น้ำตาซึมทั้งประเทศ!! "เบลล์ " คนสนิท "ตูน" ผมลังเลไม่อยากทำ "โครงการก้าว" ก่อนเผยเรื่องราวสุดซึ้งในวันที่ "ตูน" ตามทีมงาน..

จากกรณี ทีมก้าวคนละก้าว เพื่อ 11 โรงพยาบาลทั่วประเทศ ของ ตูน บอดี้สแลม ว่า ทางพี่ตูนจะหยุดพักการวิ่ง เป็นเวลา 3 วัน คือในวันนี้ช่วงบ่าย และวันที่ 23-24 พฤศจิกายน 2560 ก่อนที่จะเริ่มออกวิ่งอีกครั้ง ในวันที่ 25 พฤศจิกายน 2560 ซึ่งชาวอำเภอบางสะพานได้จัดกิจกรรม เพื่อร่วมต้อนรับคณะของทีมงานก้าว

เบื้องต้นยังไม่สามารถสรุปได้ว่า ตูน จะวิ่งเข้ามาถึง อ.บางสะพาน ในวันใด แต่มีการคาดการณ์ไว้ว่าน่าจะเป็นช่วงเย็นวันที่ 25 พฤศจิกายน หรืออาจจะเป็นช่วงเช้า วันที่ 26 พฤศจิกายน 2560 โดยทางโรงพยาบาลจะนำเงินที่ได้จากการขายเสื้อโครงการก้าวไปร่วมสมทบทุน จำนวน 3,700,000 บาท

 

โดยจากเรื่องราวดังกล่าวนั้น เบลล์ หนึ่งในทีมงานคนสนิทของพี่ตูนนั้น ได้เผยเรื่องราวซึ้งๆ ในวันที่เริ่มโครงการก้าว โดยได้โพสต์ผ่านเฟซบุ๊กส่วนตัวโดยระบุว่า

ครั้งแรกที่ตูนชวนผมมาทำงาน ก้าว เบตง-แม่สายนั้น ผมค่อนข้างลังเล... ลังเลไปทางจะไม่ทำด้วยซ้ำ เพราะ ก้าว เมื่อครั้งกรุงเทพ-บางสะพานมันบอกให้เรารู้ว่า ความลำบากเป็นเช่นไรมาแล้ว พวกเราทุกคนมีเวลานอนกันวันละไม่เกิน 3-4 ชม. และทำงานกันไม่กว่าวันละ 18 ชม. นี่มันงานอะไร? ทำไมทุกคนถึงได้ยอมเหนื่อยขนาดนั้น... ผมไม่เอาด้วยหรอก... เพราะมันลำบากเกิน เหนื่อยเกิน นานเกิน และติดว่าจะไปเที่ยวไต้หวันด้วย ไม่ไปๆ ติดๆ ผมสังเกตุหัวคิ้วขมวดๆของเฮียในตอนแรกที่ผมปฏิเสธเสียงอ่อนๆไป รู้เลยว่าเฮียค่อนข้างผิดหวังแต่ก็คิดว่า เรามันก็คนๆหนึ่ง ไม่มีเราซักคนเค้าก็ทำกันได้น่า... จะขอเห็นแก่ตัวซักนิดไม่ได้หรือไง? พี่โอ๊ตเป็นคนหนึ่งที่มาตามง้อให้ผมไปทำงาน ก้าว ครั้งนี้ด้วยกัน ทุกวัน โทรมาหว่านล้อม พาไปเลี้ยงข้าว ฝากคำพูดจากเฮียมาถึงผม คือตอนนั้นก็คิดว่า พวกมึงก็ไปกันได้อยู่แล้ว เว้นกูไว้เถอะ ขออนุญาติขี้เกียจบ้างงงงงง จนวันที่ตูนชวนพวกเราทีมก้าวชุดดั้งเดิมไปกินข้าวที่บ้าน ผมตัดสินใจไปเพราะกะว่าจะทำหน้าที่ creative ขำๆคอยคิดคอยแนะ เสริมสร้างไอเดียแบบห่างๆให้ทีม วันนั้นยังบอกเพื่อนๆว่า ขอแบบ ไปบ้าง ไม่ไปบ้าง แต่งานก็คืองาน มันอนุญาติให้เราทำแบบ ชิลๆซะที่ไหน? งานที่ดีมันต้องทุ่มเวลาทั้งหมดที่มี เพื่อทำและสังเกตการณ์ ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง แก้ไข เพื่อให้ส่วนต่างๆของงานลงตัวที่สุด พูดง่ายๆคือต้องไม่หลุดโฟกัส หายใจเข้า-ออกเป็นงาน สิ่งที่ติดๆขัดๆจะได้ระบายออก และพอเรียกว่างานที่ดีได้... เราเป็นคนไม่ชอบทำงานชุ่ย ยิ่งพอได้เห็นว่าพี่โอ๊ตมันทำงานหนักมาก เตรียมพร้อมและพยายามอุดรูรั่วทุกอย่าง จากงานปีที่แล้วแบบละเอียดยิบ เพื่อให้ ก้าว ครั้งนี้ เริ่มต้นอย่างราบรื่นที่สุด ก็เริ่มรู้สึกว่า เราจะตอบสนอง ต่อความคาดหวังของเพื่อนๆ แบบส่งๆขอไปทีไม่ได้... งาน ก้าว ไม่มีพื้นที่ให้กับความชุ่ย หรือคนที่มาทำแบบครึ่งๆกลางๆ จริงๆก็รู้อ่ะนะ...แต่แบบ...เอออออออออออ ก็ได้วะ! เหนื่อยกันอีกซักปี ผมบอกตูนว่าจะมาช่วยเต็มตัวแต่ก็ติดว่า เฮียต้องมาพบเจ้านายผมด้วยตัวเอง เพื่อขอเอาตัวผมมาทำงาน เพราะการลางาน 2 เดือน นอกจากลาคลอด ผมก็ไม่เคยเห็นใครเค้าไปขนาดนี้มาก่อน แถมงานที่ไปทำก็ใช่ว่าจะเป็นงานกำไรเงินอะไร ได้แต่บุญล้วนๆ

