พญานาคจำแลงเป็นเรือ พาหลวงปู่ชอบข้ามลำโขงโปรดสัตว์ผู้ยากให้พ้นจากความหลงโมหะ อวิชชา ในนิมิต

พญานาคจำแลงเป็นเรือ พาหลวงปู่ชอบข้ามลำโขง

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม ท่านเป็น ศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตเถระ เป็น ศิษย์อาวุโสรุ่นเดียวกันกับหลวงปู่หลุย ถ้ำผาบิ้ง, หลวงปู่ซามา, หลวงปู่ เทสก์ เทสรังสี,หลวงปู่ฝั้น อาจาโร เป็นต้น ในหนังสืออัตตโนประวัติของ หลวงปู่ชอบนั้น หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี ได้เขียนคำนำไว้ตอนหนึ่งมีใจ ความว่า พระอาจารย์ชอบ ฐานสโม มี อะไรๆ พิเศษในตัวท่าน เป็นที่รู้กัน อยู่ในหมู่พวก ท่านมักรู้ว่าใครคิด อะไร เมื่อท่านทักเข้าผู้นั้นก็อายท่าน พระเณรที่ชอบคิดนึกอะไรๆ พิเรนทร์หรือวิตถารพอเห็นพระอาจารย์ชอบก็กลัวไม่กล้าสู้หน้า กลัว ท่านจะทักเอาว่ากำลังคิดอะไร และอีกเรื่องหนึ่งนั้น พระ อาจารย์ชอบมีปุพวาสนาบารมีทาง ติดต่อกับผีสางเทวดา แม้แต่พระอาจารย์มั่น ภูริทัตเถระ ผู้เป็นพระอาจารย์ใหญ่ ในบางครั้งเมื่อมีเรื่อง สำคัญต้องติดต่อกับเทพเจ้าชั้นสูง ก็ยังต้องบอกพระอาจารย์ชอบให้ช่วยติดต่อให้
อันนี้เป็นวาสนาบารมีแต่ปางก่อนที่สร้างสมมาไม่เหมือนกัน แต่ละบุคคลย่อมจะมีความเก่งไป คนละอย่าง เหตุผลที่หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี กล่าวนี้ทำให้ผู้เขียนนึกถึงเรื่องพระ สิวลีขึ้นมาได้ พระสิวลีเป็นพระอรหันต์ที่พระพุทธเจ้าทรงยกย่องว่า เป็นเลิศทางลาภผลหาผู้มาเสมอเหมือนมิได้ ความตอนหนึ่งพระผู้มีภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเป็น ประธาน นำพระภิกษุสงฆ์จำนวนมากจะผ่านไปยังเมืองหนึ่ง เมืองนั้น แห้งแล้งกันดารยับเยินด้วยทุกขภิกข ภัยย่ำยีอยู่ผู้คนทั้งหลาย อดอยากปาก แห้ง ล้มตายกันมากไม่มีอาหารกิน พระพุทธองค์ทรงเล็งด้วยพระญาณแล้วก็ทรงรู้แจ้งว่ามีแต่พระสิวลี อรหันตเถรเจ้าเท่านั้นจะสามารถบันดาลให้เมืองนั้นหยุดแห้งแล้ง กันดารได้ ชาวเมืองพอจะมีกำลังวังชาแสวงหาอาหารมาใส่บาตรเลี้ยงพระไม่ให้อดอยาก พระพุทธองค์จึงตรัสให้พระสิวลีเดินทางล่วงหน้าไปก่อนเป็นเวลา 2-3 เดือน ครั้นเมื่อพระสิวลีเดินทางไปถึง เมืองอันแห้งแล้งอดอยากก็เกิดอัศจรรย์ด้วยอานุภาพบุญญาบารมีของพระสิวลี บันดาลให้ฝนตกลงมา น้ำท่าอุดมสมบูรณ์เต็มแม่น้ำใหญ่ ห้วย หนอง คลอง บึง ยังเจิ่งนอง ไปทั่ว ติณชาติรุกขชาติงอกงามเขียว ชอุ่ม ชาวบ้านราษฎรทั้งหลายทำไร่ ไถนาหาปูปลาทำมาหากินกันเป็นที่ เอิกเกริก ลงหลักปักดำทำนาได้เพียง ชั่วไม่กี่วันข้าวกล้าก็งอกงามเขียว ตกรวงอวบอิ่มเป็นมหัศจรรย์เพียงชั่วเดือนเดียวข้าวในทุ่งนาก็ เหลืองอร่ามได้เก็บเกี่ยวกันแล้ว ได้ข้าวล้นยุ้งล้นฉาง มีชาวเมืองอื่นแห่กันมาซื้อข้าวไม่ขาดสาย ทำให้ชาวไร่ ชาวนามีเงินทองจับจ่ายใช้สอยกันเป็นที่เบิกบานใจ 3 เดือนต่อมาเมื่อพระพุทธเจ้า ทรงนำขบวนธรรมยาตราไปถึงเมืองนั้น ประชาชนที่ฟื้นตัวจากความอดอยากแล้วและมีความอุดมสมบูรณ์แล้ว จึงพากันใส่บาตรอย่างล้นหลาม ยังความสะดวกสบายให้แก่พระสงฆ์ ทุกรูปในกองทัพธรรม เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า แม้แต่พระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าในบางครั้ง พระพุทธองค์ก็ยังทรงยอมรับว่า มีพระอรหันตสาวกบางองค์ เช่น พระสิวลีเป็นเลิศกว่าพระพุทธองค์ในทางลาภผล

