ทวงคืนสมบัติชาติ!! "พระโพธิสัตว์และพระพุทธรูปสำริด"จากปราสาทปลายบัด 2 หายไปกว่า 30 องค์!! ถูกขุดอย่างผิดกฎหมายไปโผล่ต่างแดน ขอคนไทยช่วยกัน!

 

คุณโชติวัฒน์ รุญเจริญนักวิชาการอิสระ กลุ่มสำนึก 300 องค์ได้เผยแพร่ภาพและข้อความ เพื่อทวงถามถึง สมบัติของชาติ "พระโพธิสัตว์และพระพุทธรูป สำริด" จาก ปราสาทปลายบัด 2 ที่หายไปจากการลักลอยขุดอย่างผิดกฎหมาย จำนวน 24 องค์ กับ 8 องค์ รวมเป็น 32 องค์ จากกว่า 300 องค์ ที่ถูกลักลอบขุดค้นอย่างผิดกฎหมาย แล้วไปปรากฏยังต่างประเทศ ทั้งอเมริกา ฝรั่งเศส อังกฤษ ฮอลแลนด์ แคนาดา

 

รายละเอียด ของพระโพธิสัตว์ และพระพุทธรูป ที่หายไป

25. พระพุทธรูป - ปางเสด็จลงจากดาวดึงส์ สำริด
ปราสาทปลายบัด 2 จ.บุรีรัมย์
ขนาดความสูง 59.1 cm. 
อยู่ที่พิดพัน The Asia Society Galleries.
Mr. & Mrs. John D Rockefeller 3rd 
นิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา
..................................................

26. พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ประทับนั่ง - ปางบำเพ็ญเพียร สำริด 
ปราสาทปลายบัด 2 จ.บุรีรัมย์
ขนาดความสูง 12.7 cm.
อยู่ที่พิดพัน Brooklyn Museum of art
นิวยอร์ค สหรัฐอเมริกา
.............................................

27. พระโพธิสัตว์ สำริด
ขนาดความสูง 21.9 cm.
อยู่ที่ The Norton Simon Art Foundation.
เมือง Pasadena สหรัฐอเมริกา
................................................

28. พระโพธิสัตว์ศรีอาริยเมตไตรย สำริด
ขนาดความสูง 11.5 cm.
อยู่ที่พิดพัน Victoria and Albert Museum.
เมืองลอนดอน อังกฤษ

29. พระโพธิสัตว์ศรีอาริยเมตไตรย สำริด
ขนาดความสูง 72 เซนติเมตร
อยู่ที่ Fleetwing Collection.
.........................................

30. พระโพธิสัตว์ศรีอาริยเมตไตรย สำริด
ขนาดความสูง 53.3 เซนติเมตร
อยู่ที่ The Norton Simon Art.
เมือง Pasadena คาลิฟอร์เนีย อเมริกา
....................................................

31. พระโพธิสัตว์ศรีอาริยเมตไตรย สำริด
ขนาดความสูง 75.5 เซนติเมตร
อยู่ที่ European Private Collection.
...................................................

32. พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร สำริด
ปราสาทปลายบัด 2 ประเทศไทย
ไม่ทราบขนาดความสูง
อยู่ที่พิดพันกีเมต์ ฝรั่งเศส

 

 ซึ่งคุณโชติวัฒน์ ย้อนรอยเหตุการณ์ ลักลอบขุด พระโพธิสัตว์ปลายบัด 2 สำริด จากคำบอกเล่าของผู้ใหญ่สอน และชาวบ้านที่อยู่ในเหตุการณ์หลายคน ดังนี้

 

1. เริ่มมีการลักลอบขุดพระกัน ช่วง พ.ศ.2506 ชาวบ้านได้พระสำริดไปจำนวนหนึ่ง ส่วนใหญ่เอาไปฝากเถ้าแก่แสน นำไปขายที่ตัวอำเภอนางรอง - แต่เถ้าแก่แสน โกงเงินชาวบ้าน อ้างพระหาย ต่อมาก็ตกรถโดยสารตาย เมียคลุ้มคลั่งจนกินยาฆ่าตัวตายตามผัว

2. พระสำริดองค์ใหญ่ หลายองค์ อยู่ภายในปราสาท โผล่จากดินอยู่ครึ่งองค์ - ตาฮั๊ว (พล) เป็นคนได้พระตรงนี้ ส่วนตาหมักได้ตรงข้างปราสาทฝั่งซ้าย

3. หลังฝนตกหนักช่วงสิงหาคม พ.ศ.2507 ชาวบ้านกลับมาขุดกันอีก เพราะเห็นขี้สำริด ไหลเป็นทาง ขุดตามรอยขึ้นไปก็จะพบพระสำริด - ช่วงนี้เองที่ตาสิงห์ กับพวกรวม 6 คน มาขุดพระนาคปรก หินทรายไป