จำได้ว่าวันนั้นเฮียเดินเข้าออฟฟิศผมแบบยิ้มๆตัวโค้งๆ เหมือนที่พวกเราเห็นตอนที่เฮียวิ่งนั่นล่ะ ในห้องประชุม เฮียเล่าโปรเจค เบตง-แม่สายให้เจ้านายผม และผู้ร่วมประชุมฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ เน้นย้ำ 3 วัตถุประสงค์หลักของโครงการอย่างชัดถ้อยชัดคำ ผมนำเสนอไปว่าอยากให้ช่องone31 ช่วยทำข่าวให้ และทำ scoop เกี่ยวกับ 11 รพ.ให้ด้วย ซึ่งทางช่องก็ยินดีจัดให้ตามประสงค์ พร้อมกันนี้ผมจะขออนุญาติคุณระฟ้าขอเบิกตัวพี่เบลล์ไปทำงานกับผมด้วยได้ไหมครับ ผมจำได้ว่าเจ้านาย ส่งยิ้มหวานให้พี่ตูน พี่ตูนก็ยิ้มตอบ คนทั้งสองหัวเราะกันแบบ แห้งๆ ผมเองก็นั่งขำฝืดไปกับเค้าด้วย บรรยากาศคล้ายหนังเจ้าพ่อตอนที่ทุกคนในห้องหัวเราะพร้อมกันๆแบบไม่มีเหตุผล จากนั้นก็ยิงกันตายเกลื่อน... ยินดีเลยครับพี่ตูน (ไม่ติดวุ้ย!!!) วินาทีนั้นผมก็รู้แล้วล่ะว่า"ใช่"ต้อง"ใช่แน่ๆ" นายเหนื่อยชั้นก็เหนื่อย ทุกวินาที (มีแต่เฮีย ) โลกทั้งใบให้เฮียคนเดียว และอีกหลายซองค์ลิสต์ของทาง อาร์เอส ประดังประเดเข้ามาประชดประชันชีวิตกลมๆของผมแบบนอนสต๊อป แล้วเราก็มาอยู่กันที่เบตง...จนได้ จากเบตง เข้าตัวเมืองยะลา มาปัตตานี มีเรื่องราวประทับใจก็เยอะดราม่าก็แยะ ผมพยายามจะวางระบบระเบียบในส่วนของงาน สื่อและการถ่ายทอดสดให้ลงตัวที่สุด จากนั้นจะขอแว้บไปไต้หวันสักนิด(ก็มันซื้อตั๋ว จองโรงแรมไปแล้ว) แล้วจะรีบกลับมาช่วยทุกคนอีกทีช่วงจังหวัดชุมพร ปรากฏว่าอยู่ๆไปแล้วติด...ไปไม่ลง ภาพที่ได้เห็นจาก "ก้าว" นั้น เป็นภาพที่อาจเห็นได้เพียงครั้งเดียวในชีวิต เป็นประสบการณ์ที่ใกล้เคียงกับคำว่ามหัศจรรย์ เป็นหลักฐานถึงการมีอยู่ของ จิตใจอันดีงามของเพื่อนมนุษย์ ความดีมีอยู่ในตัวทุกคน แค่รอใครซักคนที่จะหล่อหลอมใจทุกๆคน