หนีกรรมให้ตายก็ไม่พ้น!! ทางสว่าง "จุฑามาศ-ลูกสาว" ถ้าผิดจงยอมติดคุกชดใช้กรรม ... ดีกว่าดิ้นรนหนีความผิดให้ "กรรมเกาะกิน" ไปตลอดชีวิต!!

หลังจากที่ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบกลางพิพากษาจำคุกนางจุฑามาศ ศิริวรรณ อดีตผู้ว่าการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย เป็นเวลา ๕๐ ปี และจำคุกนางสาวจิตติโสภา ศิริวรรณ บุตรสาว ๔๔ ปี ฐานความผิดในคดีรับสินบนข้ามชาติจากนักธุรกิจสหรัฐฯ แลกกับการจัดเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติ กรุงเทพฯ ช่วงปี ๒๕๔๖ มูลค่ากว่าหกสิบล้านบาทนั้น
แม้ในเวลาต่อมา ทนายความจะยื่นคำร้องพร้อมด้วยหลักทรัพย์คนละหนึ่งล้านบาทเพื่อขอประกันตัวชั่วคราว แต่ศาลอุทธรณ์ก็ไม่อนุญาตเพราะเห็นว่าเป็นคดีร้ายแรงและจำเลยอาจจะหลบหนี
ตามข่าวเห็นว่า จำเลยยังจะขอสู้คดีต่อ ซึ่งทนายความก็เตรียมที่จะหาเหตุผลและหลักฐานมายื่นเพื่อขอให้ศาลพิจารณาอีกครั้ง

 

จุฑามาศ ศิริวรรณ

คำถามก็คือว่า ครั้งต่อไปถ้าผลยังเป็นเหมือนเดิม นางจุฑามาศและลูกสาวจะเอาอย่างไรต่อไป?
จะสู้ต่อในชั้นศาลฎีกา? หรือจะยอมรับชะตากรรม...ชดใช้ความผิดที่ได้ก่อไว้?
หากจะสู้ต่อก็เป็นสิทธิ์ที่เธอสามารถทำได้ และนั่นก็เป็นหน้าที่ของกระบวนการยุติธรรมที่จะเป็นผู้ชี้ขาด ... แต่มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อเธอเองก็ “รู้ทั้งรู้” ว่าได้ทำอะไรลงไป
ต่อให้เธอ “หลุดคดี” หรือ “หนีความผิด” ไปได้ ... คิดหรือว่าจะหนี “กรรม” พ้น!!
เพราะ “กฎแห่งกรรม” คือเครือข่ายขนาดใหญ่ที่มีระบบจัดการ “กรรมของมนุษย์” ไม่ให้สูญเปล่า ไม่ให้ใครเล็ดลอดไปได้  ใครทำอะไรไว้...จะช้าจะเร็วก็ต้องได้รับผลตอบแทน (หรือตอบสนอง) อย่างยุติธรรม
อย่างน้อยๆ ความผิดของเธอก็จะเป็น “หนี้บาป” ที่เกาะกินจิตใจเธอไปตลอดชีวิต
ตรงกันข้าม ... ถ้าเธอสำนึกผิด ยอมติดคุกเพื่อชดใช้กรรม นั่นต่างหากจะเป็นจุดเริ่มต้นของ “การพ้นกรรม”!!
“คุก” อาจจะขังเธอจนหมดอิสระทางร่างกาย  แต่ถ้าเธอรู้จัก “ปล่อยวาง” คุกก็ไม่อาจจองจำจิตใจเธอได้ ... และเธอก็มีสิทธิ์จะเป็น “อิสรชน” ได้อย่างเต็มที่
“คุก” อาจจะทำให้ชีวิตของเธอหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง  แต่วันเวลาที่เหลืออยู่ในนั้นก็ยังมีมากพอที่จะให้เธอเรียนรู้ว่า “ชีวิตใหม่สามารถเริ่มต้นได้เสมอ”

 

พระพุทธเจ้าเคยตรัสไว้ใน “ธรรมบท” ว่า
“ชีวิตที่มองไม่เห็นธรรม...แม้จะยืนยาวเป็นร้อยปีก็ไม่มีค่าเท่ากับชีวิตวันเดียวที่มองเห็นธรรม”!!
นี่คือแง่คิดแบบพุทธที่สอนให้รู้ว่า คุณค่าของชีวิตไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า “เราเป็นใคร” แต่อยู่ที่ว่า “เราทำอะไร”
คุณค่าของชีวิตเป็นสิ่งที่กระบวนการยุติธรรมใดๆ ก็ให้นางจุฑามาศกับลูกสาวไม่ได้ ... พวกเธอต้องหาเอง
และวันใดที่หาพบ วันนั้นต่อให้ยังติดคุกติดตะราง...ก็จะไม่เหลือ “หนี้บาป” ติดค้างอยู่ในใจพวกเธออีกต่อไป!!

---------------------------------------------------------------