นศ.สาวพิการ แจงดราม่าหาที่ฝึกงาน ไม่ได้เรียกร้อง แค่อยากขอโอกาส

เป็นอีกประเด็นที่ได้รับความสนใจอย่างมาก จากกรณีนักศึกษาสาวผู้พิการรายหนึ่งออกมาโพสต์เล่าประสบการณ์การส่งหนังสือขอฝึกงานกับโรงแรมชื่อดัง แต่ถูกปฏิเสธ โดยอ้างว่าสถานที่ทำงานไม่สะดวกต่อการฝึกงานของผู้พิการ ทำให้เจ้าตัวต้องรอคำตอบจนเก้อ ทั้งที่กำหนดฝึกงานอยู่ระหว่างวันที่ 12 มกราคม – 10 พฤษภาคม 2569 เป็นระยะเวลา 4 เดือน หากไม่สามารถหาที่ฝึกงานได้ทัน อาจส่งผลให้เรียนไม่จบตามหลักสูตร

 

 

ต่อมา น.ส.บีม นักศึกษาคนดังกล่าว ได้โพสต์ผ่านเฟซบุ๊ก "Beam Pattarada" ชี้แจงถึงกระแสที่เกิดขึ้น โดยขอบคุณทุกกำลังใจและทุกโอกาสที่มีผู้ติดต่อเข้ามาเสนอที่ฝึกงานจำนวนมาก พร้อมระบุว่า

สวัสดีค่ะ บีมต้องขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามบีมจากโพสต์หาที่ฝึกงานที่บีมลงไปในกลุ่มเมื่อวานนะคะ มีหลายๆคนที่ติดต่อกันเข้ามาเยอะมากๆเลยค่ะ  บีมขอดูหลายๆอย่างทั้งในเรื่องสถานที่ฝึก สิ่งสำคัญที่บีมมองหาคือการเดินทาง หากเป็นเส้นทางในกรุงเทพบีมจะชอบนั่งรถไฟฟ้าค่ะ เพราะสะดวกรวดเร็ว ในต่างจังหวัดบีมก็สนใจนะคะ เช่นภูเก็ต กระบี่ สุราษฎร์ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งนะคะที่เข้ามาให้กำลังใจ บีมอ่านทุกๆคอมเม้นท์เลยค่ะ 

และสุดท้ายนี้บางคนถามว่าทำไมไม่ให้คณะ มหาวิทยาลัยหาให้ คณะไม่ช่วยหาหรอ? บีมอยากจะบอกว่าไม่ว่าอาจารย์หรือแม้แต่เพื่อนๆ ทุกคนสอบถาม คุยกับบีมอยู่ตลอดค่ะ และบีมก็อยากจะลองลงมือทำด้วยตัวเองก่อน ลองค้นคว้า หาโอกาสให้ตัวเองดูว่าเราจะทำได้มั้ย ถ้ามันไม่ได้จริงๆ อาจารย์พร้อมที่จะเข้ามาช่วยเหลือบีมอยู่เสมอค่ะ
ขอบคุณค่ะ

 

นอกจากนี้ บีมยังชี้แจงต่อว่า โพสต์นี้บีมขออนุญาตชี้แจงเรื่องต่างๆนะคะ
เรื่องที่ 1 มีหลายคนถามมาว่าทำไมคณะ ไม่ช่วยเหลือเรื่องที่ฝึกงาน ….อาจารย์ทุกๆคน และคณะ คอยดูแลนักศึกษาอยู่ตลอด ให้คำปรึกษา มีการพาวิทยากรด้านงานโรงแรมมาบรรยาย ฝึกสอนเรียนรู้อยู่ตลอดค่ะ ในขั้นตอนแรก อาจารย์จะสอนให้นักศึกษาฝึกทำเรซูเม่ เขียนอีเมล เพื่อส่งไปยังสถานที่ประกอบการ และ ฝึกในการสัมภาษณ์งาน ให้นักศึกษาได้เรียนรู้วิธีการเหล่านี้ นั่นจึงถือว่าเป็นการให้นักศึกษาได้ลองลงมือทำเอง ค้นคว้าโอกาส บีมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีและน่าภูมิใจมากๆนะคะถ้าแต่ละคนทำมันสำเร็จ เช่นบีมค่ะ บีมก็ได้เรียนรู้การหางานเอง การส่งเรซูเม่ หรือแม้กระทั่งไปสัมภาษณ์โรงแรมที่เราสนใจ บีมภูมิใจในตัวเองว่าเราสามารถติดต่อสื่อสารเองได้โดยที่เราหามันด้วยตัวเอง ดังนั้นแล้วคณะไม่ได้ผิด หรือ ไม่ได้ไม่เข้ามาช่วยเหลือ แต่คณะคอยดูและติดตามอยู่ตลอดค่ะ