ให้กลายเป็นหนึ่งเดียวกัน.... คนๆนั้นต้องมีความเสียสละอย่างสูง รวมถึงมีความรักให้กับทุกคนอย่างไม่จำกัด แล้วก็บ้ามากๆหน่อย จึงจะทำอะไรอย่างนั้นลงไปได้ การวิ่ง 2,191 กม. เป็นแค่ส่วนหนึ่งของทั้งหมดเท่านั้น การเปลี่ยนแปลงทีละน้อยต่างหาก ที่เป็นภาพใหญ่อย่างที่ทุกคนใฝ่ฝัน... ผมมองว่า "ก้าว" คือภาพฝัน...ที่อาจเกิดขี้นจริงได้  ถ้าทุกคนร่วมแรงร่วมใจ และโฟกัสกับมันให้มากพอ ทุกคนที่ว่า...ก็น่าจะหมายถึงผมด้วย ผมขึ้นมา กทม. 1-2 ครั้งเพื่อมาสะสางงานออฟฟิศ และธุระส่วนตัว แต่ "ใจ" กลับไปอยู่กับกองก้าวหมดเลย "คิดถึง"...และไม่อยากทิ้งเพื่อน ก็เลยตั้งใจจะอยู่กับกอง"ก้าว"ไปยาวๆ จนกว่าจะถึงแม่สาย และช่วยเฮียหาตัง 700 ล้าน ไปช่วย 11 รพ. ตามอย่างที่ตั้งใจ ไต้หวันก็.....รอไปก่อน ซึ่งดูเหมือนเฮียจะรู้อยู่แล้วว่ายังไงผมก็ต้องแคนเซิลทริปนี้ และต้องติดอยู่กับเค้าไปอีกยาวๆ เฮียก็เลยซื้อของโน่นนี่มาให้ผมเต็มไปหมด ประหนึ่งซื้อของเล่นปลอบใจให้เด็กหลังโดนฉีดยา... นี่ก็อยู่จนติดไปแล้วเนี่ย... ติดตื่นเช้า...ติดระแวงโน่นนี่นั่น กลัวไม่เสร็จ กลัวไม่ดี ติดเพื่อน ติดความประทับใจที่แสนสวยงาม ติดความภาพสุขที่เฮียเอาไปมอบให้ ทุกเส้นทางที่ก้าวผ่าน เมื่อคืนก็คิด...ว่าถ้าเราไปถึงแม่สาย โครงการจบลงแบบสวยๆ  คงใจหายน่าดู... เพราะ"หัวใจ"มอบให้กับความสุขและรอยยิ้มไปหมดแล้ว ถ้าหมดวัน...ความสุขดั่งความฝันนั้น จะยังอยู่กับเราต่อไปหรือไม่? ไม่มีใครรู้... และอาจจะยังไม่ถึงเวลาที่จะรู้ สิ่งที่ต้องทำก็คือ วันนี้...ตอนนี้& เอาให้รอด ไปให้ถึงก่อน ยังมีทางคดเคี้ยวอีกพันกว่าโลที่ต้องก้าวผ่าน ยังต้องลำบากอีกเยอะ... อยู่เป็นเพื่อนกันไปก่อนนะทุกๆคน จนกว่าจะถึงวันนั้น... #ก้าวคนละก้าว

 

ขอบคุณข้อความดีๆ จาก Chaichan Baimongkol