เข้มข้นต้นปี!!..."เปลว สีเงิน"อัด"จตุพร"เข้าคุกป่วยทันที พวกพ้องปั้นข่าว ทำเหมือนอาการหนักปางตาย...อย่าว่าแต่พวกหัวดำเลย พวกหัวโล้นก็ไม่ต่าง

อืมมมม...!

ตอนจะไป ก็แย่งกันไป ตอนจะกลับ ก็แย่งกันกลับ พรปีใหม่ที่ได้มาคนละกระบุง-สองกระบุง จะไม่ขลังเลย

ถ้าแต่ละคนไม่ปลุกเสกตัวเอง ด้วย "สติ"!

การเดินทาง .........

จะขับรถ-ขับรา ขอให้เข้าใจว่า จะช้า-จะเร็ว เป็นเรื่องของเวลา นาฬิกาไม่มีสิทธิ์มาไขลานเรา เราตะหากเป็นเจ้านายที่มีสิทธิ์ไขลานมัน

ดังนั้น เราต้องควบคุมตัวเราเอง อย่าให้เวลามากำหนด "เร็ว-ช้า" ในการขับรถ

ความปลอดภัย "ไปดี-มาดี มีโชคมีชัย ทั้งขาไป-ขากลับ" นั่นแหละที่เราต้องตอบสนอง

การที่จะปลอดภัยได้..............

"สติ" ต้อง "คุมใจ" ในทันที ที่มือถึงพวงมาลัย ตีนถึงเบรก-ถึงคลัตช์

คุณไกร ตั้งสง่า ส่งอีเมล์บอก ช่วยประกาศเตือนหน่อย ในเทศกาลปีใหม่ เดินทางไปไหน-มาไหน

"เปิดไฟหน้ารถ เพื่อช่วยลดอุบัติเหตุ"!

เอ้า...ก็ช่วยกัน ยิ่งเห็นอุบัติเหตุรถตู้โดยสารที่ถนนสายบ้านบึง ชลบุรี เมื่อวาน (๒ ม.ค.๖๐) โครมเดียว ยกคัน ๒๔-๒๕ คน ก็เศร้า

พลอยเป็นห่วงทุกๆ ท่าน ที่ต้องแย่งกันใช้ถนนวันนี้!

ก่อนออกเดินทาง ผมขอแนะ.......

ดูยาง ดูเครื่องยนต์ให้เรียบร้อย หาน้ำดื่ม ของกินประทังหิว และอย่าลืม หาที่ฉี่ฉุกเฉิน พร้อมฉี่ได้ในรถทุกสถานการณ์ติดไปด้วย

อั้นหวย-อั้นโป ไม่ตาย แต่ตายแน่ ถ้าอั้นปัสสาวะ

อย่าเห็นเป็นเรื่องไม่สำคัญนะ ผมเคยมาแล้ว จึงอยากเตือนให้ทุกคนทราบ

สมัยก่อน นั่งรถ นั่งเรือ ยิ่งเรือบินด้วยแล้ว........

ผมอั้นทีละ ๔-๕ ชั่วโมง ไม่กล้าเข้าห้องน้ำ เพราะกลัวที่แคบๆ และมืด เดี๋ยวนี้ค่อยยังชั่ว ไม่ต้องรอปิดประตูแล้วคลำใส่กลอนก่อน ไฟจึงจะสว่าง เหมือนตะก่อน!

ปัสสาวะคือของเสียที่ไตขับถ่ายออกมา จากท่อไต ไปกระเพาะปัสสาวะ จากกระเพาะปัสสาวะ ไปท่อปัสสาวะ

เมื่อกักเก็บไว้ ไม่ยอมขับถ่ายออก ของเสียก็จะไหลกลับเข้าท่อไต และไตตามเดิม

ถ้าอยากรู้โรคนี้ มีอาการยังไง?

ก็ไม่ต่างจากอาการท่านพี่จตุพร พรหมพันธุ์ ที่ต้องเข้าโรงพยาบาลในคุกนั่นแหละ

โรคไตวาย ไตอักเสบ กรวยไตอักเสบ ติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ นี่เป็นอันตรายในตัวที่เรามักมองข้าม

อย่า "อั้นฉี่" จำไว้เชียว!

พวกหญิงๆ ละตัวดีนัก อายไม่เข้าเรื่อง น้ำก็กินน้อย ปวดฉี่ก็อั้นไว้ โรคทั้งหลายตามมาก็ยังพอทน แต่ถ้ากระเพาะปัสสาวะเบ่งพองไปทับไตด้วยละก็

จองศาลาเลือกเมนูอาหารหลังสวดได้ทันที!

