อัศจรรย์ "เมตตาบารมี" ของสมเด็จพระญาณสังวรฯ!! ... เพ่งกสิณ "ดับไฟสลัม" ในบัดดล!!

เมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๓๐ ต้นๆ หน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับได้ลงข่าวใหญ่ คือ "เหตุการณ์ไฟไหม้" ที่ชุมชนแออัดบางลำพู หลังวัดบวรนิเวศ ซึ่งตรงนั้นมีชาวบ้านอาศัยกันอยู่อย่างเนืองแน่น

ในขณะที่ไฟเริ่มโหมลุกขึ้น เสียงรถน้ำของตำรวจดับเพลิงหลายสิบคันก็มุ่งหน้ามาที่ซอยนี้  แต่ทว่ายังเข้าไม่ได้เพราะซอยเล็กมาก

 

 

มีเรื่องเล่ากันว่า  ในวันนั้น สมเด็จพระญาณสังวรฯ ทรงประทับอยู่ที่วัดบวรนิเวศวิหาร  พระองค์ไม่มีภารกิจเสด็จไปที่ไหน  เมื่อทราบข่าวว่ามีไฟไหม้หลังวัดก็ทรงดำเนินลงจากพระตำหนักมาทอดพระเนตรไปยังจุดที่เกิดเหตุด้วยจิตใจที่ตั้งมั่น

ไม่มีผู้ใดทราบได้ว่าพระองค์ทรงดำริอะไร? ... แม้แต่พระผู้ติดตามหรือนายตำรวจที่ติดตามในวันนั้นเองก็ไม่ทราบ

แต่แล้วความอัศจรรย์ของอานุภาพแห่งธรรมได้ปรากฏขึ้น...เมื่อพระองค์ละสายตาจากการทอดพระเนตรที่เพ่งมองด้วยจิตอันตั้งมั่น

แล้วไม่ช้าไม่นาน...ไฟที่ลุกโชตินั้นก็ค่อยๆ สงบลงอย่างช้าๆ ทีละน้อย...ทีละน้อย ทั้งที่รถน้ำยังไม่ได้ทำการฉีดน้ำสักหยด อย่างน่าตื่นตะลึงเป็นที่สุด ...!!

ข่าวได้แพร่สะพัดออกไปอย่างกว้างขวางว่า ท่านเจ้าพระคุณสมเด็จพระญาณสังวรฯ ทรงอธิษฐานจิตดับไฟหลังวัดบวรนิเวศเพื่อช่วยเหลือผู้ที่อยู่อาศัยในชุมชนหลังวัดบวรนิเวศให้พ้นจากวิบัติภัย!!

 

นี่จึงนับได้ว่าเป็นความอัศจรรย์ของอานุภาพแห่งธรรมอย่างหนึ่ง...ซึ่งจะปรากฏและมีได้ต่อผู้ที่มีศีลและธรรมอันบริสุทธิ์

สมเด็จพระญาณสังวรฯ เคยตรัสสอนเหล่าภิกษุนวกะ (พระใหม่) ในเรื่องลักษณะของเหตุแห่งธรรมว่า

"หากเรามีศีลบริสุทธิ์ มีสมาธิที่สงบ จิตตั้งมั่นดีแล้ว อะไรๆ ก็ปรากฏเกิดขึ้นได้ ... สิ่งเหล่านั้นก็เป็นธรรมะชนิดหนึ่งเหมือนกัน"!!

 

 

ที่มา : http://board.palungjit.org