“ว่างจนไม่มีอะไรแล้ว ร้องทำไม ทำไมต้องร้อนด้วยล่ะ” หลวงปู่จามพิสูจน์ความว่างของพระต่างชาติให้รู้สึกตน

...เมื่อสมัยที่องค์หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ กลับลงมาจากเมืองเหนือ มาประจำอยู่ที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม บ้านห้วยทราย ใหม่ ๆ มีหมู่พระจากต่างถิ่นได้ยินกิตติศัพท์นานา ก็มาขออยู่อาศัยมาศึกษาอยู่ด้วยมีอยู่รูปหนึ่งป็นลูกครึ่งอังกฤษจีไอ จากอำเภอเดชอุดม มาบวชอยู่ด้วยมาศึกษามาปฏิบัติ แล้วก็อ้างตนว่าได้บรรลุธรรม

“ หลวงปู่ครับ พุทธะ - พุทโธ จิตใจ - ภพภูมิใด ๆ หรืออื่นใด ทั้งหมดไม่มีอยู่จริง มีอยู่แต่สภาวะอันว่างมีแต่ว่าง ว่างแล้วก็หมดเรื่อง ”

องค์หลวงปู่ก็นั่งฉันน้ำชาเฉยอยู่ นิ่งนาน พระฝรั่งครึ่งลาวครึ่งจีไอก็พล่ามต่อไปอย่างเมาในรสวาทะ

อาตมา (พระธมฺมธโร ครูบาแจ๋ว) ผู้เป็นเด็กน้อย ก็คอยเติมน้ำร้อน ๆ จากกระติกใส่ลงในป้านชา

องค์หลวงปู่ชี้มือใส่แก้วน้ำชา ก็เข้าใจว่าท่านต้องการน้ำร้อนจัด ๆ พอได้น้ำร้อน องค์ท่านก็ยกสาดใส่พระฝรั่งลูกครึ่ง

“ โอ้ย...ทำไมหลวงปู่สาดน้ำร้อนใส่ผม อูย...อูย ”

“...ว่างจนไม่มีอะไรแล้ว ร้องทำไม ทำไมต้องร้อนด้วยล่ะ...”

ที่มาจากหนังสือ : หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม

(วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร

ข่าวโดย : กิตติ ทีนิวส์ สำนักพิมพ์ กรีน / ปัญญาญาณ ทีมข่าวปัญญาญาณ /  ทีนิวส