ทำไมต้องมีงานมหรสพ!! "ดี้ นิติพงษ์"ถ่ายทอดความรู้สึก หลังดูโขนจนถึงตีห้า มันดีต่อใจฉันมาก แต่อารมณ์ฉันตอนนี้ ไม่ยินดียินร้าย..

จากกรณี หลังจากเสร็จสิ้นงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพฯ ก็จะมีการแสดงมหรสพสมโภช เพื่อให้ประชาชนได้ชม และถือว่าเป็นงานออกทุกข์ในเวลาเดียวกัน ทั้งยังถือเสมือนเป็นการแสดงพระกฤดาธิการของพระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นแบบแผนประเพณีสืบทอดกันมาแต่ครั้งกรุงศรีฯ

หลังจากเสร็จสิ้นงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพฯ ก็จีมีการแสดงมหรสพสมโภช เพื่อให้ประชาชนได้ชม และถือว่าเป็นงานออกทุกข์ในเวลาเดียวกัน ทั้งยังถือเสมือนเป็นการแสดงพระกฤดาธิการของพระมหากษัตริย์ ซึ่งเป็นแบบแผนประเพณีสืบทอดกันมาแต่ครั้งกรุงศรีฯ

สำหรับการแสดงมหรสพสมโภชเนื่องในงานพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพพระบาทสมเด็จพระปรมินทร มหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตรประกอบด้วย การแสดงโขนหน้าพระที่นั่งทรงธรรม หรือหน้าพระเมรุมาศ ที่เรียกกันว่า โขนหน้าไฟ โดยจัดการแสดงโขน เรื่อง “รามเกียรติ์ ชุดพระรามข้ามสมุทร-ยกรบ-รำลึกในพระมหากรุณาธิคุณ” โดยมีนาฏศิลปิน สำนักการสังคีต นักเรียน นักศึกษา วิทยาลัยนาฏศิลปทั่วประเทศ 12 แห่ง และสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ เป็นผู้แสดง ส่วนผู้พากย์-เจรจา ผู้บรรเลง ขับร้องและผู้ปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้อง ประมาณ 300 คน

จากกรณีดังกล่าว "ดี้ นิติพงษ์ ห่อนาค" นักเขียนเพลงชื่อดังก็ได้ถ่ายทอดความรู้สึก ถึงการที่ทำไมต้องมีงานมหรสพ โดยระบุว่า 

..เข้าใจอย่างลึกซึ้งในวันนี้เอง
..ว่าทำไมต้องมีมหรสพในงานพระบรมศพ พระศพ หรือศพสามัญชน ในยุคสมัยโบราณ...
สมัยฉันเด็กๆ...งานศพปู่ย่าตายาย ต้องมีมหรสพ ลิเก หนังกลางแปลง หรือวงดนตรีลูกทุ่ง แล้วแต่ฐานานุรูป...
สมัยเด็กๆ ฉันก็ได้แต่สนุกเท่านั้น....ด้วยความเป็นเด็ก
ณ เวลาในเดือนตุลาคมนี้...
ฉันก็เฉยๆ นะ...ฉันไม่แน่ใจว่าเฉยชาเพราะอะไร
หรือมันเจ็บจนชา ก็ไม่รู้..
แต่ก่อนหน้าวันงานออกพระเมรุไม่กี่วัน...แม่ประไพเอ๋ย
อารมณ์ฉันเป็นอะไรไม่รู้..
มันหนัก ๆ และมันก็เคว้ง ๆ 
ไม่ร้องไห้ ไม่มีน้ำตาสักหยด แต่หน้าตาอย่างกับหุ่นยนต์
ไม่ยินดียินร้าย...
สมัยก่อนคงไม่มีใครพูดถึงโรค "ซึมเศร้า"
แต่วันนี้ ฉันไม่แน่ใจว่าฉันเป็นไหม
แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้น คือ กุศโลบายของการมีมหรสพในงานพระบรมศพ...
ฉันยิ้มและหัวเราะได้ เมื่อได้ดูโขน ได้เห็นฤทธิ์เดชความเกเรของทศกัณฐ์ เสือกไสไล่ส่งพิเภกน้องชาย ด้วยท่าทีอันน่าเอ็นดูพร้อมกับมีความเป็นเจ้านาย...
ถึงได้เข้าใจ...ว่าไม่มีชนชาติใดจะเข้าใจวิญญาณชนชาติใด ได้เท่ากับชนชาตินั้น...
ถึงได้เข้าใจว่า..งานเศร้า จะดีมาก ถ้ามีมหรสพบ้าง
นี่...โขนจบละ...ตีห้ากว่าละ...
มันดีต่อใจฉันมากเลย
กราบขอบพระคุณคนไทย ทั้งผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบ และจิตอาสา รวมทั้งคนไทยทั้งปวงที่มาจากทั่วสารทิศ ไม่สนใจความลำบากตรากตรำ
ฉันมันไม่เอาไหนเสียจริง...
ที่สัญญาว่าจะไม่เขียนอะไรจนกว่าออกทุกข์ ... ยังทำไม่ได้เลย
อรุณสวัสดิ์

 

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก Nitipong Honark