หลานชายแท้ๆ หลวงปู่ศุข.."หลวงพ่อเก็บ วัดสวนลำใย" ผู้ได้รับการประสิทธิวิชา เสกดอกจำปาเป็นแมลงภู่ อีกหนึ่งเกจิที่เก่งไม่แพ้ใคร..

หลวงพ่อเก็บ วัดสวนลำใย ชัยนาท

หลวงแท้ๆหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า

เรื่อง นี้คุณพ่อผมนายฉลอง เกตุเวชสุริยา ซึ่งเป็นหลานหลวงพ่อเก็บโดยตรงเล่าให้ฟังนานแล้วก่อนปี ๒๕๒๔ และผมเคยเขียนลงในอาณาจักรพระเครื่อง ปี ๒๕๒๔ ก่อนอื่นขอลำดับญาติให้ฟังพอสังเขปคือคุณทวดผมชื่อมี เป็นน้องชายคนที่ ๖ ของหลวงปู่ศุขในจำนวนพี่น้องทั้งหมด๙ คน ส่วนปู่ผมชื่อกองเป็นลูกคนโตของทวดมีและเป็นพี่ชายของหลวงปู่เก็บ วัดสวนลำใย อ.สรรพยา จ.ชัยนาท ซึ่งเป็นน้องชายคนที่ ๔ในจำนวนลูก๖ คน เรื่องนี้หลวงปู่เก็บ (ส่วนผมต้องเรียกว่าหลวงปู่) เล่าให้คุณพ่อผมฟังว่า วันหนึ่งหลวงปู่ศุขได้ให้เด็กวัดมาตามหลวงปู่เก็บที่กุฏิบอกว่าหลวงปู่ศุข ให้ไปพบหน่อย (ตอนนั้นหลวงปู่เก็บท่านพำนักพักอยู่ที่วัดปากคลองมะขามเฒ่า)

หลวงปู่เก็บ

ท่านเล่าว่าท่านก็ไปหาหลวงปู่ศุขที่กุฏิและถามว่า ” หลวงลุง(หลวงพ่อเก็บเรียกหลวงปู่ศุขว่าลุงเพราะมีศักดิ์เป็นพี่ชายของพ่อ ท่าน)มีอะไรหรือขอรับที่ให้เด็กไปบอกผมมาพบ” หลวงปู่ศุขก็พูดว่า ” ท่านเก็บอยากเรียนเสกดอกจำปาเป็นแมลงภู่ไหม ” หลวงพ่อเก็บก็ตอบว่า “อยากได้ครับ” หลวงปู่ศุขก็พูดต่อว่า ” ถ้าอยากได้ให้ไปหาดอกจำปามานะ ” หลวงพ่อเก็บก็รับคำแล้วก็ออกจากกุฏิของหลวงปู่ศุขเพื่อไปหาดอกจำปาตามคำสั่ง ของหลวงปู่ศุข ท่านเล่าว่า (หมายถึงหลวงพ่อเก็บ) ได้ออกเดินหาดอกจำปาจนทั่วในละแวกบ้านปาก คลองมะขามเฒ่าและเลยมาตลอดจนมาทาง อ.วัดสิงห์ ก็หาไม่ได้จนหมดปัญญาก็กลับมาหาหลวงปู่ศุขที่กุฏิ เมื่อหลวงปู่ศุขเห็นหน้าพระหลานชายคือหลวงพ่อเก็บก็เอ่ยปากถามว่า ” เป็นไงท่านเก็บหาได้ไหมดอกจำปาน่ะ ” หลวงพ่อเก็บก็ตอบว่า “ไ ม่ได้ครับหลวงลุงหาจนทั่วแล้วไม่มีซักดอกเลย ” หลวงปู่ศุขก็พูดแกมบ่นพระหลานชายว่า ” อะไรกันแค่ดอกจำปาดอกเดียวแค่นี้ก็ยังหาไม่ได้อย่างนี้จะเรียนอะไรได้ ไปๆไปหาใหม่หามาให้ได้ ” หลวงพ่อเก็บก็เล่าต่อว่าท่านก็ลุกออกมา

จากที่นั่งในกุฏิมาที่นอกชานกำลังจะ ลงบันไดและท่านก็คิดในใจว่าถ้าไม่ได้ดอกจำปามาสงสัยคงจะไม่ได้เรียนละมั้ง ขณะที่ท่านกำลังก้าวลงบันไดได้เพียงขั้นเดียวก็ได้ยินหลวงปู่ศุขเรียกออกมา จากในกุฏิว่า ” ท่านเก็บๆอย่าพึ่งไปกลับมานี้ก่อน” หลวงพ่อเก็บก็กลับเข้าไปหาหลวงปู่ศุขที่ในกุฏิอีกครั้งคราวนี้ท่านบอกว่า หลวงปู่ศุขไม่ได้นั่งอย่างเดิมแล้วกลับอยู่ในท่ายืนแล้วมีไม้สำหรับค้ำ หน้าต่างถือลักษณะประคองตัวอยู่ส่วนมือขวาจับบุหรี่มวนใบตองสูบอยู่แดง วาบๆต่อหน้าหลวงพ่อเก็บ ฉับพลันนั้นบุหรี่มวนนั้นก็ถูกขว้างลงยังพื้นกระดานกุฏิข้างหน้าหลวงพ่อ เก็บกลายเป็นแมลงภู่บินพรึบฟู่สวนหลวงพ่อเก็บออกทางประตูบินหายลับไปในอากาศ ทันที พร้อมมีเสียงหลวงปู่ศุขดุด่าด้วยเสียงอันดังอย่างไม่พอใจว่า ” หนอยแน่ดูถูกอย่างนี้ไม่เอาจะเอาอย่างไง”

พูดแล้วก็ยกไม้ค้ำหน้าต่างตีพระหลานชายอยู่พัลวันหลวงพ่อเก็บก็รีบคว้า แผ่นกระดานฉนวนใกล้ๆมือรองรับการตีของหลวงปู่ศุขอยู่ไปมา สักพักจนเหนื่อยก็เลิกลากันไปเอง แล้วหลวงพ่อเก็บยังบอกกับคุณพ่อผมต่ออีกว่า ” ไอ้หลองเอ้ยกูแค่คิดในใจนะหลวงลุงแกรู้ได้อย่างไรแปลกพิลึกว่ะ ” ครับนี่คือข้อมูลจริงที่คุณพ่อของผมเล่าให้ฟังนานมากเกือบ ๓๖ ปีทุกครั้งที่ผมกลับไปเยี่ยมคุณพ่อก็จะถามและคุยเรื่องนี้อย่างไม่รู้เบื่อ อย่างน่าประทับใจและภาคภุมิใจที่ได้เกิดมาเป็นลูกหลานเชื้อสายเดียวกับหลวง ปู่ศุขจนผมไม่อาจจะเก็บไว้เพื่อรู้คนเดียวและเป็นความลับต่อไปไม่ได้แล้ว ต้องให้ผู้ศรัทธาในหลวงปู่และหลวงพ่อเก็บได้รู้บ้างเพื่อเพิ่มพูนกำลัง ศรัทธาอันมั่นคงต่อไป…สาธุ

ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาเนื้อหาข้อมูลมา ณ ที่นี้ http://www.watkositaram.com/

เพื่อเผยแผ่บารมีเป็นสังฆบูชา และเทิดทูนเกียรติคุณครูบาอาจารย์