ที่นี้มากล่าวถึงหลวงปู่ชอบต่อไป ท่านระลึกชาติได้หลายชาติ บางชาติเป็นมนุษย์บางชาติเป็นสัตว์ ชาติ สุดท้ายเป็นเก้งถูกพรานยิงตายใกล้ บ้านโคกมน อำเภอวังสะพุงจังหวัด เลย ดังนั้นในชาตินี้ท่านจึงไปสร้าง กุฏิครอบจอมปลวกตรงที่อีเก้งตาย ครั้งหนึ่งสมัยหลวงปู่ชอบ บำเพ็ญเพียรอยู่วัดป่าแห่งหนึ่ง ท่านพบว่าในตอนเช้า ๆจะมีชายหนุ่มผู้หนึ่ง มาถวายจังหันเสมอ เขาจะกลับไปพร้อมญาติโยมชาวบ้าน แต่แปลกตรงที่เวลามาถวายจังหันเขาจะแยกนั่งคนเดียวอยู่ห่างๆ จากชาวบ้าน
 

หลวงปู่ชอบรู้สึกสงสัยจึงได้แอบถามชาวบ้านดูว่าชายหนุ่มผู้นั้นเป็นลูกเต้า เหล่าใคร ชาวบ้านตอบว่าไม่ใช่คนใน หมู่บ้านตำบลนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร
ต่อมาวันหนึ่ง ชายหนุ่มคนนั้นก็มาถวายจังหันอีกและแยกนั่ง ห่างๆ จากญาติโยมชาวบ้าน เมื่อพระ เณร ฉันข้าวเสร็จแล้วชาวบ้านก็กราบลาทยอยกันกลับบ้าน
ชายหนุ่มผู้นั้น ก็กลับ หลวงปู่ชอบจึงแอบสะกดรอยตามไปห่างๆ ก็ต้องพบกับความประหลาดใจ เพราะชายหนุ่มผู้นั้นได้เดินลง ไปในสระน้ำเก่าแก่ในบริเวณวัดป่านั้นเอง

เมื่อลงไปจนจมน้ำมิดหายไปแล้ว ท่านก็เฝ้าดูอยู่นานก็ไม่เห็นโผล่ขึ้นมาจึงกลับกุฏิ เช้าวันรุ่งขึ้น ชายหนุ่มผู้นั้นมา ถวายจังหันอีก เมื่อถึงตอนกราบลากลับ หลวงปู่ชอบได้เรียกไว้ถามไถ่ เอาความว่าเขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร? บ้านอยู่ไหน? เมื่อวานนี้ลงไปในสระน้ำแล้วไม่โผล่ขึ้นมาเลย เขาเป็น ผีหรือเป็นคน?

