สะเทือนหัวใจคนเป็นลูก เปิดคำพูดสุดท้ายของ “พ่อเป็ด เชิญยิ้ม” ที่เอ่ยจากปากก่อนสิ้นลม เพราะโควิด19!

ก่อนอื่นต้องขอเเเสดงความเสียใจกับ ตลกอาวุโสอย่าง “เป็ด เชิญยิ้ม” หรือ “ดร.ธัญญา โพธิ์วิจิตร” ที่พบการสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิต วันที่ 29 มิถุนายน 2564 เมื่อ “คุณแม่วิจิตร โพธิ์วิจิตร” เสียชีวิตด้วยโรคโควิด-19 ในขณะที่อายุ 89 ปี ในขณะที่คุณพ่อบังเกิดเกล้าวัย 94 ปี ก็ติดโควิด-19 ด้วยเช่นกัน

 

 

 

เเละล่าสุด “สามีชมพู่ ก่อนบ่าย” นั้นก็ได้ประกาศแจ้งข่าวร้าย สุดบีบหัวใจ คุณตา วัย 94 ปี “พ่อเป็ด เชิญยิ้ม” เสียชีวิตแล้วจากโควิด 19 โดยงานนี้ หนุ่มบอย วัชรพงศ์ ดีกรีหลานชาย เป็ด เชิญยิ้ม ก็ได้โพสต์แจ้งข่าวร้ายว่า "นอนไม่หลับทั้งคืน...จนได้รับแจ้งเมื่อตอน 05.42 ว่า ตา จากไปอย่างสงบ นี่สินะที่เค้าเรียกกันว่าคู่แท้ อยู่ด้วยกันมาแทบจะเป็นส่วนนึงของกันและกัน ถึงแม้ว่าทั้งคู่แทบจะไม่ได้พูดจากันเลย มีทะเลาะมีงอนกันบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ไม่เคยแยกจากกัน จนกระทั่งถึงวันสุดท้าย ตาก็ได้ตามไปอยู่ด้วยกันกับยายอย่างสงบ รักและคิดเสมอ ตากับยาย จะคงอยู่ในความทรงจำของลูกตลอดไปครับ"

 

อีกทั้งงานนี้ ก็ต้องบอกว่าสะเทือนหัวใจคนเป็นลูก เมื่อ เป็ด เชิญยิ้ม ได้เผยพูดสุดท้ายของคุณพ่อ ที่เอ่ยจากปากก่อนสิ้นลม เพราะโควิด19 โดย เป็ด เชิญยิ้ม ได้โพสต์ระบุข้อความก่อนพ่อเสียชีวิตเพียงไม่กี่ชั่วโมงว่า "ลูกทุกคนเติบโตมาด้วยรอยเท้าของพ่อ ผมจำได้ว่าตอนผมเด็กๆขาพ่อทั้งสองข้างปั่นสามล้อให้ผมกับพี่ชายนั่งเล่นไปในตลาด มันเป็นความสุขของผมกับพี่ชาย หลังจากนั้นไม่นานพ่อไปเปลี่ยนเป็นรถตุ๊กๆ และพัฒนามาเป็นดัสสัน และเปลี่ยนมาเป็นรถเบนซ์เพื่อวิ่งรับผู้โดยสารจากตรังไปนครศรีธรรมราช พ่อทำงานหนักมากเพื่อเลี้ยงลูกทั้งหมด6 คน สามสิบกว่าปีที่พ่อนั่งอยู่หลังพวงมาลัย ผมไม่เคยว่าพ่อบ่นว่าเหนื่อย พ่อกับมาได้เห็นแต่รอยยิ้มของพ่อและหัวเราะให้แม่กับลูกๆทุกคนมีความสุข ครอบครัวเราฐานะค่อนข้างยากจน แม่ก็คอยจัดอาหารรอพ่อกลับแล้วกินข้าวกันอย่างมีความสุข พ่อเป็นพ่อที่ดีที่สุดในสายตาของลูกทุกคน เมื่อวันที่18 มิถุนายนทราบข่าวพ่อกับแม่ติดเชื้อโควิดอยู่โรงพยาบาลก็คนเฟสไทม์กันเห็นรอยยิ้มของพ่อกับแม่ ได้คุยกับลูกกำลังใจจากลูกทุกคน ส่งถึงพ่อกับแม่เห็นรอยยิ้มของพ่อกับแม่ผมได้พูดกับพ่อพูดกับแม่ว่า สู้นะกักตัวแค่14 วันแม่บอกว่าสู้พ่อก็ยิ้มและหัวเราะอยู่ข้างๆ จนมาถึงวันที่29 มิถุนายนแม่ก็จากไปเพราะสู้กับมันไม่ไหวโดยที่ลูกทุกคนไม่มีใครที่จะส่งข่าวให้พ่อรู้ ทุกครั้งพ่อจะถามว่าแม่ไปไหนลูกๆก็บอกว่าแม่หายแล้วเหลือแต่พ่อนะ พ่อต้องอดทนนะ พ่อต้องสู้นะ"

 

 

"ก่อนหน้านี้ประมาณวันที่ 5 กค. หมอต้องพ่อลงไปอยู่ในห้องไอซียูพ่อเริ่มเครียดหนักขึ้นเรื่อยๆ หมอต้องการให้นอนคว่ำเพื่อให้อ๊อกซิเจนสูงขึ้นเค้าก็ไม่ยอมทำจนลูกทุกคนเครียด ลูกหลานทุกคนโทรให้กำลังใจก็เริ่มไม่ฟัง และได้พ่อกับคนที่ดูแลพ่อที่เอามารักษาโควิดด้วย คำพูดของพ่อทำให้น้ำตาไหลพ่อพูดว่าจำปาโทรให้ย่ามารับปู่ด้วยนะ  หลังจากนั้นไม่รับอะไรทั้งสิ้นอ๊อกซิเจนต่ำลงมาเรื่อย เพิ่งผ่านวันเกิดเค้ามาเมื่อวันที่ 26 มิถุนายนครบ94 ปี แม่ครบ89 ปีเมื่อเดือนพค.และปีนี้เป็นปีที่ครบรอบแต่งงานมา 70ปี โดยที่ไม่เคยจากกัน ผมอยากให้พ่อสู้ ผมอยากให้มีปาฏิหารย์ พ่อสู้นะพ่อลูกหลานทุกคนรอพ่อ ลูกหลานทุกคนรักพ่อ สู้นะพ่อนะ"