103ปี หลวงปู่บุญฤทธิ์! ศิษย์เอกที่หลวงปู่ชอบนึกถึงเสมอ อ่านแล้วยิ้มตาม สายสัมพันธ์ใน2อริยะ #คึดฮอดบุญฤทธิ์ #ห่อไปฝากบุญฤทธิ์ได้บ่

เนื่องในโอกาสการจัดงานมุทิตาจิต ครบ 103 ปี ของหลวงปู่บุญฤทธิ์ ในวันที่ 17-18 กุมภาพันธ์ 2560 นี้ ทีมข่าวปัญญาญาณ ทีนิวส์ จึงเห็นเป็นโอกาสมงคล ที่จะได้นำเสนอเรื่องราวของหลวงปู่บุญฤทธิ์และหลวงปู่ชอบ ครูบาอาจารย์สายพระป่า เพื่อเป็นการเผยแพร่เกียรติคุณของพระอริยะ ให้ขจรขจาย อีกทั้งให้ผู้อ่านได้ปิติกับสายสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น ในหมู่อริยะสงฆ์ ดังนี้

 

ธรรมะประวัติ หลวงปู่ชอบ ฐานสโม หลวงพ่อบุญฤทธิ์ ปัณฑิโต

เขียนบันทึกโดย..ครูบากล้วย พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท

ที่วัดพุทธรัตนาราม เมืองเคลเลอร์ เท๊กซัส สหรัฐอเมริกา ๒๕๓๔

 

ตอน...คึดฮอดบุญฤทธิ์

โยมไพชยนต์ ขำหิรัญ พ่อน้องทัวร์-ทร์อย เอา “ เกี๊ยว ” ถวายภัตตาหารหลวงปู่ชอบท่านถาม “ อั่นท่านบุญฤทธิ์มักฉันนี่เขาเอิ้นอีหยัง ( ของที่ท่านบุญฤทธิ์ชอบฉันนี้เขาเรียกอะไร ) ”..

โยมไพชยนต์กราบเรียนหลวงปู่ชอบว่า “ เกี๊ยวครับหลวงปู่ เป็นอาหารของคนจีนคนญี่ปุ่น อยู่เมืองไทยเราก็มี อันนี้เขาส่งจากเมืองไทยมาขายอยู่เมกาครับ ” ..

หลวงปู่ชอบท่านบอก เราไม่รู้เขาเรียกชื่อว่าอะไร เคยแต่ฉันไม่เคยถามใครว่ามันชื่ออะไร

“บุญฤทธิ์ ( หลวงพ่อบุญฤทธิ์ ปัณฑิโต ) มักฉันอันนี่ เห็นอันนี่แล้วคึดฮอดบุญฤทธิ์ (เห็นสิ่งนี้แล้วคิดถึงบุญฤทธิ์)”

(หลวงปู่บุญฤทธิ์)

หลวงปู่ชอบท่านถามแบบยิ้มๆกับโยม “ห่อไปฝากบุญฤทธิ์ได้บ่ บอกบุญฤทธิ์ว่าเฮาฝากมาให้ ” พวกโยมเขาก็พากันขำขันในคำพูดขององค์ท่าน..

เราว่าจะห่อไปฝากหลวงพ่อบุญฤทธิ์ได้ยังไงกว่าจะส่งถึงออสเตเลียมันจะไม่เน่าระหว่างทางก่อนหรือ
หลวงปู่ชอบว่า ถ่าจั่งซั่น (ถ้ายังงั้น ) โบ้ย.. (ผู้บันทึกครูบากล้วย) ก็ไปนิมนต์ท่านบุญฤทธิ์มาฉัน(เกี๊ยว)นำกันกับเราอยู่นี่ ( วัดพุทธรัตนาราม เมืองแคลเลอร์ รัฐแท๊กซัส )

 

เราว่าจะให้ข้าน้อยไปนิมนต์หลวงพ่อบุญฤทธิ์อยู่ออสเตเลียมาฉันเกี๊ยวด้วยกันอยู่ที่เท๊กซัสนี่นะ ครูบาอาจารย์ก็ว่าไปยังกับว่าออสเตเลียกับเท๊กซัสนี้มันอยู่ใกล้กันปานบ้านโคกมนกับเมืองเลยนี่
หลวงปู่ชอบหัวเราะ พวกโยมก็พากันหัวเราะไปกับองค์ท่านตามๆกัน ..

คนอื่นคิดแค่ขำขันเอามันสนุกในคำพูดขององค์ท่านไม่พิกัดจิตคิดสังเกตอะไรในสิ่งที่ครูบาอาจารย์ท่านแสดงออกมาในแต่ละเยื้องย่าง พากันสักแต่เห็น แต่สังเกตไม่เป็นว่าครูบาอาจารย์ท่านคิด ท่านกำลังสอนอะไรให้เรา

 

ครูบาอาจารย์ท่านสังเกตรู้ว่าลูกศิษย์องค์ไหนเป็นอย่างไร อย่างเรื่องอาหารเล็กๆน้อยๆ แค่นี้ครูบาอาจารย์ท่านก็สังเกตดูว่าลูกศิษย์คนไหนชอบฉันอาหารแบบไหน อย่างเวลาเห็นเกี๊ยวนี้หลวงปู่ชอบท่านจึงนึกถึงหลวงพ่อบุญฤทธิ์ลูกศิษย์ท่านว่าชอบฉันของสิ่งนี้

เราผู้บันทึกคิดนึกไปตามประสาความเมตตาหลวงปู่ชอบนี้ท่านก็คงเหมือนกับผู้เป็นพ่อแม่ทั่วไปที่เวลาเห็นอะไรแซบนัวที่ลูกของตนเองชอบก็อยากจะเอาไปหย่อนใส่ปาก เอาไปฝากใส่มือให้กับลูกผู้นั้น ..
หลวงปู่ชอบเล่าถึงสมัยฝึกหลวงพ่อบุญฤทธิ์อยู่บ้านกระเหรี่ยงผาแด่นเชียงใหม่ ท่านว่าอยู่ที่นั่นสมัยก่อนอาหารการกินอะไรมันก็ไม่หวานปากตามความอยากของกิเลส อยู่ที่นั่นบิณฑบาตได้อะไรที่ชาวกระเหรี่ยงเขาใส่บาตรมาก็ฉันกันไปตามมีตามเกิดพอมีแรงเดินจงกรมภาวนาเท่านั้น..

ซึ่งมันต่างกันกับยุคพญาวานรนิวาสของเราผู้บันทึกที่เกิดมากินบุญครูบาอาจารย์ไปทางไหนก็มีแต่สัพพีตีโยกินแต่ของดีๆจนอ้วนพีเป็นหมูบักด่างง้างคอคอยเขียงอย่างที่พ่อแม่ครูอาจารย์ชอบท่านเคยว่าให้พวกเรา ...

 

ข่าว : ไญยิกา เมืองจำนงค์  (ทีมข่าวปัญญาญาณ ทีนิวส์)