4. นายอำเภอสมพร มาไล่จับชาวบ้าน ก่อนเอารถมาจอดกลางหมู่บ้านทั้งวัน ขู่บังคับให้ชาวบ้านที่เอาพระไปมาคืน จนพระสำริดเต็มคันรถ มีพระนาคปรกหินทรายตั้งอยู่ตรงกลาง แล้วก็ขนไปโรงพักละหานทราย - แต่พระสำริดที่ขึ้นรถนายอำเภอไป ได้หายสาบสูญ เหลือเพียงพระนาคปรก ที่ถูกเลื่อยคอ แต่ไม่ขาด ปัจจุบันอยู่ที่ พช.พระนคร

หลังจากนี้ 1 เดือน นายอำเภอก็ถูกยิงตาย ที่บ้านสุขสำราญ

5. พระสำริดขนาดครึ่งเมตร เกือบ 50 องค์ วางอยู่รอบฐานปราสาทอิฐด้านนอก ส่วนองค์เล็กๆ วางเรียงกันอยู่ ฝั่งขวาของปราสาท 2 จุด - มีการเอาทรายรองพระไว้ ในช่องก้อนหินภูเขาไฟ ยาวประมาณ 3 เมตร

6. ตาเฉื่อย เป็นนายหน้า รวบรวมพระสำริดจากชาวบ้าน ได้ประมาณ 300 องค์ และตาเฉื่อย จดจำใบหน้านางเอมม่า และนายแลชฟอร์ด ได้ เพียงแค่ให้ดูรูปถ่ายของฝรั่ง 2 คนนี้

7. ทีมตาเฉื่อย ขายพระสำริดให้ฝรั่ง 2 คนนี้ กว่า 100 องค์ ในราคาตั้งแต่องค์ละ 3,000 - 100,000 บาท ตามสภาพ

8. ฝรั่งจะไม่ให้ชาวบ้านที่ขุดพระได้ ล้างน้ำหรือทำความสะอาดพระ ให้ดินติดอยู่กับองค์พระ ถึงจะได้ราคา

9. ปี พ.ศ.2520 มีคนเอาเครื่องตรวจวัตถุระเบิด มาตรวจหาพระสำริดที่เหลือ แต่ไม่พบ เพราะหินภูเขาไฟปลายบัด มีแร่เหล็กจำนวนมาก ทำให้เครื่องดังตลอดเวลา เลยหาพระสำริดไม่เจอ

10. ชาวบ้านขุดกันหลายกลุ่ม ทั้งกลางวันกลางคืน ขุดค้น คุ้ยดิน ทับกันไปกันมา จนไม่แน่ใจว่ายังมีพระสำริดหลงเหลืออีกหรือไม่? หลวงพ่อบอกว่าขอบกำแพงด้านนอกก็เจอพระอีกหลายองค์

11. พอเรื่องพระปลายบัด 2 สำริด เป็นข่าว กรมศิลป์รีบมาขุดตรวจ และขุดแต่ง โดยไม่แจ้งให้กรมป่าไม้ กำนัน ผู้ใหญ่บ้านในพื้นที่ได้รับทราบ ไม่ยอมตั้งคณะกรรมการที่เป็นตัวแทนชาวบ้านฯ เพื่อดูแลการขุด หากพบโบราณวัตถุชิ้นสำคัญ

แถมต้นไม้ถูกตัดทำทางไปหลายต้น จนผู้ใหญ่ประสิทธิ์ทนไม่ไหว ต้องไปแจ้งให้ผู้ว่า ฯ สั่งระงับขุด ซึ่งต่อมาอธิบดีกรมศิลป์ก็เข้าเคลียร์ปัญหานี้ จนตอนนี้เริ่มขุดกันอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีการตั้งคณะกรรมการหมู่บ้านเข้ามาดูแลเรื่องนี้ ทั้งๆ ที่มีโอกาสที่จะเจอพระสำริดเพิ่มเติมอีก

-----------------------------

หากถามว่า พระพุทธรูปและพระโพธิสัตว์เหล่านั้น เป็นของชนชาติใด ต้องตอบว่า เป็นของ "ไทย" โดยคุณโชติวัฒน์ รุญเจริญ. ได้ให้เหตุผลไว้ดังนี้

ว่ากันตามหลักฐานทางโบราณคดีนะครับ
ช่วงที่มีการสร้างพระสำริดกลุ่มนี้ เป็นช่วงที่อาณาจักรเจนละกำลังล่มสลาย ช่วงปลาย พศว.ที่ 13-14
หัวเมืองต่างๆ ก็ตั้งตัวและแยกออกจากอาณาจักรเจนละ ที่มีเมืองอีศานปุระ (สมโบร์- จ.กำปงธม) เป็นศูนย์กลาง
เมืองทางฝั่งเหนือของอีศานปุระ มีอาณาจักรหนึ่งซึ่งถูกค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ คือ อาณาจักรศรีจนาศะ (บริเวณโคราช-บุรีรัมย์) มีกษัตริย์ปกครอง ไม่ได้ขึ้นกับอาณาจักรใดๆ หรือแม้กระทั่งเจนละ อาณาจักรนี้นับถือพุทธมหายาน
 
