นี่เอาไว้ต่อไป

หลวงปู่ดู่ :  เป็นบุญเหลือเกินล่ะ

หลวงปู่ดู่กล่าวกับโยมท่านหนึ่ง :  ทาไป...ทาให้ขาวจั๊วะ ... ไปบ้าน...เอ๊! ใครหว่ามา ... ฮ่าๆ

[หลวงปู่ดู่สั่งให้ศิษย์ช่วยกันนำพระบูชาที่สร้างมาถวายพระผู้ติดตาม ประกอบด้วยพระปางประทานพร หลวงปู่ทวด และหลวงปู่เกษม เขมโก]

พระผู้ติดตาม :  เอาตัวหลวงปู่ไปไม่ได้เหรอครับ!

หลวงปู่ดู่ :  ไม่ได้หรอก...ต้องเลี้ยงแย่สิ  (ไม่เป็นไรครับ...เลี้ยงได้)  ไม่ด้ายยย... เลี้ยงผมมันเลี้ยงยาก

หลวงปู่ดู่แนะนำศิษย์ท่านหนึ่ง :  กินเลยสิ... กินเลยนะ...  เอ้า! กินเลย  เออ! เชื่อข้าเหอะ  ข้ากินแล้ว...กินเข้าไปสองแก้วแล้ว

พระผู้ติดตาม :  หลวงปู่กินข้าวได้แล้วนะครับ

หลวงปู่ดู่ :  อ้าว... ได้สองชามแล้ววันนี้

 

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

 

หลวงปู่บุดดา ถาวโร

หลวงปู่บุดดา :  หายโรค...หายภัยซะ ธรรมะรักษาหาย ... ทศบารมีก็สิบ ทศอุปบารมีก็สิบ ทศปรมัตถบารมีก็สิบ บารมีสามสิบยังอยู่  (หลวงปู่ดู่ว่า...สามสิบแล้ว)

หลวงปู่บุดดา :  พระพุทธยังอยู่ พระธรรมยังอยู่ พระสงฆ์ยังอยู่  แต่อวิชชาไม่อยู่หรอก... อวิชชามันหนีเราไปแล้ว

หลวงปู่ดู่ :  ดีแล้ว... มงคลอย่างสูงสุด... หลวงพ่อท่านหา  ท่านมาเองนะ  ไม่ได้บอกให้ท่านมานะ ท่านมาเอง เห็นว่างงานก็เลยมาเยี่ยม

พระผู้ติดตาม :  หลวงปู่นึกถึงละมั้ง

หลวงปู่ดู่ :  นึกถึง... แต่ไม่ได้บอกให้มา...นึกให้มาฉันจังหันที่นี่

พระผู้ติดตาม :  นั่นไง... พอดีมีโยมมาจากกรุงเทพฯ ครับ ...ก็เลยมาไม่ได้

หลวงปู่ดู่ :  นึกเรื่อยเป็นที่พึ่งสรณะแล้ว ... ผมขอยึดถือ (หลวงปู่บุดดา) ตลอดชีวิตผม ... หลวงพ่อเกษมองค์หนึ่ง...ตลอดชีวิต

*****************************************************************

 

ที่มา : http://www.luangpordu.com/?cid=453342&f_action=forum_viewtopic&forum_id=41281&topic_id=106873