คารวะหัวใจ เด็กหญิง 17 ทิ้งชีวิตวัยรุ่นช่วยแม่ดูแลพ่อป่วยติดเตียง เลิกเรียนมารับจ้างเลี้ยงกุ้ง หาเงินเข้าบ้านช่วยแบ่งเบาภาระผู้ให้กำเนิด

เมื่อวันที่ 10 ม.ค. 64 ที่ผ่านมาผู้ใช้เฟซบุ๊ก Poramet Misomphop ได้ออกมาโพสต์เล่าเรื่องราวของเด็กสาววัย 17 ที่ต้องรับผิดชอบหน้าที่และภาระต่างๆเกินวัยของเธอ โดยผู้ใช้เฟซบุ๊กท่านนี้เล่าว่า..." เค้าคือ พ่อ ของหนู " ลูกจำได้ตอนหนูร้องไห้ มีพ่อคอยปลอบ คอยอยู่ข้างๆ วันนี้พ่อร้องไห้นอนป่วยติดเตียง หนูอยู่ข้างๆคอยปลอบพ่อ " เค้าคือพ่อ ของหนู " " ไม่มีหมอนไหน อุ่นเท่าไหล่พ่อ "น้ำตาของพ่อที่ร้องไห้ออกมามันไม่ได้แสดงถึงความเจ็บป่วยแต่มันแสดงถึงความรัก ตื้นตันใจที่ได้เห็นลูกสาวของตัวเองมาคอยดูแลยามที่เค้าเจ็บป่วยคุณคิดว่าการดูแลคนป่วยนั้นมันง่ายมันเหนื่อยไหมแล้วการที่เด็กสาวอายุเพียง 17 ปี ที่เรียนด้วยทำงานไปด้วย แล้วต้องดูแลพ่อของตัวเองที่นอนป่วยติดเตียงนั้นมันเหนื่อยแค่ไหน แต่เด็กคนนี้ไม่เคยปริปากบ่นออกมาเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับทำให้เธอคิดถึงวัยเด็ก วินาทีนั้นเธอมีพ่อคอยปลอบ อยู่เคียงข้างแต่วันนี้ยามที่พ่อของเธอล้มหมอนนอนบนเตียงคนป่วย เธอจึงอยู่เคียงข้างพ่อ 

 

 

โดยตอนเช้าของทุกวัน น้อง มล เด็กสาววัย 17 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.5 ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งใน จ. ฉะเชิงเทรา ต้องตื่นตั้งแต่ ตี 5 เพื่อมาดูแล หาข้าว หาปลาเช็ดตัว ป้อนข้าว ป้อนน้ำ เปลี่ยนแพมพริสให้คุณพ่อที่นอนป่วยติดเตียงด้วยโรค เส้นเลือดในสมองตีบ ก่อนไปโรงเรียนส่วนคุณแม่ของเธอ ต้องออกไปทำงานรับจ้างเก็บผัก และทำงานเลี้ยงกุ้ง พอหลังจากเลิกเรียนน้องมล จะรีบกลับบ้าน เพื่อมาดูแลพ่อ พอดูแลเสร็จจะรีบไปช่วยแม่ ไปทำงานเก็บผัก รับจ้างเลี้ยงกุ้งแต่ช่วงนี้เธอไม่ได้ออกไปทำงานเพราะติดช่วงโควิด2 แม่ลูกเลยต้องอยู่บ้านช่วยกันดูแลพ่อ ที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน

 

 

 

ส่วนคุณแม่ กับ คุณพ่อ มีลูก 3 คนคนโต อายุ 21 ปี เวลานี้ติดการเกณฑ์ทหารและมีลูกมีครอบครัวคนที่ 2 น้อง มล อายุ 17 ปีเรียนอยู่ชั้น ม.5  การเรียนอยู่ในเกณฑ์ดี ได้ 2.5คนที่ 3 อายุ 15 ปี เรียนอยู่ชั้น ม. 3 ช่วยแม่กับพี่ดูแลพ่อ น้อง มล ได้พูดกับเมศว่า..พี่เมศ ลูกทุกคนเห็นพ่อตัวเองเป็นแบบนี้ก็สงสารทุกคนล่ะพี่ ใครบ้างที่อยากเห็นพ่อของตัวเองเป็นแบบนี้  พี่ถามว่า หนูเหนื่อยไหมคนที่ดูแลคนป่วยจะเข้าใจดี แต่สำหรับหนูมันไม่เหนื่อยนะพี่เท่าที่หนูจำความได้ตอนหนูร้องไห้ มีพ่อคอยปลอบ คอยอยู่ข้างๆ วันนี้พ่อร้องไห้นอนป่วยติดเตียง หนูอยู่ข้างๆคอยปลอบพ่อ " เค้าคือพ่อ ของหนู "ไม่มีหมอนอะไรอุ่น เท่าไรพ่ออีกแล้วพี่เบื้องต้นเมศได้นำ รถเข็นคนพิการ แพมพริส ข้าวสารอาหารแห้ง แผ่นรองซับ มอบให้ตามคำร้องขอเรียบร้อยแล้วและได้มอบเงินส่วนตัวจำนวนหนึ่งให้กับทางคุณแม่และครอบครัวเพื่อช่วยเหลือเบื้องต้นหากเพื่อนๆพี่ๆต้องการช่วยเหลือสามารถโอนเงินเข้าช่วยเหลือที่บัญชีคุณพ่อน้องมลได้โดยตรงที่บัญชีธนาคาร  กสิกรไทยชื่อบัญชี  นาย อดิศร ศรีพงษ์เลขที่บัญชี  420 - 2 - 32932 - 8เลขบัญชีนี้เป็นของคุณพ่อน้องมล ( คนป่วย ) โดยตรงโดยบัญชีนี้ ทางคุณแม่เป็นผู้ดูแลและเบิก ถอน เงินด้วยตัวเองนี่ล่ะครับ อย่างที่น้อง มล เด็กสาววัย 17 ปี พูด.." ไม่มีหมอนไหน อุ่นเท่าไหล่พ่อ อีกแล้ว"แล้วคุณล่ะครับคิดว่ามีหมอนใบไหน อุ่นกว่าไหล่พ่อกับแม่ อีกไหม

 

 

 

 

 
                                         >>Lazada ดีลสุดพิเศษ สนใจคลิก<<