เรื่องปัสสาวะเป็นตัวบอกสุขภาพได้ทั้งหมด ฉะนั้น อย่าแปลกใจ เวลาไปเช็กร่างกายตามโรงพยาบาล หมอจะให้ฉี่ใส่กระป๋อง

เขาไม่ได้เอาไปดูต่างหน้าหรอก

ก็อย่างที่บอก ปัสสาวะคือหน้าต่างของร่างกายทั้งภายในและภายนอก เอาไปตรวจแยกส่วนทางเคมีดูก็จะรู้อะไร-เป็นอะไร

ที่พูดนี่ ไม่ใช่อะไร เห็นประเดิม พ.ศ.กันด้วยข่าวโรคทางเดินปัสสาวะอักเสบ ไม่อยากตกเทรนด์ ขอคุยมั่ง

คนเป็น "อยู่ในคุก"

ส่วนคนไม่เป็น "อยู่นอกคุก" ทำหน้าที่ตีเกราะ-เคาะข่าว ให้หลงเข้าใจกันว่า ขุนพลไพร่กองทัพแดงทั้งแผ่นดิน กำลังหนักหนาปางตาย

อ่านข่าวแล้ว ก็อยากบอกว่า...........

คุกนี่ขลังจริง!

คนทั่วๆ ไป ตอนอยู่นอกคุก แข็งแรงปานหมีควาย ตากแดด-ตากฝน ขึ้นเวทีปลุกระดมคนตลอดวันตลอดคืนได้เป็นปีๆ

พอเข้าคุกปุ๊บ-ป่วยปั๊บ!

บางคนยังไม่ทันเข้า แค่ขึ้นศาล ป่วยเรื้อรังมาศาลไม่ไหวซะแล้ว จากวีรบุรุษประชาธิปไตยเผาเมือง ใกล้เป็น "วีรบุรุษประชาธิปตายเผาศพ" ขึ้นมาทันที

อย่าว่าแต่พวกหัวดำเลย พวกหัวโล้นก็ไม่ต่างกัน

ตอนสภาพ "ภิกษุสันดานกา" ยังไม่ปรากฏ แข็งแรง กระฉับกระเฉง บางโล้น ไปกิจนิมนต์ได้หัวเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ

พออัยการนัดฟังคำสั่งคดี...........

อาตมภาพ "พังพาบ" ซะแล้ว!

บางโล้น นั่งรับซองพวกกระหายบุญได้ทั้งวัน โม้จัดสรรนรก-สวรรค์ขายทั้งปี-ทั้งชาติ แถมเดินย่ำกลีบดอกไม้ได้เป็นกิโลๆ

พอมีคดี .........

ตำรวจเรียกไปสอบ "แขวนตีน" ปางตาย ไม่กล้าเอาตีนลงแตะพื้น กลัวแผ่นดินสูบ หรือกลัวอะไรก็ไม่รู้?

แต่เอาเถอะ ผมว่าอาการป่วยของขุนพลไพร่แห่งกองทัพแดงทั้งแผ่นดิน จะเป็นโรคติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ กรวยไตอักเสบ

หรือติดเชื้อในกระแสเลือด อย่างใด-อย่างหนึ่ง ก็ตามที ผมพิเคราะห์แล้ว

หมอและยาใดๆ รักษาให้ "หายขาด" ได้ มีทางเดียวคือ

ศาลอนุญาตให้ "ประกันตัว"!

วันปีใหม่ ๑ มกรา ผมอยู่ในสภาพ "โดดเดี่ยว-เดียวดาย อยู่ปลายโลกร้าง" ยังไง-ยังงั้น

ไม่ใช่ไม่ชอบนะ.......

ขอบอกว่า "เป็นปีใหม่ของปีที่ถูกใจจริงๆ"!

ไม่ได้อ้าปากพูดกับใครตั้งแต่เช้าจรดเย็น นอกจากอ้าปากกินน้ำ กินอาหารค้างปี ที่ค้นจากตู้เย็น

การอยู่คนเดียว หลายคนบอกว่าเหงา แต่ผมว่า เป็นเวลาประเสริฐสุดในชีวิต

ในท้องแม่ ก็อยู่คนเดียว สุขสถานเดียวได้ตั้ง ๙ เดือน

พอออกจากท้องแม่ จากนาทีแรก มีคนอื่นเป็นคนที่ ๒-๓-๔-๕ ยันหมื่น-แสน-ล้าน

ไม่มีวันไหนที่ "สุขสถานเดียว" เหมือนตอน "อยู่คนเดียว" ในท้องแม่เลย!

ฟังเหมือนดัดจริต ทำตัวให้วิเศษเหนือมนุษย์

ไม่ใช่เลย ถ้าเข้าใจ

แต่ถ้าเข้าใจ "อยู่คนเดียว" หมายถึง ไม่มีเพื่อนฝูง ญาติพี่น้อง ถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครคบหาสมาคม

แบบนี้ ทุกข์แน่ ว้าเหว่ หดหู่ เศร้าสร้อย!

การอยู่คนเดียวในความหมายผม หมายถึง "การอยู่กับตัวเอง"

คือปีหนึ่ง "สักครั้งหนึ่ง"........

