อดีตชาติเป็นถึงน้องสาวเจ้าเมือง ชาตินี้ก็เกิดมามีเชื้อเจ้า แต่เพราะกรรมเก่าที่ทำกับพระเณร จึงต้องมาชดใช้เป็นโสเภณี #บันทึกระลึกชาติ

อดีตชาติเป็นถึงน้องสาวเจ้าเมือง ชาตินี้ก็เกิดมามีเชื้อเจ้า แต่เพราะกรรมเก่าที่ทำกับพระเณร จึงต้องมาชดใช้เป็นโสเภณี #บันทึกระลึกชาติ

หลวงปู่จามเมื่อครั้งที่ไปจำพรรษาวัดเจดีย์หลวง เชียงใหม่ ในหน้าฝน หรืออยู่ในหน้าแล้งในบางปีหรือบางครั้งก็รับนิมนต์เข้าไปเทศน์ธรรมอยู่วัดเจดีย์หลวง มันมีเครื่องดึงดูดอยู่อย่างหนึ่งคือ ได้เที่ยวบิณฑบาตโปรดโยมผู้หญิงพวกนางคณิกาหมู่หนึ่ง วนเวียนเที่ยวไปบิณฑบาตกับพวกเขาอยู่หลายปี พวกเขาเป็นแม่กระหรี่นางคณิกาอยู่ด้วยกันหลายคน
มีอยู่คนหนึ่งที่ชอบทำบุญใส่บาตร... “ขอนิมนต์เต๊อะเจ้า ขอให้มารับบาตรกับโยมที่นี่ทุกวันเน้อเจ้า”
(หลวงปู่) “วันใดมาได้ก็จะมา หากวันใดย้ายออกไปอยู่ขาบ้านนอกต่างอำเภอก็จะไม่ได้มาแต่จะบอกล่วงหน้าไว้ก็แล้วกัน”
(โยม) “ท่านขาดเขินอันใดขอให้บอกโยมเน้อเจ้า”
(หลวงปู่) “เจริญพร”

ติดตามข่าวเพิ่มเติมที่ :เมื่อหลวงปู่จามพบกับนาคน้ำบำเพ็ญบารมี ทำให้รู้อดีตชาติที่ผ่าน และเข้าใจกรรม

หลวงปู่ได้เล่าต่อว่า “โยมคนนี้รูปร่างงดงาม องอาจ ท่าทาง นิ้วมือนิ้วเท้า กิริยามารยาท การพูดจาเหมาะเจาะไปเสียทุกอย่าง ผิวขาวสะอาด การนุ่งห่มก็เรียบร้อย ใส่บาตรให้เราทุกวัน บางวันก็ปลาปิ้ง ไก่ปิ้ง น้ำพริกผักลวก ผลไม้ คาวหวาน จะได้ครบทุกวัน ต้มก็มี แกงก็มี ใส่บาตรให้เราสลับสับเปลี่ยนกันไป ได้ครบคาวหวาน ผลไม้ ข้าวนึ่งสุก บางวันก็เป็นข้าวหุง”
เขาเห็นหน้าเราตั้งแต่วันแรกแล้วก็ขอนิมนต์ตลอด หลายวันต่อมาก็ถามว่า... “สุมาเต๊อะ ท่านสูบบุหรี่หรือไม่”
(หลวงปู่)“ไม่สูบ”
(โยม) “เมี่ยงละเจ้า”
(หลวงปู่) “บ่อม ขี้โยบ่เอา หมากบ่เคี้ยว เอาแต่ข้าวกับน้ำเท่านั้น ก็พอแล้ว เป็นพระธุดงค์อยู่เขาอยู่ป่าให้ภาระกังวลมีน้อย”
(โยม) “ของใช้อย่างอื่นละขาดอะหยังพ่อง”
(หลวงปู่) “พอได้ใช้”
เอ้า... วันต่อมาเอาผ้าเช็ดหน้าใส่บาตรให้ เอาผ้าเช็ดตัวให้ เอาของนั่นนี่มาให้ทุกวัน บางวันก็ว่าจ้างสามล้อถีบใส่ของให้ไปส่งให้ถึงวัด เขาจัดหาของนั่นนี่ให้ เอายามาให้ เวลาที่เราออกไปบิณฑบาตพอถึงบ้านที่พักของเขาแล้ว ก็หยุดยืนรอท่าอยู่ข้างนอกรั้ว เขาจะเปิดประตูให้แล้วเอาเก้าอี้มาตั้งให้เรานั่ง แล้วใส่บาตร เอาของมาถวายทำอย่างนั้นเกือบทุกวัน
จนได้บอกว่า “โยมเอ๋ย บริขารข้าวของเครื่องใช้ก็มีครบครันแล้ว พอได้อยู่ได้ใช้ ขอให้โยมพักไว้ก่อนจะมารับแต่อาหารบิณฑบาตเท่านี้ก็พอควรแล้ว การทำบุญให้ทานของโยมก็นับว่ามากพอควรแล้ว มิใช่อาตมารังเกียจอะไรหรอก แต่มันเป็นภาระในการดูแลรักษา เพราะที่ใช้จริงๆ ก็ไม่กี่อย่างเท่านั้นเอง”
“โยมอยู่ที่นี่จะหาตุ๊เจ้าดีๆ อย่างนี้มีน้อย ขอให้ได้ทำบุญเต๊อะเจ้า เพราะอยู่แต่ที่ภายในนี้หาโอกาสได้ยากนัก”
ในพรรษานั้นไปรับบาตรให้เขาทุกวัน นอกพรรษาจะไปที่อื่นก็บอกลาเขา เขาก็ว่า “ท่านกลับมาวันใดก็ขอให้มารับบาตรที่นี่ได้ทุกวันทันที หรือ จะขาดอะไรใช้สอยหากไม่มาเองก็ขอให้ส่งคนมาบอกให้ด้วยเต๊อะเจ้า”
มารู้จักได้ในภายหลังว่าโยมนางคณิกาคนนี้ เป็นพวกชนชั้นเชื้อเจ้าเมืองเชียงตุง หนีพวกอังกฤษหลบมาอยู่เมืองเชียงใหม่ ไม่มีช่องทางที่จะหาอยู่หากินก็เลยรวมเอาพวกผู้หญิงมาหากินเป็นแม่หญิงงามเมือง แต่ตัวเขานั้นเป็นหัวหน้าหมู่ผู้หญิงทั้งหลาย พวกเจ้านายเมืองเชียงใหม่ เศรษฐีมีเงิน คนร่ำรวยมักจะมาเที่ยวกัน แต่ผู้ข้าฯ ไม่ได้ไปเห็นกับตาหรอก เขามาเล่าให้ฟังอีกทีหนึ่ง
พระเณรรูปอื่นเขาไม่ใส่ใจ ไม่ใส่บาตรให้ ใส่ให้แต่ผู้ข้าฯ แล้วก็ปิดประตูบ้านทันที พระเณรหมู่อื่นก็ได้แต่มอง ต่อมาอีกหลายปี จึงได้โอกาสเหมาะได้ถามเขาว่า... “โยมมาแต่เชียงตุง หรือ”
(โยม) “เจ้า... ท่านฮู้จักจะได๋”
(หลวงปู่) “พิจารณาจากตัวของโยม”
จากนั้นเขาจึงได้เล่าให้ฟังว่า...
“ญาติพี่น้องพ่อแม่ ญาติชาติตระกูล ถูกพวกอังกฤษรังควาน รังแกพวกผู้หญิงทั้งหลาย พ่อแม่จึงได้ส่งมาให้อยู่กับญาติทางเมืองเชียงใหม่ จึงได้มาทำมาหากินอยู่ที่นี่ และญาติชาติตระกูลก็เคยได้ทำบุญให้ทานกับพระธุดงคกรรมฐานมาก่อน พอโยมเห็นท่านแต่ทีแรกก็รู้จักได้ว่า มิใช่พระเณรของบ้านนี้เมืองนี้ จึงยินดีพอใจกับท่าน”
อายุของผู้ข้าฯ ก็จะเข้าสี่สิบ แต่อายุของโยมสาวคนนั้นอายุใกล้ๆ สามสิบ แต่ก็ยังเหมือนกับสาวน้อยสาวจีอยู่ จิตใจของผู้ข้าฯ ก็มิได้นึกไปทางกามราคะแต่อย่างใด ลึกๆ ภายในมีเมตตาเอ็นดู เขาเหมือนกับน้องสาว เหมือนกับลูกสาว

