น้ำตาไม่เคยหยุดไหล! ดร.ธรณ์ เขียนไปร้องไห้ไป!กับเหตุผลที่กราบในหลวงได้หมดหัวใจ... #การฑูตหยุดโลกตอน2 เมื่อสิ่งที่ได้ ไม่ใช่เพียงแค่ “ปลานิล”

จากที่ทางทีม ปัญญาญาณ ทีนิวส์ เคยได้ทำข่าวในประเด็นเรื่องความสัมพันธ์อันงดงามระหว่างราชวงศ์ไทย และญี่ปุ่น ในหัวเรื่อง การทูตหยุดโลกตอนที่1 

ซึ่งเป็นเรื่องจาก บทความของ “ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์” ที่เล่าถึงความสนพระทัยในเรื่องปลาเป็นพิเศษของสมเด็จพระจักรพรรดิอะกิฮิโตะ ในขณะที่ยังดำรงตำแหน่งเป็น “มกุฎราชกุมาร” ได้เสด็จมาเยือนประเทศไทย ในหลวง ร.9 ก็ได้ต้อนรับด้วยการพาทอดพระเนตรปลา ซึ่งถือเป็นเรื่องราวการเจริญสัมพันธไมตรีที่เรียกว่า “การฑูตหยุดโลก” โดยมี “ปลา” เป็นจุดเริ่มต้นของความประทับ จนกลายเป็นความสนิทสนมเป็นการส่วนพระองค์

จนต่อมาในพ.ศ.2508 พระองค์จึงขอพระราชทาน “ปลานิล” จากมกุฎราชกุมารญี่ปุ่น ซึ่งเกิดประโยชน์อย่างมหาศาลมาจนถึงปัจจุบัน  ซึ่งสามารถคลิกอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ การทูตหยุดโลกตอนที่1 

(ดร.ธรณ์ ธำรงค์นาวาสวัสดิ์)

การทูตหยุดโลก 2 #บุญของแผ่นดินไทย จากพระวิสัยทัศน์ของพระมหากษัตริย์ รัชกาลที่ 9

ในเวลาไม่ถึง 1 ปี ปลา 10 ตัวกลายเป็น 10,000 ตัว (ยังไม่รวมที่พระองค์เก็บไว้) ผมไม่ทราบจะอธิบายเช่นไร ? มีอิทธิฤทธิ์ บุญบารมี ?

แต่มีคำบอกเล่าว่า พระองค์ไม่ทรงเสวยปลานิล ด้วยเหตุผลง่ายๆ “เลี้ยงมาเหมือนลูก จะไปกินลงได้อย่างไร” (ถ้อยคำจากคำบอกเล่า)

บุญบารมีคงมีจุดเริ่มมาจาก “เลี้ยงมาเหมือนลูก” ทรงทุ่มเทฟูมฟัก เหมือนเศรษฐีดูแลเอาใจใส่ปลาราคาแพง เพื่อเลี้ยงไว้ประดับบารมี

 

 

เผอิญพระองค์ฟูมฟักปลานิล ไม่ใช่เพราะสวยดีประดับบารมีได้ แต่เพราะปลานิลคือปลาที่พระองค์ตั้งใจไว้ว่าจะเป็นทางออกให้ประชาชนชาวสยาม

เวลาผ่านมา 50 ปี ผมไม่ต้องหาตัวเลขใดๆ มายืนยันว่าพระองค์ประสบความสำเร็จ ขอเพียงคุณเดินไปตามตลาด คุณเห็นปลานิลย่างปลานิลทอดบนตะแกรงบ้างไหม ?

มีปลาใดราคาถูกเท่านี้ มีเนื้อมากเท่านี้ และทุกคนกินได้กินดี ดังเช่นปลานิล

ผมเพิ่มตัวเลขให้เพื่อความชัดเจน ปัจจุบัน เมืองไทยผลิตปลานิลได้ปีละ 220,000 ตัน จากฟาร์ม 300,000 แห่ง สร้างงานให้ผู้คนเรือนล้าน

ประเทศไทยยังส่งออกปลานิลไปทั่วโลก สร้างรายได้มหาศาล จนเป็นปลาส่งออกลำดับต้นๆ ของเมืองไทย

นำทุกอย่างกลับมาคิดใหม่

2506 เสด็จเยือนญี่ปุ่น

2507 มกุฎราชกุมารเสด็จมา พาไปดูปลาบู่

2508 ขอปลานิลมาเลี้ยง 50 ตัว

2509 พระราชทานปลา 10,000 ตัวให้กรมประมง

2559 ปลามากกว่า 220,000 ตันต่อปี สร้างงานให้คนนับล้าน เป็นโปรตีนราคาถูกและดีที่สุดของประเทศนี้

ผมพูดถึง “การทูตหยุดโลก” มาหลายครั้ง แต่ยังไม่อธิบายความหมายให้ชัดเจน

ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว

การทูตหยุดโลก = ปลาบู่ = ปลานิล = คนไทยมีกิน = คนมีงานทำ

เป็นสมการแสนง่าย แต่ใคร่ขอถามว่า แล้วใครจะคิดได้ ?