ได้มีเวลามองตัวเอง สำรวจตัวเอง ทำความรู้จัก-เข้าใจตัวเอง ไม่ต้องให้เรื่องกิน เรื่องงาน เรื่องคน (อื่น) เรื่องข้าวของทองเงิน ทั้งหมด-ทั้งมวล มาเป็น "เจ้าบงการชีวิต" ในแต่ละนาที-ชั่วโมง

ปีหนึ่งๆ เรารู้เรื่องการบ้าน-การเมือง การเศรษฐกิจ การศาสนา การโลก คนนั้น-คนนี้ จากอดีตสู่ปัจจุบัน ยันอนาคต

ยิ่งเป็นเรื่องสอดรู้-สอดเห็นเรื่องชาวบ้านด้วยละก็ ขวนขวายกระหายใคร่รู้นัก รวมๆ แล้วปีหนึ่งๆ รู้เป็นหมื่นเรื่อง-แสนเรื่อง

แต่ท่านเชื่อมั้ย.........?

กับเรื่องของตัวเราเอง มีร้อยเรื่อง ก็โง่ทั้งร้อยเรื่อง!

พูดง่ายๆ เรายุ่งกับเรื่องชาวบ้านเขามากกว่าเรื่องของตัวเอง เรารู้แต่เรื่องชีวิตคนอื่น แต่กับชีวิตตัวเอง อย่าว่าแต่รู้เลย

แค่มองตัวเอง วันละซัก ๑ วินาที ก็ยังไม่เคย!

เนี่ย.......

ปี ๒๕๖๐ ผมโชคดี ๒ ชั้น ได้ทั้งอยู่คนเดียว ได้ทั้งคิดใคร่ครวญ-ทวนทบตัวเอง

อาศัยแผ่นดินไทย เกิด-อยู่-กิน และอนาคตก็คงอาศัยเป็นที่ "ตาย" ทับถมในแผ่นดินนี้ด้วย

ปีนี้ ๒๕๖๐ อีก ๔๐ ปี แผ่นดินไทย ก็จะครบอีกศตวรรษ

เหลียวหลังกลับไป มองเห็นตัวผมเองในอดีต อย่าว่าแต่สมบัติอื่นใดเลย กางเกงตัวเดียวที่นุ่ง

กระดุมแค่เม็ดเดียว....ก็ยังไม่มี!

หน้าหนาว สมัยก่อน หนาวจริงๆ ผมอยู่วัด ไม่มีเสื้อใส่ ผอมแห้ง เป็นไข้-ไอ ต้องนอนคลุกหมาบนศาลา

มองย้อนปัจจุบันวันนี้ .........

ผมมีกางเกงหลายตัว กระดุมหรือซิปครบทุกตัว มีเสื้อแขนสั้น-ยาวหลายตัว มีรองเท้า มีครอบครัว มีเพื่อน มีมิตร มีศัตรู มีเงิน มีหนี้ มีงาน

มีเสื้อหนาวหลายตัว ไอนิด-ไอหน่อย มียาอมยี่ห้อฝรั่งอม มีอาหารเกินกิน

ไม่ต้องเอาข้าวบูดก้นบาตรพระตั้งแต่เช้ามาเคาะไล่มด ล้างๆ น้ำแล้วกิน อย่างที่เรียกว่า "ข้าวจาวน้ำ"

มากมายเหล่านี้ ผมได้มาจากไหน?

คำตอบคือ แผ่นดินไทย พระ-วัด พี่น้องไทยทุกคน ให้ผม

อืมมมม...

นี่ถ้าไม่ได้อยู่คนเดียววันปีใหม่ ผมคงเป็น "ไอ้คนเนรคุณ" ไปจนตาย หลงลำพองไปเรื่อยๆ ว่า ที่มีอยู่-มีกิน-มีใช้ ทุกวันนี้ ด้วยน้ำพัก-น้ำแรง บนลำแข้งตัวเอง

เพราะคุยกับตัวเองจึงรู้ ถ้าไม่มีแผ่นดินไทยให้อยู่ แล้วจะมีชีวิตอยู่ที่ไหน?

ถ้าไม่มีวัด-พระ ที่เป็นทั้งบ้าน เป็นทั้งมหาวิทยาลัย เป็นทั้งโรงครัวชีวิต แล้วผมจะมีชีวิตรอดได้อย่างไร?

และถ้าไม่มีพี่น้องคนไทย ใครจะใส่บาตรพระเหลือเศษเดนเป็นข้าวบูดถึงผม ใครจะซื้อหนังสือพิมพ์ไทยโพสต์ ใครจะลงโฆษณา ใครจะส่งเงินมาช่วยเหลือยามเข้าตาจน?

คุยกับตัวเอง ก็พลันอายในจิตสำนึก

ผมเอาจากแผ่นดิน จากพระพุทธศาสนา จากพี่น้องไทยมามากมาย

อีก ๓๐ ปีก็จะตาย ............

ยังไม่เคย "ให้" อะไร เป็นการตอบแทนคุณเลย!

Jirasak Tnews

Cr.เปลว สีเงิน