หมอเวร เห็นคุณยายนอนอยู่บนเตียง กระสับกระส่าย ยุกยิกไปมา ผิดสังเกต ก่อนเดินเข้าไปถามว่าเป็นอะไร?

เมื่อวันที่ 2 ต.ค. 63 ที่ผ่านมา นพ.ธนา ขำยัง แพทย์ประจำโรงพยาบาลพระนั่งเกล้า ได้โพสต์เรื่องราวสุดซึ้ง ผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัว ซึ่งเป็นเรื่องของคุณยายรายหนึ่งที่มารักษาที่โรงพยาบาล โดยระบุข้อความว่า เวรดึกคืนนั้นครับ ผมเดินไปตรวจคนไข้ตามปกติยังไปไม่ถึงเตียงเป้าหมาย ระหว่างทางเหลือบไปเห็นคนไข้คุณยายคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียง กระสับกระส่าย ยุกยิกไปมา ผิดสังเกต

คุณหมอจึงชะโงกหัวไปดู ผ้าปูเตียงยายเปียกโชกชุ่ม จึงถามยายว่า "ฉี่เหรอยาย?" ยายพยักหน้าหลบสายตา กำลังจะถามว่าทำไมไม่ไปฉี่ที่ห้องน้ำ หันไปเห็นป้ายที่ปลายเตียงก็เลยเข้าใจ มาด้วยอ่อนแรงครึ่งซีก Admit แล้วแต่กำลังรอเตียง "สงสัยต้องใส่แพมเพิร์สแล้ว..คนไข้มีญาติมาด้วยไหม?" ใจคือจะให้ญาติแกไปซื้อแพมเพิร์สแหละ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ...น้ำตาของยาย ผมก็ตกใจสิครับ! เพราะผู้ชายหน้าตาดีอย่างผมไม่เคยทำผู้หญิงร้องไห้มาก่อน มารู้เอาตอนหลังว่ายายไม่มีญาติ ปัจจุบันนอนวัด กินข้าววัด ที่มาโรงพยาบาลได้นี่คือกู้ชีพมาส่ง

จากนั้นคุณหมอรีบเดินไปถามพี่ผู้ช่วย "พี่...พี่มีแพมเพิร์สเหลือบ้างมั้ยอ่ะ? รบกวนมาเปลี่ยนให้ยายหน่อย" คือเอาจริงๆห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลรัฐแทบทุกที่ไม่มีแพมเพิร์สไว้คอยให้บริการคนไข้นะครับ ที่มีใช้ทุกๆวันนี้คือของคนที่เอามาบริจาคบ้าง หรือคนไข้ที่เขาเสียชีวิตแล้วญาติยกให้บ้าง ซึ่งถ้าเทียบกับคนไข้ มันมีไม่เยอะหรอกนะครับ

"หมอ...มันหมด มันไม่มี" พี่ผู้ช่วยบอก จริงๆมันก็ไม่กี่ร้อยหรอก ผมจะซื้อให้ก็ได้ แต่ตอนนี้มันวุ่นวายเหลือเกิน ไม่ว่าใครตอนนี้ก็ปลีกตัวออกไปไม่ได้ทั้งนั้น ผมเริ่มลุกลี้ลุกลน หรือจะแอบวิ่งไปซื้อดี?  "หมอเอานี่" ยายน้ำท่วมปอดเตียงข้างๆ ดึงแพมเพิร์สออกมาจากถุงส่งให้ผม 1 ชิ้น ผมรับมาแบบงงๆ หมอถามคุณยายที่ยื่นแพมเพิร์สให้ว่า "เท่าไหร่ครับ?"  ยายตอบว่า "เอาไปเหอะ มีเยอะ ช่วยๆกัน" แกพูดไปหอบไป  ผมยกมือไหว้นับถือน้ำใจแก คิดในใจหายดีเมื่อไหร่จะพาแกไปกินสเวนเซ่นส์ตอบแทนบุญคุณ

เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดจะทำบุญให้กับโรงพยาบาล ไม่จำเป็นที่จะต้องบริจาคเงินเป็นพันเป็นหมื่นซื้อเครื่องมือแพทย์หรอกครับ สิ่งเล็กๆหลักร้อย แต่โคตรจะสำคัญและขาดแคลนอย่างเช่น แพมเพิร์ส ยังมีอยู่ให้เห็น คนสูงอายุไร้ญาติในห้องฉุกเฉินยังมีอีกเยอะนะครับ วันเกิดปีนี้มาบริจาคแพมเพิร์สให้ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลใกล้บ้านกันเถอะครับ