อำนาจจิตที่แน่วแน่.. "หลวงปู่รอด วัดโคนอน" พระอภิญญาผู้มีจิตแกร่งกล้า พาสามเณรเดินบนใบบัว แต่ไม่ยอมเชื่อฟัง จึงต้องเป็นแบบนี้..

"หลวงปู่รอดเดินบนใบบัว" 
ตำนานเล่าขานฤทธิ์อภิญญาหลวงปู่รอด วัดโคนอน พระเถราจารย์ยุคเก่าผู้มีตบะบารมีแก่อันกล้า ทรงคุณวิเศษ ผู้เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นพระภิกษุผู้ปฎิบัติดีงามเห็นตรง ไม่หวาดหวั่นต่อภัยตรายใดๆ 
ทั้งท่านยังเป็นอาจารย์ผู้ถ่ายทอดสรรพวิชาความรู้แก่หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง ยอดพระเกจิคณาจารย์ยุคเก่าในพระนครผู้โด่งดัง 
หลวงปู่รอด วัดโคนอน เมื่อครั้งที่หลวงปู่รอด ถูกถอดสมณศักดิ์ "พระภาวนาโกศล" เพราะไม่ยอมถวายอดิเรกรัชกาลที่ 4 ในคราวเสด็จพระราชดำเนินถวายผ้าพระกฐิน ท่านได้ย้ายไปอยู่วัดโคนอน พร้อมกับหลวงปู่เอี่ยมผู้เป็นศิษย์เอก และเมื่อหลวงปู่รอดมรณภาพแล้ว หลวงปู่เอี่ยมก็เป็นเจ้าอาวาส "วัดโคนอน" รูปต่อมา

สำหรับอัตโนประวัติของหลวงปู่รอด อาจจะไม่ค่อยชัดเจน เพราะท่านเป็นเกจิอาจารย์ยุคเก่า แต่เท่าที่ปรากฏหลักฐาน ท่านมีภูมิลำเนาอยู่คลองบางขวาง ตำบลคุ้งถ่าน อำเภอบางขุนเทียน จังหวัดธนบุรี (ในสมัยนั้น) เดิมท่านเป็นฐานานุกรมในพระนิโรธรังสี เจ้าอาวาสวัดหนัง บางขุนเทียน

หลวงปู่รอดเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านวิปัสสนากรรมฐาน เมื่อพระนิโรธรังสีมรณภาพ ได้รักษาการอยู่ช่วงหนึ่ง ต่อมาทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ไปดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดนางนอง และได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็น "พระภาวนาโกศลเถร"

ในสมัยรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 เสด็จพระราชทานกฐินวัดนางนอง หลวงปู่รอดไม่ยอมถวายอดิเรก ทางราชการจึงปลดออกจากตำแหน่ง และริบสมณศักดิ์คืน ซึ่งอาจจะเป็นเพราะความคิดที่ท่านไม่เห็นด้วย ในการที่รัชกาลที่ 4 ทรงตั้ง "ธรรมยุตินิกาย" ขึ้นมา ทำให้สงฆ์ต้องแตกแยกกันนั่นเอง ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดาที่ผู้ใดไม่เห็นด้วยก็ไม่ควรเป็น "พระราชาคณะ" อีกต่อไป เมื่อหลวงปู่รอดถูกถอดจากสมณศักดิ์แล้ว ก็ออกจากวัดนางนอง กลับไปยังวัดบ้านเกิดที่ห่างไกลจากความเจริญ คือ "วัดโคนอน" และได้มรณภาพที่วัดนั้น

หลวงปู่รอด ได้ชื่อว่าเป็นพระผู้ทรงวิทยาคม พุทธคุณขลัง ได้ถ่ายทอดสรรพวิชาต่างๆ ให้หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง ประวัติกล่าวถึงด้านปาฏิหาริย์เป็นที่เล่าขานกันมาก เป็นที่ฮือฮาในยุคนั้น เช่น ความสามารถในเรื่องการถอนคุณไสย การเดินธุดงค์ตามป่าเขา ได้ผจญกับสัตว์ร้ายนานาชนิด โดยเฉพาะโขลงช้างที่ดุร้าย แต่สัตว์เหล่านั้นก็ไม่สามารถทำอันตรายท่านได้ หรือบางครั้งก็ถูกลองดีจากพวกที่มีวิชาอาคมต่างๆ เช่น พวกกะเหรี่ยงหรือเขมร แต่ทว่าหลวงปู่ท่านก็สามารถสยบได้หมด

อีกเรื่องหนึ่งที่จะต้องกล่าวถึงคือ หลวงปู่รอด เดินบนใบบัว เมื่อครั้งที่ได้ออกเดินธุดงค์พร้อมด้วยสามเณรลูกศิษย์รูปหนึ่ง พอถึงห้วยกระบอก จังหวัดกาญจนบุรี ด้านหน้าที่จะเดินต่อไปเป็นบึงกว้าง ด้านข้างเป็นเขาสูงชันลำบากต่อการปีนป่ายข้ามไป หลวงปู่รอดจึงหันมาถามสามเณรว่า จะข้ามน้ำกลางบึงไปด้วยกันไหม สามเณรตอบว่า ถ้าหลวงปู่ข้ามไปได้ ผมก็จะข้ามไปด้วย หลังจากนั้นหลวงปู่รอดท่านก็เจริญอาโปกสิณครู่หนึ่ง แล้วจึงก้าวไปบนใบบัวอย่างช้าๆ จนไปถึงอีกฝั่ง

ส่วนสามเณรลูกศิษย์ ตอนแรกก็เดินตามหลวงปู่ไปทุกฝีก้าว แต่สุดท้ายกลับไม่เหยียบตามท่าน จึงตกลงไปในน้ำ หลวงปู่รอดท่านจึงกล่าวกับสามเณรว่า "เห็นไหมหละ กำชับไว้แล้วยังพลาดจนได้ ถ้าเป็นกลางบึงอาจจมน้ำได้ การทำเช่นนี้ต้องมีสมาธิจิตที่แน่วแน่" ฯ
 

ขอขอบคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาเนื้อหาข้อมูล ตำนานเล่าขานพระผู้ทรงฌาณอภิญญา ครูบาอาจารย์ผู้เรืองวิชาอาคม

เผยแผ่บารมีเป็นสังฆบูชา และเทิดทูนเกียรติคุณครูบาอาจารย์