แล้วใครจะคิดได้เมื่อกว่า 50 ปีก่อน แล้วใครจะมองการณ์ไกลขนาดนั้น

สมัยผมเป็นสปช. เราช่วยกันทำยุทธศาสตร์แห่งชาติ 20 ปี แค่นั้นยังปวดหัวแทบตาย

บางคนพูดว่าจะคิดไปได้ยังไงไกลขนาดนั้น บางคนบอกว่าสิงคโปร์มาเลเซียเขาทำหมดแล้ว เขาก้าวหน้าไปไกลกว่าเราตั้งนาน

20 ปี ? ก้าวไกลไปกว่าเราตั้งนาน ?

50 ปี ปลาบู่ ปลานิล คน 66 ล้าน คิดคนเดียว ทำจนจบ

ยังไม่พูดถึงความสัมพันธ์อันแนบแน่นของสองประเทศ ไม่พูดถึงปรากฏการณ์ที่ไม่มีมาก่อน เมื่อองค์จักรพรรดิญี่ปุ่น “ไว้ทุกข์” ให้พระสหายผู้สนิทสนมกว่า 50 ปี

ไว้ทุกข์ให้กับ “บุรุษผู้ประสบความสำเร็จสูงสุดในเรื่องปลา”

ไม่ใช่ค้นพบปลาสายพันธุ์ใหม่ ไม่ใช่เชี่ยวชาญเก่งกาจในวิทยาศาสตร์เรื่องปลา

แต่ทำให้ปลา 10 ตัวกลายเป็น 220,000 ตันต่อปี

ทำให้ “ปลา” กับ “คน” มาเชื่อมต่อกันอย่างสุดที่ใครจะเปรียบได้

ผมไม่ตั้งใจเขียนบทความนี้ให้คุณร้องไห้ เพราะผมเขียนไม่ไหวแล้ว บทความ “โลกร้อน” ทำเอาผมเกือบตาย

ผมตั้งใจจะสื่อให้ชัดเจนว่า ทำไมผมถึง “กราบ” ?

ผมไม่เคยกราบเพราะเขาบอกให้กราบ ไม่เคยกราบเพราะเขาสอนให้กราบ

ไม่เคยกราบเพราะคนอื่นเขากราบกัน ผมไม่กราบอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์

ผมกราบ “ความจริง” เท่านั้น

ผมกราบสยบแทบเท้า กราบด้วยหัวจิตหัวใจ

กราบเพราะผมเห็นประจักษ์

กราบแทบเท้าพระองค์ท่าน

คำว่า “เหลือเชื่อ” ถูกใช้กันจนเกร่อ

แต่สำหรับผมแล้ว อย่างนี้สิถึงเป็น “เหลือเชื่อ”

คิดได้ไง...ทำได้ไง...เหลือเชื่อ

จึงทรุดกายกราบซบหน้าแนบดินด้วยความอาลัย

บุรุษผู้สร้างสิ่งที่ไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการได้

อย่างนี้สิมันถึงต้องกราบ อย่างนี้สิมันถึงต้องร้องไห้

ร้องให้ใจสลาย...

ร้องเพราะยิ่งค้นยิ่งเขียน จึงยิ่งรู้ว่า เราสูญเสียมากเกินไป

มันมากเกินไปจริงๆ !

หมายเหตุ - ผมไม่เคยก้าวล่วงความคิดส่วนตัวของใคร จะคิดอย่างไรกับพระองค์ท่านเป็นสิทธิของคุณ

ว่าแต่...คุณเคยกินปลานิลไหมครับ ?

.....

 

ที่มา – งานเขียนชุดนี้ผมตั้งใจทำเพื่อเป็นบทเรียนของนิสิต ม.เกษตรศาสตร์ ที่ผมกำลังจะนำไปสอน มีทั้งหมด 3 ตอน “โลกร้อน” “จากปลาบู่ถึงปลานิล” และ “จับปลาอย่างไร”

ผมใช้ถ้อยคำธรรมดาเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากไม่ถนัดในการใช้ราชาศัพท์ และผมตั้งใจเขียนให้คุณอ่านเข้าใจง่าย

ผมยินดีให้คุณแชร์ไปใช้ประโยชน์ได้ แต่หากมีการตีพิมพ์ รบกวนติดต่อผมก่อนครับ เพราะแต่ละเรื่องใช้เวลานานมาก และใช้เวลาร้องไห้นานกว่า

ดร. ธรณ์ ธำรงค์นาวาสวัสดิ์

ข่าว : ไญยิกา เมืองจำนงค์ (ทีมข่าวปัญญาญาณ ทีนิวส์)