ชายหนุ่มลึกลับผู้นั้นได้สารภาพ ว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ เขาเป็นโอปปาติกะ พญานาคอยู่ในสระน้ำแห่งนั้น มี หลวงปู่มั่น ภูริทัตเถระ ความเคารพนับถือในศีลาจารวัตรของพระป่าที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัย จึงได้แปลงกายเป็นมนุษย์มาตัก บาตรทุกเช้า หลวงปู่ชอบพอใจในศรัทธาของ พญานาคมาก ได้โมทนาสาธุให้ศีล ให้พรขอให้พญานาคเจริญรุ่งเรืองในพระศาสนา เกิดชาติหน้าขอให้ได้เป็นมนุษย์ ได้บรรพชาอุปสมบทบำเพ็ญเพียร บรรลุมรรคผล นิพพาน พญานาคพอใจมากได้กราบลาไป

ตั้งแต่วันนั้นไม่ได้มาอีกเลย คงเกรงชาวบ้านจะรู้ความลับของตน แล้วมารบกวนในภายหลังก็เป็นได้ หลวงปู่ชอบกับหลวงปู่หลุย เป็นพระสหธรรมิกที่รักใคร่นับถือกันมากมักจะไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ

หลวงปู่หลุยจำพรรษาอยู่ที่วัด ป่าถ้ำผาบิ้ง จังหวัดเลย ท่านได้เล่าให้ ญาติโยมฟังว่า ที่ถ้ำผาบิ้ง อำเภอ

วังสะพุง จังหวัด เลย มีพญานาค มีช่องหรือรูทางขึ้นลงของพญานาคอยู่ในถ้ำผาบิ้ง เป็นช่องขนาดตัวคนสามารถคลานลงไปได้ วันดีคืนดีจะส่งเสียง ร้องดังสนั่นหวั่นไหวเหมือนเสียงฟ้าร้อง เคยมีคนใจคอกล้าหาญไม่กลัวตาย เอาเชือกผูกเอวคลานลงไปในรูของพญานาค รูนั้นลึกชอนไชลงไป จนทะลุออกแม่น้ำ เมื่อทดลองเอา ผลส้มกลิ้งลงไปส้มนั้นกลิ้งลงไปถึงแม่น้ำ หลวงปู่ชอบ ฐานสโม มีประสบการณ์ได้เกี่ยวข้องกับพญานาคหลายครั้งหลายครา สมัยเมื่อศิษยานุศิษย์ นิมนต์ท่านไปโปรดญาติโยมที่สหรัฐอเมริกาและแคนาดาตอนที่ญาติโยม พาท่านไปชมน้ำตกในแองการานั้น ท่านเล่าว่า พญานาคในน้ำตกแองการาแห่ง นั้นได้แปลงกายเป็นมนุษย์ขึ้นมา นมัสการท่าน!

