เวทนา!! ชายหนุ่มบังเอิญผ่านไปเห็นคนนั่งกับพื้นถนนกลางแดดร้อน นึกเอะใจย้อนไปดูภาพที่เห็นทำเอาอึ้ง ตามดูไปเรื่อยๆ "น้ำตาไหลเป็นทาง" (คลิป)

เมื่อวันที่ 19 ก.ย.60 ผู้ใช้เฟซบุ๊กที่ชื่อ ทชานณ ยศกรฉัตร์ ได้โพสต์เรื่องราวของหญิงชราสู้ชีวิตคนหนึ่งที่ดำรงชีวิตโดยการใช้ก้นถัดไปกับพื้นหาเก็บขวดขายไปบนถนนท่ามกลางแดดร้อน โดยผู้โพสต์ได้ระบุว่า...

19/9/60 ด้วยความบังเอิญวันนี้ผมต้องขับรถไปจ่ายค่าน้ำที่การประปาบางปะกง ที่บางวัว ขากลับเส้นเทพรัตน์ขาออก (บางนา-ตราด เดิม) ช่วง กม.45 หางตาเหลือบเห็นเหมือนคนนั่งกับพื้นถนนข้างทางกลางแดดร้อนๆ ก็คิดว่าไม่น่ามีอะไร คิดไปคิดมา ใครจะมานั่งเล่นตอนนี้วะ กลัวว่าจะเป็นคนเป็นลมจึงรีบจอดรถ แล้วขับถอยหลังมาเรื่อยจนภาพที่เห็นคือ ยายคนนึง ผิวหนังไหม้เกรียมจากแดดเผา นั่งกับพื้นเอามือสองข้างยันพื้นเพื่อพยุงก้น แล้วถัดไปเรื่อยๆ แทนการเดิน เพราะยายแกเดินไม่ได้ ผมจึงบอกให้ยายแกขึ้นรถผม ผมจะพาไปส่งบ้าน แกบอกว่าไม่เป็นไรพ่อคุณ รถจะเปื้อน บ้านยายแค่นี้อีกไม่กี่ถัดก็ถึง ผมอุ้มไหมยาย ยายบอกไม่เป็นไรยายถัดได้ ผมจึงช่วยกันรถให้ยายถัดมาเรื่อยๆ จนถึงบ้าน 

 

 

สภาพบ้านที่เห็นคือเพิงไม้ หลังคาสังกะสี กับคนแก่อายุ 89 ปี ใช้ชีวิตคนเดียว เดินก็ไม่ได้ นาทีนั้นผมน้ำตาไหลที่เห็น ผมจึงถามยายว่าละยายไปทำไรข้างถนน ยายบอกว่ายายไปหาเก็บขวดขาย เอาไว้กินข้าว เราก็ถามต่อว่าแล้ววันนี้ยายกินไรยัง ยายบอกยัง เงินไม่พอซื้อกิน เลยกลับมาพักที่บ้านก่อน ผมเลยอาสาไปซื้อข้าวให้ยาย......

พอกลับมาเอาข้าวมาให้ยายก็ได้พูดคุยกับยายพอรู้คร่าวๆ ว่ายายเป็นคนโคราช ไม่มีสามี ไม่มีญาติพี่น้อง มาอยู่ที่นี่หลายปีแล้ว ปกติเดินได้แต่เมื่อสามปีก่อน ผ่าตัดที่ท้องแล้วน่าจะเกิดอาการข้อติดที่เข่า พอออกมาจากโรงพยาบาลสักพัก เข่าก็เหยียดยืดออกไม่ได้ แล้วก็เดินไม่ได้ต้องใช้ก้นถัดไปกับพื้นแทนมาตลอด ยายบอกว่ายายอยู่รอวันตายแค่นั้นพี่ๆ ยายคนในครอบครัวก็ดันมาอายุยืนกันหมด บางคน 120 ปี 115 ปี แกบอกไม่อยากอยู่ขนาดนั้น แกกลัว มันลำบาก ยายเปิดท้องให้ดูรอยแผลผ่าตัดที่บอกว่าเจ็บเวลาถัดตัวมา ผมเห็นเหมือนผนังหน้าท้องยายบางมาก และปูดออกมา ได้แต่บอกให้ยายระวัง ผมไม่รู้ว่าคำพูดของยายที่บอกผมจะเป็นความจริงไหม หรือจะเป็นเพียงคำพูดเพื่อแค่ต้องการความอยู่รอดเท่านั้น แต่ทุกอย่างที่ผมเห็นด้วยสายตาก็ชัดว่ายายไม่ได้โกหกในสิ่งที่บอกผม....เล่าให้ผมฟัง....เพราะมันตรงทุกอย่าง....

หลังจากนี้ยายจะไม่อดตาย อย่างน้อยยายจะมีกินทุกวัน ไม่จากผมก็จากใครสักคนที่ได้อ่านข้อความนี้ ไม่ต้องมากมาย แค่เรื่องอาหาร ข้าววันละสองสามมื้อยายก็อยู่รอดได้ ไม่หิวตาย ไม่เป็นลมแดดตาย ผมจะบอกแกว่าไม่ต้องออกไปหาขวดแล้วก็คงห้ามไม่ได้คนเคยทำ เลยได้แต่บอกให้ระวังรถ ร้อนก็หลบร่มเอาอย่าตากแดดนาน... ท่านที่ผ่านไปแถวเส้นเทพรัตน์ขาออกเลนนอกสุด กม.45 เลยบริษัทบันได นัมโกะ มาสักประมาณ 400 เมตร ขับช้าๆ สังเกตุซ้ายมือ จะมีทางเข้ากระต๊อบเล็กๆของยายที่อยู่ริมถนนเลยนะครับ... ก่อนถึงบริษัทห้องเย็น ไทยโยโกเร พิกัดจะตามภาพที่ผมถ่ายให้นะครับ... เผื่อพอจะช่วยประทังชีวิตคนๆนึงให้รอดไม่อดตาย

อ้อ!!ยายแกไม่กินสัตว์ปีกนะครับ แกบอกว่ากินละปวดตามตัวเลย ถ้าใครที่พักใกล้ๆ จะซื้อข้าวไปให้ยายก็งดสัตว์ปีกนะครับกับเอาเผ็ดน้อยๆ สำหรับผมบอกกับตัวเองไว้ว่า ถ้าผมยังอยู่ ยายจะไม่อดตาย ช่วยกันแชร์นะครับเอาบุญ...!! ผมแค่คิดถึงยายของผม ผมแค่คิดถึงตัวเอง ผมเคยหิว ผมเคยอด ผมรู้ว่ามันทรมาน!!!! ขอบคุณคำอวยพรของยายที่ต่อชีวิตผมในวันที่ท้อแทบหมดแรง ขอบคุณช่วงชีวิต ที่ทำให้รู้ว่าทุกวันที่เราบอกกับตัวเองว่าชีวิตแย่ มีชีวิตคนอื่นที่แย่กว่าเราเสมอ......ขอบคุณครับ...

ขอบคุณ : ทชานณ ยศกรฉัตร์   Ning Neung