บันทึกประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญที่ไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว!!! “ผมกลับก่อนนะ...” คำอำลาครั้งสุดท้าย ที่ "หลวงตามหาบัว" มอบให้ก่อนหลวงปู่เจี๊ยะมรณภาพ

บันทึกประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญที่ไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว!!! “ผมกลับก่อนนะ...” คำอำลาครั้งสุดท้าย ที่ "หลวงตามหาบัว" มอบให้ก่อนหลวงปู่เจี๊ยะมรณภาพ (มีคลิปภาพ)

ในวาระที่มาบรรจบครบรอบวันมรณภาพของหลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท ครบรอบ ๑๓ปีในวันที่ ๒๓ สิงหาคม ๒๕๖๐นี้ ข้าพเจ้าขอน้อมนอบจิตคารวะถึงอาริยะสงฆ์ผู้งดงามในจริยาวัตร ผู้มีฉายาตามหลวงปู่มั่นเรียกขานว่า “อริยสงห์ผ้าขี้ริวห่อทอง”โดยขอกล่าวถึงเหตุการณ์ครั้งที่หลวงตามหาบัวได้มาเยี่ยมหลวงปู่เจี๊ยะเป็นครั้งสุดท้ายโดยเหตการณ์ ในบั้นปลายชีวิตของ "หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท" นั้น ท่านมีร่างกายที่งอมระงมด้วยอาการอาพาธ  จวบจนเมื่อใกล้ถึงระยะสุดท้ายที่ท่านจะลาสังขารนี้ไป ในวันที่ท่านจะเข้าโรงพยาบาลศิริราชเป็นครั้งสุดท้ายนั้น "หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน" ได้เดินทางไปเยี่ยมอาการป่วยของท่านที่วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม
หลวงตามหาบัวเดินทางไปยังกุฏิที่หลวงปู่เจี๊ยะพักอาการอาพาธอยู่  เมื่อพบกันแล้วก็ได้ทักทาย พร้อมกับลูบที่มือแล้วกล่าวว่า
"หลวงตาบัวมาเยี่ยม ... เราไม่พูดอะไรมากละ เพราะจะเป็นการรบกวนท่าน"
จากนั้นหลวงตามหาบัวได้นั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงและเทศนาธรรมให้ประชาชนญาติโยมที่ติดตามมาเป็นจำนวนมากฟังในหัวข้อเรื่อง "พระอรหันต์ละสังขาร" ประหนึ่งจะเป็นเครื่องหมายเตือนสานุศิษย์ให้ได้ทราบล่วงหน้าว่า คราวนี้เป็นคราวสุดท้ายของหลวงปู่เจี๊ยะแล้ว สังขารที่แบกหามมานานถึงกาลที่จะต้องทิ้งกันไปแล้ว
เป็นที่น่าสังเกตว่า  ก่อนที่หลวงตามหาบัวจะมา หลวงปู่เจี๊ยะมีอาการไอไม่หยุด  แต่เมื่อหลวงตามหาบัวมาถึงเท่านั้นแหละ อาการไอที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรงนั้นก็กลายเป็นประหนึ่งว่าไม่เคยไอเลย  หลวงปู่เจี๊ยะนอนนิ่ง แสดงคารวะธรรมที่หลวงตามหาบัวมาเยี่ยม อันเป็นกิริยาที่แสดงถึงความเคารพอย่างยิ่ง  แม้ในขณะที่ป่วย หลวงตามหาบัวจะเทศน์นานเท่าใด ท่านก็ไม่ไอเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ธรรมเทศนาที่หลวงตามหาบัวแสดงนั้นมีเรื่องพระสารีบุตรปรินิพพาน และสรุปด้วยเรื่องพระอรหันต์ละสังขาร ใจความโดยย่อว่า
"พระอรหันต์ท่านหมดกิเลสทุกอย่างแล้ว...ก็มีแต่ความรับผิดชอบในธาตุขันธ์  ไม่ได้เป็นในหัวใจของท่านผู้สิ้นกิเลสแล้ว  เรียกว่า ท่านรับผิดชอบตั้งแต่ท่านบรรลุธรรม ตรัสรู้ธรรมแล้ว  จนกระทั่งถึงวาระสุดท้ายของลมหายใจขาด ท่านก็ปล่อยเลย พระอรหันต์กับธาตุขันธ์มีความรับผิดชอบเสมอกันกับโลกทั่วๆ ไป  เป็นแต่เพียงท่านไม่ยึด  เช่น  เดินไปกำลังจะเหยียบรากไม้ แต่คิดว่านั่นเป็นงู ท่านก็ต้องมีการกระโดดข้ามหรือหลบเป็นธรรมดา  หรือท่านจะลื่นหกล้ม ท่านก็พยายามช่วยตัวเองไม่ให้ล้ม  ต่างกันกับคนทั่วไปตรงที่ว่า  คนทั่วไปจิตใจร้อนวูบๆ เพราะอุปาทานยึดมั่น ส่วนจิตพระอรหันต์ท่านเพียงแต่แย็บเท่านั้น ... ต่างกันตรงนั้น"
เมื่อหลวงตามหาบัวเทศนาธรรมจบ ท่านจึงลุกขึ้นมองหลวงปู่เจี๊ยะอย่างเพ่งพินิจสุขุม แล้วกล่าวคำบอกลาว่า
"ผมกลับก่อนนะ..."
คำคำนี้เป็นคำสั่งลากันครั้งสุดท้ายของพระมหาเถระทั้งสอง