ครั้งหนึ่งหลวงปู่ชอบเดินธุดงค์ อยู่แถวแม่น้ำเหียง จังหวัดเลย แม่น้ำนี้ไหลออกทางแม่น้ำโขง ท่านอยากจะข้ามแม่น้ำโขงไปธุดงค์ทางฝั่ง ประเทศลาว แต่ไม่มีเรือนั่งข้ามไป  ดังนั้นเมื่อกางกลดพักแรมที่ริมฝั่งแม่น้ำเหียง ในคืนนั้น ขณะนั่งเจริญภาวนา ก็เกิดนิมิตภายชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามานั่งกราบ 3 ครั้ง แล้วพูดว่าได้ทราบว่าพระคุณเจ้าจะข้ามไปแสวงวิเวกทางฝั่งลาว พวกข้าพเจ้า รู้สึกปีติยินดีเป็นอย่างยิ่ง อยากจะขอนิมนต์พระคุณเจ้าข้ามไปฝั่งโน้นโปรดสัตว์ผู้ยากให้พ้นจากความหลงโมหะ อวิชชา ในนิมิตสมาธินั้นหลวงปู่ชอบ ได้รับนิมนต์ด้วยอาการสงบหรือดุษณี คือยิ้มรับโดยไม่พูดอะไรอันเป็นอากัปกิริยาสำรวมตนของพระสงฆ์ เรียกว่ามีสมณสารูป ครั้นรุ่งเช้า หลวงปู่ชอบไปบิณฑบาตในหมู่บ้านและกลับมาฉันข้าวแล้ว ท่านก็เก็บกลดเครื่องบริขารธุดงค์ออกเดินทางเลียบมาตามริมฝั่งแม่น้ำเหียงใกล้ๆ กับแม่น้ำโขง มองออกไปในลำน้ำเหียงมีแต่ความว่างเปล่าเงียบสงบ สายลมพัดพลิ้ววู่หวิวดูวังเวงไม่เห็นวี่แววสิ่งมีชีวิตใดๆ เลย แต่แล้วในพริบตานั้นจู่ๆก็เห็นเรือน้อยลำหนึ่งพุ่งออกจากฝั่งตรงข้ามตรงเข้ามา คนเรือพายวาดหัวเรือตัดกระแสน้ำเหียงเข้ามาหาอย่างจงใจ เมื่อพายเข้ามาถึงตลิ่งแล้ว  คนพายได้ ร้องขึ้นว่า นิมนต์ลงเรือเถิดพระคุณเจ้า หลวงปู่ชอบได้ถามว่า จะไปทางไหนกันเล่าโยม ชายคนนั้นตอบว่า ข้าน้อยจะไปฝั่งลาวยินดีรับหลวงพ่อไปฝั่งโน้น หลวงปู่ชอบจึงไปลงเรือน้อยลำนั้น คนเรือมีใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสให้ความเคารพนอบน้อมอย่างน่าสังเกต เขาวาดหัวเรือออกจากตลิ่งอย่างคล่องแคล่วชำนาญ พาเรือตัดออกกลางลำน้ำเหียงเข้าสู่ลำน้ำโขงอันกว้างใหญ่ มุ่งหน้าเข้าสู่ฝั่งประเทศ ลาว เมื่อเรือเข้าถึงหาดทรายฝั่งลาวแล้ว หลวงปู่ชอบก็ประคองถุงบาตร และกลดลงจากเรือ  พอเหยียบหาดทรายได้ถนัดยืนมั่นคงดีแล้ว ก็หันกลับมาจะขอบใจให้พรเจ้าของเรือ แต่ก็ต้องประหลาดใจเรือน้อยลำนั้นหายไปเสียแล้ว ท่านมองไปทั่วลำน้ำโขงมีแต่ความเวิ้งว้างสงบเงียบ กระแสลมพัดพลิ้วเป็นระยะทำให้ รู้สึกวังเวงใจ แต่ในทันใดนั้น ก็ได้เห็นจระเข้ ตัวหนึ่งลอยฟ่องขึ้นเหนือผิวน้ำโขง หันหัวอันใหญ่โตของมันมามองหลวงปู่ชอบนัยน์ตาแป๋ว ท่านจึงกำหนดจิตเป็นสมาธิส่งกระแสพลัง จิตไปยังจระเข้ลึกลับตัวนั้นเป็นเชิงทักทายถามไถ่ พลันก็รู้ว่า จระเข้ยักษ์ใหญ่นั้นเป็นพญานาคแปลงร่างเป็นจระเข้ และเป็นผู้แปลงร่างเป็นเรือ เป็นคนพายเรือพาท่านข้ามน้ำมาส่งที่ฝั่งลาวนั่นเอง! แต่เพื่อความแน่ใจท่านจึงทดลองเดินไปบนหาดทรายกว้างที่ทอดตัวเข้าหาดลิ้วสูง พอเดินไกลมาพอสมควรแล้ว จึงได้หันไปมองอีก ก็ยังเห็นจระเข้ใหญ่ตัวนั้นลอยฟ่องเหมือนท่อนซุงมองท่านอยู่อย่างอาลัยอาวรณ์ ท่านจึงกำหนดจิตแผ่เมตตา อุทิศกุศลให้ แล้วพูดออกมาว่า เอาล่ะ เราขอบใจท่านที่ช่วยเป็นภาระให้เราข้ามมายังฝั่งนี้ได้เรียบร้อย เราจะเดินทางต่อไป ท่านอย่าเป็นห่วงเลย เมื่อหลวงปู่ชอบกล่าวจบจระเข้ลึกลับตัวนั้น