ติดตามข่าวเพิ่มเติมที่ :“ท่านอาจารย์ที่ไหนภาวนาดีที่สุด”หลวงปู่จาม! ถามแก่หลวงปู่ตื้อ! คำตอบที่ได้สุดล้ำลึก สาธุ สาธุ สาธุ

ในภายหลังจึงได้พิจารณาอยู่นานหลายปี จึงรู้จักได้ว่าโยมแม่หญิงงามเมืองคนนี้ เมื่อชาติที่แล้วเกิดเป็นน้องสาวของเจ้าแสนเมืองมา ช่วยเหลือพี่ชายในการสร้างวัดวาอารามอยู่หลายวัด ตายไปได้ไปอยู่สวรรค์แล้วจุติลงมาเกิดเมืองเชียงตุง   และเป็นเพราะบุพกรรมความชั่วที่ไปยั่วยวนเอากับพระเณร แต่เมื่อชีวิตนั้นแต่ไม่ถึงกับได้เสียกันกับพระกับเณร เพียงแต่เป็นเหตุให้พระเณรลาสิกขากันไปเท่านั้น มาชีวิตนี้ตัวเองจึงต้องโทษตกต่ำมาเป็นหญิงคณิกา  ก็ไปโปรดเอาอยู่หลายปี จนในที่สุดได้ข่าวว่าป่วยเป็นโรคอหิวาต์ตาย ตอนที่ป่วยนั้นผู้ข้าฯ ก็ไม่รู้จัก มารู้จักตอนที่ว่าตายแล้ว ทำศพเรียบร้อยไปแล้ว ไปบิณฑบาตก็มีแต่พวกหมู่บริวารของเขามาใส่แทน
อยู่เมืองเชียงใหม่นี้แปลกๆ หลายอย่างหลายเรื่องบุพกรรมของสัตว์โลกนี้…"
ธรรมะประวัติองค์หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ผู้มากมีบุญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม (วัดป่าบ้านห้วยทราย) บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
ที่มา FB:พระอรหันต์ สายหลวงปู่มั่น

ติดตามข่าวเพิ่มเติมที่ :เมื่อเทวดามาทวงของจากหลวงปู่จาม มหาปุญโญ คราวออกธุดงค์กับหลวงปู่ชอบ ฐานสโม
ข่าวโดย :  กิตติ จิตรพรหม ทีนิวส์  / สำนักพิมพ์ กรีนปัญญาญาณ/ ทีมข่าวปัญญาญาณ – ทีนิวส์