“พระพุทธเจ้าเป็นคนไทย” หลวงปู่มั่นยืนยันไว้นานแล้ว

เรื่องมีอยู่ว่า สมัยที่ผู้เล่า (หลวงตาทองคำ จารุวัณโณ) อยู่กับท่านพระอาจารย์มั่นที่บ้านหนองผือ มีชาวกรุงเทพมหานครไปกราบนมัสการ ถวายทาน ฟังเทศน์ และได้นำกระดาษห่อธูป มีเครื่องหมายการค้ารูปตราพระพุทธเจ้า (บัดนี้รูปตรานั้นไม่ปรากฏ) ตกหล่นที่บันไดกุฏิท่านพอได้เวลา ผู้เล่าขึ้นไปทำข้อวัตรปฏิบัติท่านตามปกติพบเข้าเลยเก็บขึ้นไป

พอท่านเหลือบมาเห็นก็ถามว่า “นั่นอะไร”

“รูปพระพุทธเจ้าขอรับกระผม”

ท่านกล่าวว่า  “ดูสิ...คนเรานับถือพระพุทธเจ้าแต่เอาพระพุทธเจ้าไปขายกิน ไม่กลัวนรกนะ”

แล้วท่านก็ยื่นให้ผู้เล่าบอกว่า “ให้บรรจุเสีย”

ผู้เล่าเอามาพิจารณาอยู่เพราะไม่เข้าใจคำว่า “บรรจุ”  จับพิจารณาดูพระพักตร์เหมือนแขกอินเดีย  (ผู้เล่าอยู่กับท่านองค์เดียว... ท่านวันยังไม่ขึ้นมา)

ท่านพูดซ้ำอีกว่า “บรรจุเสีย”

“ทำอย่างไรขอรับกระผม”

“ไหนเอามาซิ”

จึงยื่นถวายท่านท่านจับไม้ขีดไฟมาทำการเผาเสียและพูดต่อว่า

“หนังสือธรรมะสวดมนต์ที่ตกหล่นขาดวิ่นใช้ไม่ได้แล้วก็ให้รีบบรรจุเสียกลัวคนไปเหยียบย่ำจะเป็นบาป”

 

ผู้เล่าเลยพูดไปว่า “พระพุทธเจ้าเป็นแขกอินเดียนะกระผม”

ท่านตอบ “หือ...คนไม่มีตาเขียนเอาพระพุทธเจ้าไปเป็นแขกหัวโตได้”

ท่านกล่าวต่อไปว่า

“อันนี้ได้พิจารณาแล้วว่าพระพุทธเจ้าเป็นคนไทยพระอนุพุทธสาวกในยุคพุทธกาลตลอดถึงยุคปัจจุบันล้วนแต่ไทยทั้งนั้น  ชนชาติอื่นแม้แต่สรณคมน์และศีล 5 เขาก็ไม่รู้จะเป็นพระพุทธเจ้าได้อย่างไรดูไกลความจริงเอามากๆ

เราได้เล่าให้เธอฟังแล้วว่าชนชาติไทยคือชาวมคธรวมรัฐต่างๆมีรัฐสักกะเป็นต้นหนีการล้างเผ่าพันธุ์มาในยุคนั้นและชนชาติพม่าคือชาวรัฐโกศลเป็นรัฐใหญ่รวมทั้งรัฐเล็กๆ จะเป็นวัชชีมัลละเจติเป็นต้นก็ทะลักหนีตายจากผู้ยิ่งใหญ่ด้วยโมหะอวิชชามาผสมผสานเป็นมอญ(มัลละ)เป็นชนชาติต่างๆในพม่าในปัจจุบันส่วนรัฐสักกะใกล้กับรัฐมคธก็รวมกันอพยพมาสุวรรณภูมิตามสายญาติที่เดินทางมาแสวงโชคล่วงหน้าก่อนแล้ว”

ผู้เล่าเลยพูดขึ้นว่า “ปัจจุบันพอจะแยกชนชาติในไทยได้ไหมขอรับกระผม”

“ไม่รู้สิ... อาจเป็นชาวเชียงใหม่ชาวเชียงตุงในพม่าก็ได้”

