ปาฏิหาริย์ "หลวงปู่หล้า" !!! ขนาดจอมโจรมากวิชา "เสือขาว"เรืองอาคมผู้มีชื่อเสียง ยังต้องก้มกราบขอฝากตัวเป็นศิษย์ !!!

เสือขาว หรือจำเนียร ศรีม่วง เป็นน้องเขยของเสือแกะ มีชุมโจรอยู่ที่ตำบลไผ่หลิว อำเภอบ้านหมอ จังหวัดสระบุรี มีชีวิจอยู่กับการเสี่ยงภัยจนกลายเป็นเสือขาวชื่อสะท้านแผ่นดินผู้สร้างประวัติศาสตร์สะท้านขวัญไปทั่ว

เสือขาวเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการสักน้ำมันงาพรหมจารีย์จากหลวงพ่อโป้ วัดนิรนาม พร้อมทั้งได้ร่ำเรียนวิชาคงกระพันชาตรี กำบังตัวชั่วลมหายใจจนช่ำชองเจนจบ ทั้งมีความตั้งจิตมั่นไม่หวั่นไหวพร้อมทั้งมีสติปัญญาแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้ทันท่วงที จึงเกิดความเข้มขลัง หลุดรอดจากการปราบปรามอย่างหนักหน่วงจากเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกครั้ง จนกระทั่งทีเสียงเล่าลือกันว่า เสือขาวหายตัวได้

เสือขาวเป็นหนึ่งในหัวหน้าจอมโจร ๑๗ คน ปิดตลาดท่าเรือ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เพื่อปล้นในเวลากลางวันแสก ๆ แบบปิดประตูตีแมว ถ้าสมัยนี้คงไม่โจรที่ไหนกล้าทำ เสือขาวเป็นโจรที่มีค่าตัวในการจับสูงที่สุดในสมัยนั้น ถึง ๒๐,๐๐๐ บาท (เมื่อปี ๒๕๓๗)

วันหนึ่งเสือสนิทลูกน้องเสือขาวจะเข้าปล้นบ้านนายโสภา ผาสี ซึ่งมีฐานะดีกว่าใครในหมู่บ้านวังโพรงเข้ และเป็นธรรมเนียมของโจรสมัยเก่า จะเข้าปล้นบ้านใครจะต้องปักป้ายบอกก่อน เมื่อเห็นป้ายประกาศปล้นชาวบ้านต่างพากันตกใจอกสั่นขวัญหาย โดยเฉพาะรายโสภาผู้ที่จะถูกปล้น จะหนีก็ตาย สู้ก็ตายต้องยอมอย่างเดียวจึงพอจะมีทางรอด

นายโสภาจึงเตรียมเงินส่วนหนึ่งไว้ให้โจร ส่วนหนึ่งก็ขุดฝังดินไว้ ขณะที่รอเวลาโจรจะเข้าปล้น ด้วยความหวาดกลัว นายโสภาจึงมานิมนต์หลวงปู่หล้า เขมปัตโต วัดบรรพตคีรี ให้ไปอยู่ที่บ้านเป็นเพื่อน หลวงปู่ก็ไปตามคำนิมนต์พอพลบค่ำหลวงปู่ก็ให้นายโสภาก่อไฟและพูดว่าเดี๋ยวโจรมันมองไม่เห็นพระ กลัวมันยิงผิดตัว หลวงปู่พูดอย่างอารมณ์ดี ประมาณหนึ่งทุ่มเศษ ๆ เสือสนิทพร้อมสมุนโจรอีก ๗ คน ก็เข้าปล้นบ้านนายโสภา 

เมื่อมาเห็นพระ เสือสนิทไม่พอใจ จึงตะคอกใส่นายโสภา “มึงเอาพระมาทำไม” พร้อมกับยกปืนขึ้นเหนี่ยวไกใส่นายโสภาทันทีแต่ปรากฏว่าปืนไม่ดัง ด้วยความตกใจ นายโสภาจึงกระโดดหลบอยู่ข้างหลังหลวงปู่ ปืนสามสี่กระบอกจากมือโจร จึงถูกยกขึ้นเล็งเป้าหมายไปยังหลวงปู่กับนายโสภาพร้อม ๆ กัน นายโสภาเล่าว่าพวกโจรยกปืนค้างอยู่ประมาณหนึ่งอึดใจ หลวงปู่ก็พูดว่า “ไป ๆ ให้ไกล ๆ”พอหลวงปู่พูดอย่างนั้นพวกโจรทั้งแปดคนก็เดินถือปืนกลับ ออกจากหมู่บ้านไปโดยไม่พูดจาอะไรเลย นายโสภาจึงรอดจากการถูกปล้นเพราะบารมีหลวงปู่ 

