ฟังกี่ทีก็ไม่มีเบื่อ!! เมื่อสมเด็จพระเทพฯ "คุยจุ๋งจิ๋ง" กับฟ้าหญิงจุฬาภรณฯ ... ทำเอาในหลวงถึงกับทรงกลั้นแย้มพระสรวลไว้ไม่อยู่!!

เมื่อปี ๒๕๑๖ วันเสาร์ที่ ๓ มีนาคม พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ได้เสด็จฯ ทรงดนตรี ณ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ พร้อมด้วยสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ, สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิรินธรเทพรัตนสุดา และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์

ในวันนั้น สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิรินธรเทพรัตนสุดา และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์ ได้ทรงมีพระดำรัสสนทนากันว่า...

[หมายเหตุ : อักษรย่อ ส. หมายถึง “สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิรินธรเทพรัตนสุดา”, อักษรย่อ จ. หมายถึง “สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์”]

 

ส. : ปีนี้แปลกกว่าทุกปี คือยังไม่ได้สอบ กลับไปต้องไปท่องหนังสือต่อ ยังไม่ทันสอบ แต่ว่าก็ได้วางแผนล่วงหน้าแล้วว่าสอบเสร็จแล้วจะทำอะไร เช่น ไปทานก๋วยเตี๋ยวห่อละสองบาท จะต้องเอาเงินไปสามบาท เพราะว่าเผื่อค่าน้ำดื่ม

คราวนี้เวลาจะไปหัวหิน อย่างเคยต้องไปๆ กลับๆ เพราะว่าจะต้องเตรียมสอบเข้าอีก แต่หนังสือสอบเข้าก็ยังไม่ได้ท่อง เพราะว่าเก็บเอาไว้สอบไล่ให้ได้เสียก่อน ... ต้องถามคนที่เขาสอบแล้วว่าเป็นอย่างไร ผู้นี้เล่นหนังสือแบบหนังสือทวน ซื้อมาเป็นประจำ ใช้ได้สะดวก เปิดคล่อง

ธรรมดาไปหัวหินนี่ก็เตรียมของไป คือลูกบอลขนาดต่างๆ ทุกเบอร์ แต่คราวนี้เห็นท่าจะต้องงดรายการนี้เสียก่อน...จนกว่าธุรกิจฝ่ายอื่นจะเสร็จสิ้น การวิ่งยังปฏิบัติเกือบเหมือนเดิม แต่ออกจะเลือนๆ หายไปจากวงการวิ่งเล็กน้อย... ถ้ามีโอกาส

จ. : ไม่มี

ส. : ไม่มี...ต้องมี (เสียงฮา) ... ปุจฉา-วิสัชนาดีกว่า

จ. : จะปุจฉาว่าอย่างไรฮะ?

ส. : น้องเล็กจะเรียนวิชาอะไรต่อไป... จบ ม.ศ. ๓ นี้? (เสียงฮา)

จ. : ปีหน้าเลือกเรียนแผนกวิทยาศาสตร์

ส. : ทำอะไร? (เสียงฮา)

จ. : ก็เรียน

ส. : สร้างบอมบ์

จ. : แหม! ไม่ไหว... กลัวบ้านพัง

ส. : เมื่อก่อนนี้เวลายังเล็กๆ อยู่ พวกพี่ๆ ทั้งหลายก็ชอบทดลองเคมีกัน น้องเล็กตอนนั้นก็ยังไม่คิดเป็นนักวิทยาศาสตร์...ก็มักจะหนีจากห้องทดลองเสมอ เพราะว่านึกว่าการทดลองจะระเบิดขึ้นได้เป็นครั้งคราว

ยิ่งผู้ทดลองแทนที่จะใช้ตะเกียงแอลกอฮอล์ก็ใช้เทียนคล้ายๆ เทียนอาจารย์คงในเรื่องแม่นาคพระโขนงแทน (เสียงฮา) เพราะว่าไม่มีแอลกอฮอล์ใช้ เลยทำให้เป็นที่น่าหวาดเสียวยิ่งขึ้น

จ. : ฮือ! น่ากลัว (เสียงฮา) ... แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นฝ่ายถูกไล่แล้วนะ

ส. : ไม่ออก ... ไล่ก็ไม่ออก

จ. : เดี๋ยวนี้ไม่ใช่คนถูกไล่ เพราะว่าหลายคนไม่ไว้ใจว่าเดี๋ยวจะมาระเบิดห้อง ... ไล่ออกไปทดลองที่เฉลียง

ส. : เพราะฉะนั้น...อีกหน่อยในอนาคตเราอาจได้อะไรดีละ (เสียงฮา)

จ. : เป็นผู้รื้อบ้านที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

ส. : อือ... ไม่ใช่ยังงั้น

จ. : คือระเบิดตูมเดียวบ้านพังหมดเลย

ส. : ไม่เป็นไร (เสียงฮา) ... ปีหน้าว่าจะร้องเพลงให้ดีๆ กว่านี่หน่อย เพราะคราวนี้มัวแต่ท่องหนังสือบ้าง รับประทานขนมบ้าง อะไรบ้าง

จ. : อร่อย

ส. : ราวๆ เดือนสิงหาคมก็จะไป คราวนี้มีพระราชฐานที่จะแปรใหม่แล้ว คราวนี้ตันหยง...ที่นราธิวาส

จ. : ผีดุด้วย (เสียงฮา)

ส. : อะไร ... ที่โน่นจะได้ซุ่มซ้อมอะไรต่างๆ

จ. : ซ้อมปราบผี... (เสียงฮา) ...ก็ดี พี่น้อยรู้สึกจะหล่อเทียนอาจารย์คงอยู่เยอะแยะอยู่แล้ว

ส. : งั้นตกลง...จบ ม. ๘ ต่อวิชาหล่อเทียน (เสียงฮา)

จ. : มีหวังอย่างงั้น ... ได้รายได้ดีนะ (เสียงฮา)

ส. : ขอลาแล้ว (เสียงฮา)

จ. : ก็ขอลาดีกว่า ... ไม่ทราบจะพูดอะไร

 

หลังจากทั้งสองพระองค์ตรัสเสร็จแล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ตรัสด้วยความเบิกบานในพระราชหฤทัยว่า

"เมื่อกี้นึกว่าจะมานั่งแล้วก็คอยถึงพรุ่งนี้เช้า มะรืนนี้เช้า เพราะว่าตามธรรมดาสองพี่น้องนี้เวลาเขาพูดคุยกัน จะอยู่ด้วยกันสองคนหรือมีใครต่อใคร เขาก็คุยจุ๋งจิ๋งๆ ไปตลอดเวลา เขาชำนาญมาก...การคุย (เสียงฮา) เลยนึกว่าจะไม่จบเสียทีนะ ... แต่แท้จริงเขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว (เสียงฮา)

แต่ตามธรรมดาเวลาเขาไม่รู้จะพูดอะไร ต่างคนเขาก็ต่างพูดเรื่องของตัว แล้วก็อีกคนก็ฟัง หูก็ฟังเรื่องของอีกคน แล้วปากก็พูดอีกเรื่อง แต่เข้าใจกัน (เสียงฮา) ... คือว่าเครื่องของเขาก็ประหลาด หูฟังได้เรื่องหนึ่ง ปากพูดได้อีกเรื่องหนึ่ง (เสียงฮา)"

 

---------------------------------------------------------------------------------------

 

ที่มา : หนังสือ "พระราชอารมณ์ขันจากพระโอษฐ์" โดย วิลาศ มณีวัต