ขณะนั้นท่านวันขึ้นไปพอดี ... ตอนท้ายก่อนจบท่านเลยสรุปว่า

“อันนี้ (หมายถึงตัวท่าน) ได้พิจารณาแล้วทั้งรู้ทั้งเห็นโดยไม่มีข้อสงสัยใดๆทั้งสิ้น”

ผู้เล่าพูดอีกว่า “แขกอินเดียทุกวันนี้คือพวกไหนขอรับกระผม”

ท่านบอก “พวกอิสลามที่มาไล่ฆ่าเราน่ะสิ”

“ถ้าเช่นนั้นศาสน์พราหมณ์ฮินดูเจ้าแม่กาลีการลอยบาปแม่น้ำคงคาทำไมจึงยังมีอยู่รวมทั้งภาษาสันสกฤตด้วย”

“อันนั้นเป็นของเก่าเขาเห็นว่าดีบางพวกก็ยอมรับเอาไปสืบต่อๆกันมาจนปัจจุบันส่วนพวกเราพระพุทธเจ้าสอนให้ละทิ้งหมดแล้วเราหนีมาอยู่ทางนี้พระพุทธเจ้าสอนอย่างไรก็ทำตาม”

ท่านยังพูดคำแรงๆว่า

“คุณตาบอดตาจาวหรือ... เมืองเราวัดวาศาสนาพระสงฆ์สามเณรเต็มบ้านเต็มเมืองไม่เห็นหรือ (ตาบอดตาจาวเป็นคำที่ท่านจะกล่าวเฉพาะกับผู้เล่า)

แขกอินเดียเขามีเหมือนเมืองไทยไหม...ไม่มีมีแต่จะทำลายโชคดีที่อังกฤษมาปกครองเขาออกกฎหมายห้ามทำลายโบราณวัตถุโบราณสถานแต่ก็เหลือน้อยเต็มทีไม่มีร่องรอยให้เราเห็นอย่าว่าแต่พระพุทธเจ้าเลยตัวเธอเองนั่นแหละถ้าได้ไปเห็นสภาพความเป็นอยู่ของชาวอินเดียจ้างเธอก็ไม่ไปเกิด

ของเหล่านี้นั้นต้องไปตามวาสตามวงศ์ตระกูลอย่างเช่นวงศ์พระพุทธศาสนาของเรานั้นเป็นอริยวาสอริยวงศ์อริยตระกูล เป็นวงศ์ที่พระพุทธเจ้าจะมาอุบัติคุณแปลธรรมบทมาแล้วคำว่า ปุคฺคลฺโล ปุริสาธญฺโญ ลองแปลดูซิว่า พระพุทธจะเกิดในมัชฌิมประเทศหรืออะไรที่ไหนก็แล้วแต่จะเป็นที่อินเดียหรือที่ไหนก็ตาม ทุกแห่งตกอยู่ในห้วงแห่งสังสารวัฏถึงวันนั้นพวกเราอาจจะไปอยู่อินเดียก็ได้

พระพุทธเจ้าทรงวางพุทธศาสนาไว้จะเป็นระหว่างพุทธันดรก็ดีสุญญกัปก็ดี...ที่ไม่มีพระพุทธศาสนาแต่ชนชาติที่ได้เป็นอริยวาสอริยวงศ์อริยประเพณีอริยนิสัยก็ยังสืบต่อไปอยู่ถึงจะขาดก็ขาดแต่ผู้ได้สำเร็จมรรคผลเท่านั้นเพราะว่าจากบรมครู...ต้องรอบรมครูมาตรัสรู้จึงว่ากันใหม่”

ผู้เล่าได้ฟังมาด้วยประการฉะนี้แล

 

 

ที่มา : เกร็ดประวัติและปกิณกธรรมของหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ๕ จากหนังสือ “รำลึกวันวาน” หลวงตาทองคำ จารุวัณโณ, โพสต์ในลานธรรมเสวนา หมวดบันเทิงธรรม กระทู้ 19153 โดย: ภิเนษกรมณ์08 มี.ค. 49