อย่ามองคนเเค่ภายนอก!! ชายเเต่งตัวมอมเเมมรีบไปประชุมผู้ปกครองลูก ทุกคนต่างพากันหัวเราะเยาะ เเต่พอขึ้นพูดบนเวทีเท่านั้นทำเอาทุกคนน้ำตาซึม

เมื่อไม่นานมานี้เว็บไซต์ต่างประเทศได้เปิดเผยเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่งโดยระบุว่า มีงานประชุมผู้ปกครอง ณ โรงเรียนเเห่งหนึ่ง ผู้ปกครองต่างทยอยเดินกันเข้ามาในห้องประชุม ทุกคนเเต่งตัวสุภาพเเละเป็นทางการ ผู้ปกครองที่เข้ามาต้องไปลงชื่อเเละเดินไปนั่งที่ที่ถูกจัดเอาไว้โดยมีป้ายเเปะชื่อไว้ที่เก้าอี้

ภาพนี้เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น

 

เวลา 08.00น. คุณครูใหญ่จะเริ่มเปิดการประชุมผู้ปกครอง ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งรีบเดินเข้ามาในห้องประชุม เขาเเต่งตัวสกปรกมอมเเมม บนเสื้อมีคราบสี คราบดิน เหมือนเพิ่งออกจากไซด์งานก่อสร้าง

ครูผู้ช่วยเดินเข้าไปถาม
-ไม่ทราบคุณเป็นผู้ปกครองของ....??
"ผมเป็นพ่อของหวังจื่อเหาครับ
ครูจึงบอกให้ไปลงชื่อ เเล้วไปนั่งตามชื่อที่ระบุเอาไว้บนเก้าอี้
"ขอโทษครับผมอ่านหนังสือไม่ออกครับ"
-ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวดิฉันลงชื่อให้เเล้วพาไปเองค่ะ
เขาเดินก้มตัวตามครูไปยังที่นั่ง ท่ามกลางเสียงหัวเราะของผู้ปกครองในห้อง

 

ภาพนี้เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น

ครูใหญ่ได้เชิญผู้ปกครองขึ้นมาพูด บอกเล่าประสบการณ์ในการอบรมลูก เเต่ผู้ปกครองที่ขึ้นมาพูด ก็พูดในลักษณะที่คล้ายคลึงกัน คือมีกฎที่สร้างให้ลูก หากลูกไม่ทำตามหรือฝ่าฝืน ก็จะโดนลงโทษ อย่างเช่นเเม่คนหนึ่งให้ลูกอ่านหนังสือ ท่องศัพท์วันละ 2 ชั่วโมง เเละยังต้องไปเรียนพิเศษวันเสาร์อาทิตย์ หากลูกไม่ทำตามก็จะไม่ได้รับค่าขนม

ครูใหญ่พูดขึ้นอีกครั้งพร้อมประกาศเเจ้งผลการเรียนที่ผ่านมาให้กับทุกคน จึงขอเชิญผู้ปกครองของนักเรียนที่ได้คะเเนนสูงสุดในชั้นเรียน ขึ้นมากล่าวคำเเนะนำวิธีการอบรมเลี้ยงลูกให้มีประสิทธิภาพ
ครูใหญ่จึงเชิญพ่อของหวังจื่อเหาขึ้นบนเวที เขาเดินขึ้นมาอย่างประหม่า ครูใหญ่เเสดงความยินดีที่หวังจื่อเหาได้คะเเนนท็อปของชั้นเรียนในปีนี้ ขอให้คุณพ่อช่วยกล่าวคำสั้นๆเพื่อเเชร์ประสบการณ์เเก่ผู้ปกครองท่านอื่น ในขณะที่ผู้ปกครองท่านอื่นต่างตกใจ เพราะเขาไม่มีการการศึกษา เเต่ลูกชายเขากลับได้คะเเนนสูงสุดในชั้นเรียน

"ผมไม่รู้จะเเนะนำอะไรเพราะผมเป็นคนไม่มีความรู้ ผมเเค่ชอบนั่งอยู่ข้างๆลูกนั่งดูลูกทำการบ้าน ผมทำงานที่ไซด์งานก่อสร้าง เเต่ละวันก็จะยุ่งมาก พอกลับถึงบ้านมีเวลาก็อยากจะนั่งคุยกับลูก นั่งดูเขาทำการบ้าน พอเขาทำการบ้านเสร็จก็จะชวนกินข้าว หาน้ำให้ดื่ม ลูกชายเคยถามว่า พ่ออ่านหนังสือไม่ออกเเล้วรู้ได้อย่างไรว่าผมทำการบ้านถูกหรือผิด ผมจึงบอกไปว่า ถ้าวันไหนลูกทำการบ้านเสร็จเร็วก็เเปลว่าการบ้านมันง่าย ถ้าวันไหนนั่งทำการบ้านนานเเสดงว่ามันยาก ผมก็จะหาของกินที่เขาชอบหรือน้ำเย็นๆมาให้เขาสักเเก้ว ผมเคยถามลูกว่า ลูกอยากมีชีวิตที่ดี มีบ้านสวยๆ มีรถดีๆขับไหม ลูกตอบว่าอยากครับ ผมจึงบอกลูกไปว่า พ่อไม่มีความรู้ อ่านหนังสือก็ไม่ออก จะไปทำอะไรดีๆก็คงยาก เป็นได้เเค่คนใช้เเรงงานเเบบนี้ ถ้าลูกอยากมีชีวิตที่ดี ลูกต้องตั้งใจเรียนหนังสือ ความรู้ที่ติดตัวลูกจะช่วยให้ลูกได้มีอาชีพมีการงานที่ดีในอนาคตได้ ความจริงถ้าจะให้ขอบคุณก็ต้องขอบคุณคุณครูทุกท่านที่ช่วยสั่งสอนให้ความรู้กับลูกชายของผม ที่ทำให้เขามีวันนี้ ขอบคุณครับ"เขาก้มหัวคำนับคุณครู" เมื่อพ่อของหวังจื่อเหาพูดจบผู้ปกครองที่นั่งอยู่ในห้องต่างก็ปรบมือเสียงดัง

คุณพ่อของหวังจื่อเหา พูดได้ดีมาก การให้เวลาอยู่กับลูกนั้นสำคัญมาก การพูดคุยเเลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ให้กำลังใจในวันที่ลูกเหนื่อย จะทำให้ลูกรู้สึกมีคุณค่า เป็นเเรงผลักดันทำให้เขาพัฒนาตัวเอง อย่าคิดว่าเงินทองหรือสิ่งของจะทดเเทนเวลาเเละความรักจากพ่อเเม่ได้ เพราะสิ่งที่ลูกต้องการที่สุดไม่ใช่สิ่งอื่นใด นอกจากเวลาที่ได้อยู่กับพ่อเเม่เท่านั้นเอง