ก็แสดงอาการชูหัวขึ้นสูง 3 ครั้ง แสดงความคารวะ แล้วหมุนตัวจมวูบหายไปในลำน้ำโขงเป็นที่น่าพิศวงยิ่งนัก ครูบาอาจารย์หลายองค์ที่เป็น ศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตเถระ มีประสบการณ์ได้เห็นพญานาค เช่น หลวงปู่ตื้อ อจลธัมโม วัดป่าอรัญวิเวก บ้านข่า อำเภอศรีสงคราม จังหวัด นครพนม หลวงปู่จาม วัดวิเวกวัฒนา ราม อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร หลวงพ่อบาน วัดสันติธรรม ริมฝั่งแม่ น้ำศรีสงคราม บ้านโพนก่อท่า ตำบล นาคำ อำเภอศรีสงคราม จังหวัด นครพนม

พระอาจารย์บุญเพ็ง วัดป่าหนองแสงวนาราม อำเภอวังหว้า จังหวัดนครพนม หลวงปู่อวน วัดจัน ทิยาวาส อำเภอปลาปาก จงนครพนม หลวงปู่ทอง วัดสว่างอารมณ์ ตำบล ดอนหญ้านาง อำเภอพรเจริญ จังหวัดหนองคาย เป็นต้น หลวงปู่ชอบ ฐานสโม กล่าวให้ศิษย์ทั้งหลายฟังเป็นทำนองสรุปอย่างกว้างๆ ว่าการเห็นพญานาคนั้น แต่ละบุคคลจะเห็นไม่เหมือนกัน เสมอไป  บางคนเห็นด้วยสายตาปกติ ธรรมดาของคนเราแต่บางคนเห็น พญานาคแต่ในนิมิตสมาธิขณะนั่ง เจริญภาวนาเท่านั้น ไม่เคยเห็นด้วยตาเปล่า อันนี้ขึ้นอยู่กับปุพวาสนาบารมีที่สร้างมาต่างกัน   หลวงปู่ชอบพูดว่า เราเคยเห็นพญานาคเหมือนรูปเขียนที่ผนังโบสถ์นั่นแหละ พญานาค มีสามหงอนบ้าง มีสี่หงอนบ้าง มีเจ็ดหงอนบ้าง
พญานาคมาด้วยกันทั้งตัวผู้ตัวเมียก็เคยเห็น มีหงอนสีแดง มีแผง คอเหมือนม้า ลำตัวใหญ่ยาวเกล็ดสี ดำเป็นมันเลื่อม บางครั้งพญานาคก็มาแบบมนุษย์  ทรงเครื่องแบบกษัตริย์สง่างามมาก มีข้าราชบริพารแห่แหนมา เหมือนขบวนพระราชา เราพบมาหลายแบบ พญานาค จำแลงกายเป็นงูตัวเล็กๆ ก็มี แปลงกายเป็นตาผ้าขาวก็มีเป็นผู้หญิงก็มี เป็นชาวบ้านธรรมดาก็มี แปลงร่างเป็นเสือก็มี และมีอีกหลายอย่าง

 

ขอขอบคุณภาพและเรื่องราวจาก คุณ Kittichai Payaksiri , http://payanakara.blogspot.com                     www.webpra.com,http://www.rimkhobfabooks.com ,http://www.mahamongkol.com

nanajungbookreview.blogspot.com, http://www.online-station.net, http://www.lovesiamoldbook.com