คิดแบบไหน...ก็ได้เกิดเป็นแบบนั้น!! “12 นาที ของดวงจิตสุดท้าย” เป็นตัวกำหนดที่จะนำพาเราไปเกิดเป็นสิ่งนั้น...ได้จริงหรือ ???

        เรื่องของความเชื่อ ในโลกของวิญญาณ หากตายแล้วจำนำพาเราไปไหน ได้เกิดต่อหรือไม่ อาจจะไปนรกหรือสวรรค์กันแน่ เชื่อว่าหลายๆคนคงอยากจะรู้คำตอบ และเราก็มีสิ่งที่จะเป็นคำตอบได้จากเรื่องต่อไปนี้ จะจริงเท็จแค่ไหน ก็ขอให้ท่านพิจารณากันเอาเองก่อนที่จะเชื่อละกัน ลองมาดูว่าชีวิตหลังตายนั้นจะนำพาเราไปเกิดเป็นอย่างไร

 

        มนุษย์เกิดมาเพื่ออะไร เกิดมาทำไม ทำไมถึงต้องเกิด หลายคนเกิดมามีความฝันอยากเรียนที่ดีดี อยากทำงานดีดี อยากมีเงินเยอะๆ มีรถขับ มีบ้านหลังใหญ่ๆ มีแฟนสวยหล่อ มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกที่น่ารัก ร้อยแปดพันเก้าความฝัน ที่เราอยากมีในอนาคต แต่หลายคนลืมคิดไปว่า อนาคตของเราทุกคนก็คือความตายมิใช่เหรอ ต่อให้เรามีความฝันหรือไปถึงฝันแล้ว สุดท้ายเราก็ต้องทิ้งสิ่งเหล่านั้นไว้กลางทางและจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ ถึงเราจะรักสิ่งนั้นมากแค่ไหน สุดท้ายเราก็ต้องพลัดพรากจากของรักเหล่านั้นอยู่ดี และเมื่อรู้ว่าอนาคตคือความตาย แล้วเราเตรียมพร้อมหรือยังหากความตายมาถึง เราทำใจไว้หรือยัง หากต้องพลัดพรากจากของรักทุกสิ่งบนโลกไป และพร้อมหรือยังที่จะใช้ชีวิตหลังความตาย...

 
        เราทุกคนมีจิตประกอบกาย ที่ทำให้เราสามารถพูดได้ หัวเราะได้ ร้องไห้ได้ เหตุที่คนตายไม่สามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ก็เพราะว่า มีแต่กายแต่ไม่มีจิตแล้ว พลังงานของจิตมีพลังงานมหาศาลมาก มีความเร็วกว่าพลังงานเสียงและแสงใดๆในโลกใบนี้ และมีลักษณะเฉพาะตัวคือสามารถเกิดดับอยู่ตลอดเวลาที่ความเร็วสูงมาก จิตของเราเกิดดับที่ความเร็วประมาณ 4ล้านล้านครั้งต่อวินาที นี่จึงเป็นเหตุผลที่คนเราเมื่อตายปุ๊บจะต้องไปเกิดทันที

 

        12 นาทีแรกหลังเสียชีวิตสำคัญมาก เพราะจิตจะย้อนอดีตเราทั้งชีวิตตั้งแต่ตอนเกิดจนถึงตอนตาย ขณะกำลังย้อนภาพอดีตหากจิตเราไปสดุดที่ภาพไม่ดี เหตุการณ์ไม่ดีที่เป็นอกุศลเราก็จะไปในที่ไม่ดีทันที ดังนั้นก่อนตายควรจะต้องมีญาติพี่น้องคอยสวดมนต์ให้ฟังใกล้ๆ เพื่อเสียงสวดมนต์จะทำให้เราระลึกถึงกรรมดีได้ และไปเกิดในที่ดีดีนั่นเอง

 

        ดังนั้น เวลาคนเสียชีวิตลงแล้ว ดวงจิตเราจึงไปเกิดได้ทันที ถ้าดวงจิตสุดท้ายที่เสียชีวิตลงด้วยความโลภ ก็จะไปเกิดเป็นเปรตทันที ถ้าเสียชีวิตด้วยความโกรธจะไปเกิดเป็นสัตว์นรก ถ้าเสียชีวิตด้วยความหลง หรือดื่มน้ำเมาจนเสียชีวิต ก็ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน หรือเสียชีวิตแล้วไปไหนไม่ได้ ก็คือไปเกิดเป็นสัมพเวสี โลกนี้ไม่มีคำว่าเหตุบังเอิญ ทุกอย่างถูกกำหนดมาแล้วจากการกระทำของตัวเราเองก่อนที่ดวงจิตจะออกจากร่าง “ตราบใดที่ไม่หมดกิเลส เราก็ต้องเวียน ว่ายตายเกิดอยู่ร่ำไป” จงหมั่นสั่งสมแต่กรรมดี เพื่อที่จะไปเกิดในพบภูมิใหม่ที่ดีๆต่อไป...