สะพรึงทุกอนูรูขุมขน!!! เปิดภาพปัจจุบัน "เมืองหนองหาร" แดนอาถรรพ์ พญานาคถล่มจมใต้บาดาล มนขลังที่สะกดทุกสายตา!!!

พญานาค เป็นความเชื่อที่อยู่คู่คนไทยมาพร้อมๆกับพระพุทธศาสนา หลากหลายความเชื่อที่เชื่อมโยงกันก่อเกิดเป็นเรื่องราว ตำนานกล่าวขานกันไม่รู้จบ วันนี้เราจะพาไปรู้จักอีกหนึ่งตำนาน ซึ่งพูดได้ว่าเป็นอารยะธรรมเก่าแก่ ที่ยังรอการพิสูจน์ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือแค่นิทานที่คนเฒ่าคนแก่เอาไว้เล่าให้ลูกหลานฟังเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรก็ตามทุกตำนานย่อมมีที่มา และนี่คืออีกหนึ่งตำนาน ที่เล่าขานกันไม่รู้จบ ตำนานเมืองเก่าแห่งหนองหาร

 

 

โดยมูลเหตุที่ทำให้เกิด หนองหาร นั้นเป็นเรื่องราวที่เกี่ยวพันกับวรรณคดีพื้นบ้านอีสาน “ผ่าแดงนางไอ่ ตำนานรักลึกซึ้งของหนึ่งหญิงสองชาย เมื่อฝ่ายหนึ่งพลาดรักและถูกทำร้ายจนถึงแก่ความตาย ก็กลายเป็นสงครามทำให้บ้านเมืองถล่มทลาย กลายเป็นหนองน้ำใหญ่

 

 

เมืองสุวรรณโคมคำ หรือ เอกธีตา อยู่ทางทิศใต้ของเมืองหนองแส มีพระยาขอมเป็นผู้ปกครอง มีธิดาสาวสวยคนหนึ่งชื่อ นางไอ่คำ ซึ่งเป็นสตรีที่มีสิริโฉมงดงามเป็นที่เลื่องลือไปยังนครต่างๆ ทั้งโลกมนุษย์และบาดาล ต่างมีชายหนุ่มหมายปองจะได้อภิเษกกับนางมากมาย

โดยในจำนวนผู้ที่มาหลงรักนางไอ่คำ คือ ท้าวผาแดง กษัตริย์เมืองผาโพง และ ท้าวพังคี โอรสพญาสุทโธนาคราช เจ้าผู้ครองนครบาดาล ท้าวทั้งสองต่างเคยมีความผูกพันกับนางไอ่คำมาแต่อดีตชาติ จึงต่างช่วงชิงจะได้เคียงคู่นางกัน แต่ก็พลาดหวัง มิได้อภิเษกทั้งคู่เพราะแข่งขันบั้งไฟแพ้

 

 

ด้านท้าวพังคีไม่ยอมลดละ แปลงกายเป็น กระรอกเผือก คอยติดตามนางไอ่คำ จนนางอยากได้มาครอบครอง แต่ไม่ว่ายังไงเจ้ากระรอกเผือกก็ไม่ให้จับง่ายๆ จนสุดท้ายถูกนายพรานยิงตาย โดยก่อนตายท้าวพังคีในร่างกระรอกเผือก ได้อธิษฐานว่า ขอให้เนื้อของข้าจงเอร็ดอร่อย และมีพอกินแก่คนทั้งเมือง หลังจากนั้นชาวเมืองได้แจกจ่ายเนื้อกระรอกไปกินกัน ยกเว้นพวกแม่ม่าย ที่ไม่ได้รับการแบ่ง

 

 

ฝ่ายบริวารของท้าวพังคี ได้รีบกลับไปยังเมืองบาดาล นำความไปบอกพญาสุทโธนาค ว่าโอรสได้ถูกสังหารแล้ว เจ้าผู้ครองนครบาดาลโกรธมากจึงได้เกณฑ์พญานาคนับหมื่นแสนเพื่อถล่มเมืองพระยาขอม ใครกินเนื้อท้าวพังคีต้องตายให้หมด กองทัพพญานาคจึงมุ่งสู่เมืองพระยาขอมทันที

 

 

ดึกสงัดของคืนนั้น ขณะที่ชาวเมืองเอกธีตากำลังหลับไหล เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ท้องฟ้าอื้ออึงไปด้วยพายุฝนฟ้า กระหน่ำลงมาอย่างหนัก ฟ้าแลบอยู่มิได้ขาด แผ่นดินเริ่มถล่มยุบตัวลงไปทีละน้อย

ท่ามกลางเสียงหวีดร้องของผู้คนที่วิ่งหนี ตาย เหล่าพญานาคผุดขึ้นมานับหมื่น นับแสนตัว ถล่มเมืองเอกธีตาจมลงใต้บาดาลทันที คงเหลือไว้เป็นดอน 3 - 4 แห่ง ซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกแม่ม่าย ที่ไม่ได้กินเนื้อกระรอกเผือกจึงรอดตาย

 

 

ฝ่ายท้าวผาแดงได้โอกาสรีบควบม้าหนีออกจากเมือง โดยไม่ลืมแวะรับนางไอ่คำไปด้วย แต่แม้จะเร่งฝีเท้า ม้าเท่าใด ก็หนีไม่พ้นทัพพญานาคที่ทำให้แผ่นดินถล่มตามมาติดๆ ในที่สุดก็กลืนท้าวผาแดงและพระธิดาไอ่คำพร้อมม้าแสน รู้ชื่อบักสาม จมหายไปใต้พื้นดิน

 

 

รุ่งเช้าภาพของเมืองเอกธีตาที่เคยรุ่งเรืองโอฬาร ก็อันตธานหายไปสิ้น คงเห็นพื้นน้ำกว้างยาวสุดตา ทุกชีวิตในเมืองเอกธีตาจมสู่ใต้บาดาลจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่แม่ม่ายบนเกาะร้าง 3 - 4 แห่ง ในผืนน้ำอันกว้างนี้ ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นหนองหาร ดังปรากฏในปัจจุบัน

 

 

แม้ว่าเรื่องราวนี้จะเป็นเพียงตำนาน แต่ชาวบ้านก็เชื่ออย่างขึ้นใจในวิบากแห่งกรรม เกรงกลัวที่จะกระทำความชั่ว จึงทำให้สังคมของชาวบ้านเปี่ยมล้นด้วยศีลธรรม อันนำมาสู่ความสงบ และเรื่องราวนี้ก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคล ที่เพื่อนๆต้องใช้วิจารณญาณ ในการอ่าน

 

(ชมภาพเมืองหนองหานในปัจจุบัน)