อีกสี่วันต่อมา เวลาประมาณบ่ายสี่โมงเย็น ขณะที่ชาวบ้านออกมาช่วยกันเลื่อยไม้ ที่วัดเพื่อสร้างกุฏิ หลวงปู่นั่งอยู่บนขอนไม้ใต้ร่มมะขามดูชาวบ้านเลื่อยไม้ ก็มีชายวัยฉกรรจ์สองคนขี่ม้าเข้ามาในวัดและหยุดผูกม้าไว้ที่ต้นก้ามปูห่างจากต้นมะขามที่หลวงปู่นั่งอยู่ประมาณสิบกว่าวา เมื่อผูกม้าแล้วชายสองคนนั้นก็เดินเข้ามาหาหลวงปู่ คนที่เดินตามหลังชาวบ้านจำได้ดีคือเสือสนิท ส่วนคนที่เดินนำหน้าไม่มีใครรู้จัก พอมาถึงหน้าหลวงปู่ คนที่เดินนำหน้าก็ดึงปืนออกจากเอว ยิงใส่หลวงปู่ทันที “แชะ” เมื่อปืนเขาไม่ดังแทนที่เขาจะไม่พอใจ เขากลับยิ้มอย่างมีความสุข เอาปืนเก็บที่เอวด้านหลัง นั่งลงกราบสามครั้งแล้วเดินเข่าเข้ามากอดขาสนทนากับหลวงปู่ “ผมเสือขาวเดินทางมาจากหนองโดน” (หนองโดนสระบุรี) ตั้งใจมากราบท่านอาจารย์โดยเฉพาะ แล้วเสือขาวก็ขอของขลัง หลวงปู่ให้เสือขาวเอาลูกปืนที่ลั่นไกไม่ดังเมื่อสักครู่นี้ ออกมา แล้วหลวงปู่เสกลูกปืนด้าน ลูกดังกล่าวให้เสือขาว และพูดกับเสือขาวว่า “โยมขาวขอของขลังอาตมาก็ให้แล้ว อาตมาจะขออะไรโยมขาวบ้างได้ไหม” เสือขาวตอบกลับ  “ถ้าไม่เกินวิสัยยินดีครับอาจารย์” หลวงปู่จึงขอว่า “อย่าเบียดเบียนชีวิตคน เรื่องสินทรัพย์อาตมาไม่ขอ เพราะมันเป็นอาชีพของโยม” เสือขาวตอบ “ได้ครับอาจารย์ เพราะเป็นสิ่งที่ผมพยายามหลีกเลี่ยงมาโดยตลอด ไม่สุด วิสัยจริง ๆ ผมจะทำตามที่ท่านอาจารย์ขอ” 

เสือขาวสนทนากับหลวงปู่ประมาณครึ่งชั่วโมง ก่อนไปเสือขาวให้หลวงปู่เสกลูกปืนให้อีกหลายลูก และให้เงินทายกไว้สร้างวัดหนึ่งถุง (ดูเหมือนเสือขาวจะรู้เรื่องบาปบุญคุณโทษ เพราะแทนที่เสือขาวจะถวายเงินกับหลวงปู่ ก็กลับเอาเงินนั้นให้ทายกแทน เพราะเป็นเงินที่ไม่ควรแก่การถวายพระ)ชาวบ้านบอกว่าเสือขาวเป็นคนมือไม้อ่อนยิ้มแย้มแจ่มใส ก่อนไปเดินทักทายชาวบ้านยังกับพวกนักการเมืองออกหาเสียง 

(เสือขาว หรือ จำเนียร ศรีม่วง)

เมื่อครั้งหลวงปู่หล้าละสังขาร ในตอนนั้นเวลาใกล้จะสองทุ่มแล้ว ก็มีผู้หญิงขี่ม้าเข้ามาหานายร้อยสำราญกับปลัดแสวง ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าเสือขาวขออนุญาตเข้ามาคารวะศพหลวงพ่อ ปลัดแสวงกับนายร้อยสำราญมองหน้ากันแล้วก็บอกผู้หญิงคนนั้นให้เสือขาวเข้ามาได้ ผู้หญิงคนนั้นหายไปพักหนึ่งก็กลับเข้ามา พร้อมเสือขาวและสมุนอีกเกือบสิบคน พอมาถึงพากันคุกเข่ากราบศพหลวงพ่อที่ไปกำลังลุกไหม้อยู่พอกราบศพหลวงพ่อแล้วเสือขาวก็มาไหว้หลวงพี่หอม แล้วก็ไปไหว้ปลัดแสวง กับนายร้อยสำราญ 

แล้วขุนโจรกับเจ้าหน้าที่ทั้งสองก็จับมือกัน เสือขาวพูดว่า “ขอบคุณท่านทั้งสองที่ให้ผมได้มาคารวะพระอาจารย์ วันนี้เราเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน วันต่อไปท่านเจอผมขอท่านทั้งสองจงปฏิบัติตามหน้าที่ของท่านเถิด อย่าได้คิดว่าเป็นศิษย์ร่วมอาจารย์เลย” แล้วเสือขาวพร้อมสมุนก็ขึ้นม้า ลาจากไปกับความมืดทุกคนรู้สึกชอบน้ำใจเสือขาว ที่มีสัมมาคารวะให้ความเคารพยำเกรงต่อเจ้าหน้าที่บ้านเมือง ไม่เข้ามาโดยพลการ ทั้งที่มีกำลังเหนือกว่า

ในเวลานั้นเมื่อสองสามปีที่ผ่านมาก่อนหลวงปู่หล้าจะละสังขาร มีข่าวว่าเสือขาวถูกเจ้าหน้าที่ยิงตายที่อะโยธะยา จึงไม่เป็นความจริง ตอนนั้น หลวงปู่ยังอยู่มีคนมาบอกว่าเสือขาวตายแล้ว หลวงพ่อได้แต่หัวเราะ หึ ๆ แสดงว่าหลวงพ่อรู้แล้วว่าเสือขาวยังไม่ตายตามข่าวที่เขามาบอก แต่ตอนนั้นไม่มีใครเข้าใจที่หลวงพ่อหัวเราะ

อ้างอิงข้อมูลจาก - www.fungdham.com , coke199.blogspot.com