เตือนธรรมกาย!!! การรู้แจ้งมิอาจเข้าถึงด้วยวิธีอหังการ ร้อนรน ปรุงแต่ง และมโนไปเอง... โดย สุวินัย ภรณวลัย

"เสียงเพรียกจากตถาคต " / สุวินัย ภรณวลัย

 

เช้านี้ ผมได้สดับเสียงที่ไร้เสียงที่ดังกึกก้องในใจผม
จนผมอดไม่ได้ที่ต้องถ่ายทอดสิ่งที่ผมได้สดับนี้มาเป็นตัวอักษร

...... ดูกร ชาวธรรมกายทั้งหลาย

พวกเธอแสวงหาความรู้แจ้ง แต่เธอแสวงหามันด้วยความหลง
เพราะพวกเธอดัดแปลงธรรมของตถาคตให้มารับใช้จริตของพวกเธอ ปรนเปรออัตตาของพวกเธอ

ปากพวกเธอพร่ำบอกว่าบูชาตถาคต แต่แท้ที่จริงแล้ว พวกเธอบูชาอัตตาของพวกเธอต่างหาก
พวกเธอแค่แอบอ้างตถาคตดุจกาฝาก เพื่อมาหล่อเลี้ยงอัตตาของพวกเธอเท่านั้น

แม้พวกเธอจะพลัดหลงจากทางเอกของตถาคตไปไกลมากแล้ว
แต่ตถาคตก็ยังห่วงใยพวกเธอ รอคอยให้พวกเธอตื่นตระหนักโพธิจิตในตัวพวกเธอ
โดยไม่ไข้วเขว

พวกเธอบูชาและศรัทธาธรรมกายของตถาคต แม้จะบูชาและศรัทธาธรรมกายของตถาคตอย่างผิดๆ อย่างหลงผิด
ตถาคตย่อมไม่มีวันทอดทิ้งพวกเธอ แม้ว่าเส้นทางที่พวกเธอจะหวนคืนสู่ตถาคตจะเนิ่นช้ายาวไกลก็ตาม

ตถาคตอยากบอกพวกเธอว่า วิถีคือความรู้แจ้ง

พวกเธอมีอยู่แล้วในทุกสิ่งที่พวกเธอแสวงหา
พวกเธอเป็นอยู่แล้วในสิ่งที่พวกเธอต้องการจะเป็น
โดยไม่ต้องพึ่งผู้อื่นผู้ใดเลย
นอกจากพวกเธอต้องพึ่งตนเองในการปลุกตถาคตที่ดำรงอยู่ในตัวพวกเธอ
ให้ตื่นขึ้นมาด้วยความตระหนักรู้อย่างบริสุทธิ์ของตัวเธอเอง

ไม่มีเส้นทางสู่ความรู้แจ้ง
แต่ตัวความรู้แจ้งต่างหากคือเส้นทางนั้น

พวกเธอไม่อาจเข้าถึงความสงบเย็นด้วยวิธีการที่อหังการ ร้อนรน ปรุงแต่ง มโนไปเองอย่างที่พวกเธอแสดงตัวขณะนี้
พวกเธอไม่อาจเข้าถึงความรักด้วยการยึดครอง ครอบครองอย่างที่พวกเธอทำอยู่ตอนนี้
พวกเธอไม่อาจเข้าถึงความจริงด้วยเล่ห์กลอย่างที่พวกเธอกำลังทำอยู่แบบนี้

ความอัศจรรย์ของอนิจจังต่างหาก ทำให้พวกเธอดื่มด่ำกับชีวิตได้อย่างลึกซึ้งและยาวนาน
พวกเธอต้องเผชิญทุกข์ รู้ทุกข์จากการล่มสลายของโลกทั้งใบของพวกเธอก่อน
และเมื่อนั้นแหละ ที่พวกเธอจะได้สัมผัสธรรมกายของตถาคตที่พวกเธอเฝ้าแสวงหามานาน

บทความ : สุวินัย ภรณวลัย