ร้อนวิชา..อาจารย์แปลก ร้อยบาง ขอดผ้าด้วยมือเดียว ให้ศิษย์เอาไปลองยิงในป่าช้า นัดแรก แชะ นัดสอง แชะ..ยิงไม่ออกแม้นัดเดียว.

อ.แปลก ร้อยบาง ขอดผ้ามือเดียวปืนยิงไม่ออก

อ.แปลก ร้อยบาง ค่อนข้างจะร้อนวิชา อาจจะเป็นเพราะท่านเล่นคงกระพันหนักก็เป็นได้ หลวงปู่วาส เคยเล่าให้ฟังว่า บางทีว่างๆท่านจะเอามีดโกน มาเฉือนง่ามนิ้วเล่น เวลาท่านเฉือนจะเฉือนแรงมาก เสียงดังควากๆทีเดียว

ตอนอ.แปลกมีชีวิตอยู่ วัดสะพานสูงจะคราคร่ำ ไปด้วยพวกชายฉกรรจ์ ซึ่งล้วนเป็นศิษย์ของท่าน ลูกศิษย์ท่านที่อยู่กรุงเทพฯ จะมีสัญลักษณ์ คือนำผ้ายันต์ขาวขนาดผ้าเช็ดหน้า มาพับและพกที่กระเป๋าเสื้อ จะพับชายให้เลยๆออกกระเป๋ามาหน่อย เป็นสัญลักษณ์ศิษย์เดียวกัน แต่ศิษย์แถววัดไม่มีสัญลักษณ์อะไร

วันนั้น มีคนมาลงของเป็นกลุ่มใหญ่ เสร็จจากการลงของแล้ว ก็มานั่งเล่นคุยกัน ใครมีเรื่องอะไร ก็มาเล่าสู่กันฟัง ได้มีเฮฮาเป็นระยะๆ จนมีคนหนึ่งพูดเล่าเรื่องประสบการณ์ บอกตัวเขาไปเห็นเพื่อนยิงเหรียญหลวงพ่อทางกรุงเก่า สับไปเถิดเสียงดังแชะๆ ไม่ดังเลย นับว่าแปลกอัศจรรย์นัก อ.แปลกท่านนั่งในวงด้วย ท่านจึงโพล่งขึ้นมาว่า ไม่เห็นแปลกอะไร แค่ทำปืนยิงไม่ออก กูทำแป๊บเดียวก็ยิงไม่ออกแล้ว พอท่านพูดแล้ว ท่านก็หันไปทางพระเล็กว่า ท่านเล็กหาผ้าให้ผืนซิ พระเล็กเลยเดินไปหยิบในกุฏิ หยิบผ้าผืนเล็กมาให้ อ.แปลก อาจารย์รับมา ใช้มือเดียวผูกแบบเอี้ยวคอไก่ พอผูกเสร็จ ส่งให้พระเล็ก บอกเพียงสั้นๆ ไปลองยิงดู

พระเล็กเลยให้คนรู้จักเป็นคนลองยิงที่ป่าช้า พวกที่อยู่ในวงก็ตามไปเป็นขบวน พอไปถึงป่าช้า เอาไปแขวนกับต้นไม้ ยกมือไหว้ขอขมาเสร็จ เอาปืนพกจ่อห่างไม่ถึงเมตร พอลั่นไกแทนที่เสียงดังโป้ง เสียงดังแชะ คนลองกดอีกทีเสียงดังแชะ เลยเลิก สองนัดพอแล้วสำหรับลองมหาอุด เดินขบวนกลับมาหา อ.แปลก พระเล็กเลยพูดกับ อ.แปลกว่า ผ้าขอดนี่ผมขอนะ อ.แปลกจึงว่า ท่านจะเอาไปทำอะไร ของนี่ผมทำแค่ใช้ชั่วคราว

ขอขอบพระคุณท่านเจ้าของภาพ และที่มาเนื้อหาข้อมูลมา ณ ที่นี้

ศิษย์สายวัดสะพานสูง

เพื่อเผยแผ่กิตติคุณ และเทิดทูนเกียรติคุณครูบาอาจารย์