เรื่องที่ 2 มีบางความคิดเห็นบอกว่ามีคนเข้ามาเสนองานให้แล้วยังจะเลือกอยู่อีก บีมขอบคุณมากจริงๆค่ะ ที่มีหลายคนเข้ามาช่วยเหลือ แต่บีมบอกกลับไปว่าบีมขอคิด ขอไตร่ตรองทั้งงานและสถานที่ฝึกงานก่อนได้ไหม เช่น เขตกรุงเทพ เวลาบีมส่งเรซูเม่ บีมจะดูว่ามีแผนกที่บีมสนใจมั้ย การเดินทางเป็นยังไง ถ้าใกล้รถไฟฟ้าบีมขอไม่เกิน 1 กิโล และบีมจะเปิดจีพีเอสดูพื้นที่เลยค่ะว่าระหว่างทางไปนั้นฟุตบาทโอเคมั้ย มีเสาไฟคั่นกลางเกะกะรึเปล่า บางคนอาจจะไม่คิดถึงตรงนี้ แต่บีมเป็นผู้พิการที่ใช้วีลแชร์ บีมดูหมดไม่ว่าจะฟุตบาท ขนาดบางสถานีรถไฟฟ้ายังมีลิฟต์เพียงแค่ฝั่งเดียวเลยค่ะ บีมเลยอยากให้ทุกคนเข้าใจในส่วนนี้
เรื่องสุดท้าย บีมขอบคุณทุกๆกำลังใจ ทุกๆคอมเม้นท์ บริษัททัวร์ต่างๆ โรงแรม ร้านอาหาร และอื่นๆงานอื่นๆที่ติดต่อกันเข้ามา บีมดีใจและไม่คิดว่าจะมีคนให้ความสนใจขนาดนี้ ขอบคุณที่ยังมีองค์กร บริษัท หน่วยงาน โรงแรม ร้านอาหาร ดีๆที่พร้อมรับผู้พิการเข้าทำงานนะคะ 
และบีมขอบคุณ คณะการท่องเที่ยวและการโรงแรม คณะอาจารย์ ที่คอยส่งเสริม และเชื่อมั่นในตัวบีม ดังเช่นในรูป คณะเชื่อมั่นในตัวบีม บีมจึงกลายเป็นตัวแทนคณะในการร่วมโครงการของมหาวิทยาลัย 
ขอขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามานะคะ และ สิ่งสำคัญคือ คณะที่บีมเรียนไม่ได้มีส่วนผิดอะไรเลยค่ะ คณะทำให้บีมได้กล้า ได้ก้าวไปข้างหน้า ไม่กลัวการสัมภาษณ์ด้วยซ้ำ บีมสามารถก้าวผ่านอุปสรรคได้เพราะได้เรียนที่นี่ ที่คณะนี้ และคณะยังได้สนับสนุนบีมกับการประกวด Miss Wheelchair Thailand 2025 ที่ผ่านมาอีกด้วย 
บีมขอชี้แจงเรื่องทั้งหมดไว้ในโพสต์นี้นะคะ
ขอบคุณค่ะ 

อย่างไรก็ตาม ล่าสุดบีมได้ออกมาโพสต์เพิ่มเติม หลังเผชิญความคิดเห็นรุนแรงในโลกออนไลน์ว่า บางความคิดเห็นมันก็แรงเกินจนอาจจะรับไม่ไหว กลับกลายเป็นว่า บางคนบอกทำไมไม่เลือกเรียนสาขาง่ายๆ ไม่เรียนนั่น เรียนนี่ ลงโพสต์แบบนั้นเพื่ออะไร พอไม่ได้ที่ฝึกงานก็มาลงว่าเค้า? ทุกคนอ่านสิ่งที่บีมพิมพ์ออกมาแล้วเข้าใจแบบนั้นหรอคะ 
บีมไม่ได้จะออกมาเรียกร้องอะไร ไม่ได้มีสิทธิ์มากมาย บีมก็เหมือนเพื่อนๆคนอื่นที่ตั้งใจยื่นเรซูเม่ หาที่ฝึกงาน ในขณะที่เพื่อนๆได้ที่ฝึกงานกันหมดแล้ว มีบีมที่ยังไม่ได้ บางคนถามปีใหม่นี้ไม่กลับบ้านที่ใต้หรอ บีมไม่สามารถกลับบ้านอย่างมีความสุขได้เพราะมันยังมีเรื่องค้างคาใจเราอีกเยอะค่ะ  
บีมเห็นทุกๆความคิดเห็น เห็นสิ่งที่สื่อนำไปพาดหัวข่าวกลับกลายเป็นเหมือนบีมเรียกร้อง บางทีมันก็รู้สึกท้อกับสิ่งที่เห็นหรือได้ยินมาเหมือนกันค่ะ

ขอบคุณ Beam Pattarada