 

หลังจากหลวงตามหาบัวกลับไปประมาณสองชั่วโมง อาการอาพาธของหลวงปู่เจี๊ยะก็กำเริบทรุดหนัก มีไข้สูง หอบเหนื่อย  พระอุปัฏฐากจึงได้ติดต่อพระอาจารย์เขียวเพื่อเรียกรถพยาบาลโดยด่วน
เวลาประมาณ ๑๙.๐๐ น. แพทย์ผู้ดูแลได้ช่วยกันดำเนินการรับหลวงปู่เจี๊ยะไว้ในหอผู้ป่วยวิกฤติ  ผลเอกซเรย์ปอดพบว่ามีสารน้ำในช่องเยื่อหุ้มปอดข้างขวา  แพทย์ที่หอผู้ป่วยวิกฤติระบบทางเดินหายใจได้ทำการใส่ท่อช่วยระบายเลือดออกจากช่องเยื่อหุ้มปอดข้างขวา ได้น้ำปนเลือดประมาณ ๑,๔๐๐ ซีซี และยังตรวจพบเซลล์มะเร็งในน้ำปนเลือดจากช่องเยื่อหุ้มปอด
คณะแพทย์ผู้รักษาตัดสินใจไม่ถวายยาต้านมะเร็งเนื่องจากประเมินแล้วว่า สภาพร่างกายของท่านคงรับภาวะแทรกซ้อนของยาไม่ได้ จึงถวายการรักษาตามอาการเพื่อให้ท่านมีทุกขเวทนาทางกายน้อยที่สุด
ในอดีต แม้พระพุทธเจ้าก็ทรงเข้าสู่มหาปรินิพพาน  สังขารอันเหมือนเกวียนเก่าชำรุดที่ต้องใช้ไม้กระหนาบค้ำไว้เพื่อให้ทรงตัวอยู่ได้นั้น บัดนี้ถึงวาระต้องปล่อยไป  ทุกอย่างมีเกิดขึ้นย่อมมีสิ้นสุดลง
การพบกันระหว่าง "หลวงตามหาบัว" กับ "หลวงปู่เจี๊ยะ" ครั้งนี้...จึงเป็นการพบกันครั้งสุดท้ายในร่างสมมติของดอกบัวคู่งามแห่งวงศ์กรรมฐาน
ที่มา : Facebook - ท้องถิ่นธรรม พระกรรมฐาน และคลิปภาพบางส่วนจาก   A.S.B. หลวงตามหาบัว ธรรมะ ชาติ