รูปแบบศิลปะที่ปรากฎ เป็นลักษณะเฉพาะตัว จึงไม่เหมือนศิลปะขอมหรือเขมร เพราะเป็นการผสมผสานของอิทธิพลศิลปะอินเดีย - ทวารวดี - ขอมแบบกำพงพระ และศิลปะพื้นถิ่น จนเกิดเป็นรูปแบบเฉพาะตัวขึ้น แถมกรรมวิธีในการผลิตนั้นขั้นเทพ มีเนื้อสำริดที่หนากว่าศิลปะอื่นๆ โลหะที่นำมาผสมเป็นสำริด ก็แตกต่างกันทุกองค์ ทำให้ฝรั่งเองก็ยังงง
เราจะสังเกตได้ว่า รูปเคารพทางศาสนาของแต่ละชนเผ่าหรือแต่ละอาณาจักร จะมีรูปร่างหน้าตาตามลักษณะทางชาติพันธุ์นั้นๆ เช่น พระจีน เกาหลี ญี่ปุ่น ลาว พม่า เขมร หรืออินเดีย ก็จะมีลักษณะแตกต่างกันออกไป
พระปลายบัด 2 สำริด มีรูปร่างหน้าตาที่สมส่วน หน้าตาหล่อเหลาได้รูป ซึ่งบ่งบอกว่าบรรพบุรุษของคนบุรีรัมย์ หน้าตาเป็นอย่างไร ? หน้าตาลูกหลานก็ย่อมมีส่วนคล้าย เป็นเรื่องธรรมดา
 
ช่วงนั้นมีผู้คนอยู่ 3 กลุ่มหลักๆ คือ มอญ เขมร และเสียม (ตามจารึก) ที่อยู่บริเวณภาคอีสานของไทยและกัมพูชา
อาณาจักรขอมหรือเขมร มาตั้งหลักได้จนเรียกกันว่าสมัยเมืองพระนครนั้น เป็นช่วงหลังจากการสร้างพระสำริดกลุ่มนี้แล้ว เกือบ 100 ปี หมายถึง พระปลายบัด 2 สำริด มีมาก่อนอาณาจักรกัมพุช จะตั้งตัวได้

ประเทศไทย เปลี่ยนชื่อมาจาก สยาม เมื่อประมาณ 80 ปีที่แล้ว สยามเป็นอาณาจักรที่ชัดเจนประมาณ 600 ปีที่แล้ว ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเมืองพระนครอีกต่อไป
ด้วยเจ้าสามพระยาแห่งอาณาจักรอโยธยา ยกทัพไปตีเมืองพระนครแตก พ.ศ.1974
ปัจจุบันประเทศไทยปกครองดินแดนบริเวณ จ.บุรีรัมย์ อันเป็นต้นกำเนิดของพระสำริด ปราสาทปลายบัด 2
อาณาจักรเขมรหรือกัมพุชหรือขอม เคยปกครองดินแดนอีสานของไทย ในช่วง 1100-600 ปีที่ผ่านมา
แต่ขอม-กัมพุช-เขมร ก็เคยตกเป็นเมืองขึ้นของสยามหรือไทย มานาน ช่วง 600-200 ปีที่แล้ว ก่อนที่ฝรั่งเศสจะเข้ามาล่าอาณานิคม 
 
เวลาถกกันเรื่องประวัติศาสตร์ดินแดน จึงควรคำนึงว่าหมายถึงห้วงเวลาไหน ? ไม่งั้นจะออกทะเลไม่มีวันจบ
เพราะดินแดนไม่ได้ไปไหน ยังตั้งมั่นอยู่ที่เดิม แต่ความเป็นรัฐต่างหากที่เปลี่ยนไปตลอดเวลา ผลัดกันปกครองตามอำนาจของอาณาจักรนั้นๆ
 
ปัจจุบัน บริเวณปราสาทปลายบัด 2 ขึ้นอยู่กับการปกครองของราชอาณาจักรไทย ไม่ใช่กัมพูชา หรืออเมริกา
และโปรดสังเกตว่า หน้าตาพระปลายบัด ไม่เหมือนหน้าตาประติมากรรมของเขมร ที่จะหน้าออกสี่หลี่ยม ตาโปน ร่างกายกำยำ ไม่สมส่วนดังเช่นพระปลายบัด
 
จึงสรุปได้โดยไม่มีอะไรยุ่งยาก...
ว่ากลุ่มพระโพธิสัตว์ สำริด ของปราสาทปลายบัด 2
ถูกสร้างขึ้นมาด้วยความศรัทธาทางพระพุทธศาสนา
โดยบรรพชนของคนอีสานบริเวณ จ.บุรีรัมย์-โคราช
ซึ่งแน่นอนว่า มรดกทางวัฒนธรรมนี้เป็นของคนไทย ไม่ใช่ของคนเขมร หรือแม้กระทั่งสหรัฐอเมริกา

 

 

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : โชติวัฒน์ รุญเจริญ